My Body the Temple of God: Ex 20:1-17;1 Cor 1:22-25; Jn 2:13-25

 

My Body the Temple of God

Ex 20:1-17;1 Cor 1:22-25; Jn 2:13-25 (B Lent 3)

Healer of souls and bodies, mend our broken lives (DO) 

Jesus was angry in the Jerusalem temple. The synoptic writers report the historical words of Jesus in the temple slightly different from one another. Matthew says, “My house shall be called a house of prayer, but you make it a den of robbers” (Mt 21:13). Mark reports, “My house shall be called a house of prayer for all the nations, but you have made it a den of robbers (Mk 11:17). Luke narrates, “My house shall be a house of prayer; but you have made it a den of robbers” (Lk 19:46). But John has spiritual words, “Take these things away; you shall not make my Father’s house a house of trade” (Jn 2:16). Jesus got angry because people had turned the temple into an abomination, a marketplace selling animals and exchanging money instead of respecting it a place to worship. And priests wanted a sign from him. Instead of replying them Jesus told them to destroy the Temple and in three days he would rebuild it. He was not speaking of the physical temple but spoke about his body indicating the end of the old covenant and its forms of worship.  The new covenant is in Jesus’ body and the new worship.

There were at least three reasons why Jesus was angry with the merchants in the temple. Because God's house was being desecrated without reverence. Secondly, Jesus wanted to show that the animal sacrifice was completely irrelevant, “I do not delight in the blood of bulls, or of lambs, or of goats.... Bring no more vain offerings” (Is 1:11-17). Thirdly, a Gentile could not mediate and pray to God. The conduct of the campus of Gentile in the Temple shut out for Gentile from the presence of God, “My house shall be called the house of prayer for all the nations”. Jesus was moved to the depths of his heart because God seeking people were being shut out from the presence of God.

The season of Lent provides us a unique opportunity to look inward, and cleanse our own temple, so that Jesus can dwell within us. If we want to receive the gift of eternal life, it’s important that we consciously reflect on and ask forgiveness for the thoughts, words and actions that deface the temple of our souls. St. Elizabeth Ann Seton recognized the power of God’s forgiveness. Upon confessing her sins as a Catholic for the first time, she wrote: “How awful are those words of unloosing after a thirty years’ bondage! I felt as if my chains fell, as those of St. Peter at the touch of the Divine Messenger. My God! What new scenes for my soul!”

The words of absolution brought light to darkness, healing to pain, freedom from the chains of sin. Most importantly, Mother Seton knew that in the sacrament of Reconciliation, Jesus sees our hearts longing to be in relation with him. He cleanses and rebuilds the temples of our souls with love and mercy.

 One way this can be accomplished, during Lent, is by the examination of conscience based on the Ten Commandments before receiving the sacrament of Reconciliation. Is there anything in our church life--a snobbishness, an exclusiveness, a coldness, a lack of welcome, a tendency to make the congregation into a closed club, an arrogance, a fastidiousness that keeps the seeking stranger out? Let us remember the wrath of Jesus against those who made it difficult and even impossible for the seeking stranger to make contact with God.

St Paul tells us that our bodies are temples of God. Jesus enters there and performs the work of cleansing and perfecting us. Certainly, it is true that we cannot please God if we praise him with our lips alone while our heart and mind are far from him. Prayers and devotions will become fruitful if we do what God wants us to do.

“Christ, our life, we were buried with you in baptism to rise from the dead”

“This is my beloved Son. Hear Him!” : Gen 22:1-2,9a,10-13,15-18; Rom 8:31b-34; Mk 9:2-10 (B Lent 2)

“This is my beloved Son. Hear Him!”

Gen 22:1-2,9a,10-13,15-18; Rom 8:31b-34; Mk 9:2-10 (B Lent 2)

“The Lord went before them in a pillar of cloud to lead them along the way” (DO)

 

In today’s Gospel we hear of “The Transfiguration” of Jesus. In hearing of Jesus’ transfiguration in Lent, we anticipate Jesus’ resurrection, as we meditate upon Jesus’ passion and death. Mark the evangelist writes that the garments of Jesus became “white as snow”. Matthew explains that His face became radiant as the sun.

 

From eternity Jesus had been in the form (morphe) of God. This had been his original form, but in the fullness of time he took upon him the form of a servant. Now for a while he resumes the form which he had laid aside. The form of a servant is changed back (metemorphothe) into that of God. A renowned theologian J.J Given comments that the beams of heavenly light flashed from head to foot of Jesus. The whole man presented an unearthly splendor. After Moses' interview with God on mount Sinai, the skin of his face shone radiant. The face of Stephen, the proto-martyr in the council was shown like an angel. In the case of Stephen and of Moses it was a borrowed brightness, whereas the Savior's face shone with native irradiation. The whole temple of Savior's body was brightened up and beautified with celestial glory.

 

The apostles Peter, John and James felt so overwhelmed by the experience that they did not want it to end. Peter exclaimed, “It is good for us to be here”! We all feel the same way when we have a religious experience. But Jesus tells us that glory comes only after rising from the dead. We cannot fully celebrate the glory of the Lord until we share in his passion and his death. In a momentary rapture Peter forgot that he was still in a scene of pilgrimage and in a state of sojourn. He forgot he was a stranger in a strange land, which is neither his rest nor his home. He forgot that the Christian's life is a journey. What traveler can reach his destination without the toil of travelling?

 

The Gospel still reports that Moses, the Law-giver; Elijah, the Law-restorer; and Jesus, the Law-fulfiller had discussed and the subject of their conversation was about the decease or the death that was to be accomplished. St Pope Leo the Great says that it was a death which patriarchs, and priests, and prophets, and pious persons under the old dispensation looked and longed for – a death which not only fulfilled the predictions, but realized the typical institutions of old legal economy. It was the death of deaths. It was the gateway to eternal life. It “opened the door of heaven to all believers.” It was an offering. Jesus is the propitiation for our sins.”

 

The consequence of Jesus’ transfiguration is to reconcile the disciples to the sufferings of their Master, and sustain them. It was also meant to prepare them for the approaching crisis and to comfort them when it came. It was to confirm their faith in his divine majesty, even when, he was nailed to the cross. Finally we heard that in the Gospel that the apostles had been “heavy with sleep,” but wide awake and fully alive to witness all that transpired. Now it is our call to be awake from deep spiritual slumber and acedia to witness our own change of heart and mind to the Words of Jesus on the Cross. A momentary spiritual joyous experience in prayer can help us to yearn for the long and lasting bliss in God. Our crucified Christ will help us in this Lent when we journey with him.

 

“The Lord went before them in a pillar of cloud to lead them along the way” (DO)

అద్భుత శిలువ నాథుని ప్రార్థన: A Prayer in the Lenten Season

 

అద్భుత శిలువ నాథుని ప్రార్థన

గుః ఏలినవారా దయచూపండి
గుః క్రీస్తువా దయచూపండి
గుః ఏలినవారా దయచూపండి
క్రీస్తువా మా ప్రార్ధన విననవదరించండి.
క్రీస్తువామా ప్రార్ధన ప్రకారము దయచేయండి
పరలోకమందుండెడు పితయైన సర్వేశ్వరా... మా మీద దయగానుండండి
లోకమును రక్షించిన పుత్రుడైన సర్వేశ్వరా... మా మీద దయగానుండండి
జీవ ప్రధాతయగు పవిత్రాత్మ సర్వేశ్వరా... మా మీద దయగానుండండి
నిజదేవుడును, నిజమానవుడునైన అద్భుత శిలువ నాథుడా...మా మీద దయగానుండండి
లోకమును రక్షింప మానవ జన్మమెత్తిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
ఆదిదంపతుల శాపమును తొలగింప మానవరూపమెత్తిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
తండ్రి దేవుని చిత్తమును పాటింప భువికరుదెంచిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
శిలువ మరణము వరకు తండ్రిని విధేయించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
దేవుని వాక్కు అయిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
జగములకు ముందున్న అద్భుత శిలువ నాథుడా...
మాకై ఉదయించిన లోక రక్షక అద్భుత శిలువ నాథుడా...
సర్వమానవాళి పాపములను తొలగించ శిలువను మోసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
మానవ గమ్యస్థానమును చూపించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
ప్రవక్తల ప్రవచనములకు మూలాధారమైన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
భూలోక రాజుల పరిపాలనకు సూచికమైన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
త్రిలోకములను ఏకము చెయ్యుటకు ముప్పది వెండి నాణెములకు అమ్మబడిన
అద్భుత శిలువ నాథుడా...
భారభరిత హృదయములను తేలికపరచుటకు రక్తచమటను చెమర్చిన అద్భుత శిలువ నాథుడా
సత్యమును నిరూపించుటకు కొరడా దెబ్బలను భరించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
జీవ మార్గములకు అధిపతివని నిరూపించుటకు ఉమ్మిని కిరీటముగా ధరించిన
అద్భుత శిలువ నాథుడా...
సాతాను రాజ్యమును కూలగొట్టిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
ఎడారిలో సర్పము వలె ఎత్తబడిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
భూమ్యాకాశములను ఏకము చేసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
సూర్యచంద్ర నక్షత్రాదులను కిరీముగా ధరించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
భూమ్యాకాశ పాతాళ లోకములను విమోచించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
పంచ గాయాలలో మానవులను దాచుకొన్న అద్భుత శిలువ నాథుడా...
అంద విహీనమైన ముఖముతో లోకమును ప్రజ్బరిల్లింపచేసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా.
మహిమ శిలువలో రక్తము నీరును స్రవించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
బళ్ళెపుపోటుతో స్రవించిన నీటిని జ్ఞానస్నాన జలముగా ప్రసాదించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
తమ మరణముతో మరణించిన వారిని పునరుత్థానులను చేసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
మరణ గడియలో నూతన యెరూషలేమును స్థాపించిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
పాత ఒప్పంద ప్రవచనమును పరిపూర్తి చేసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
పాత బలులలను తొలగించి నూతన శాశ్వతబలిని ఒసగిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
శిలువపై బలివస్తువుగా, ప్రధాన యాజకునిగా రూపొందుకొన్న అద్భుత శిలువ నాథుడా...
మానవ శాప మరణమునకు తమ రక్తమును వెలగా ఇచ్చిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
శిలువపై బాధలను అనుభవిస్తూ దొంగవానికి జాలిచూపిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
పశ్చాత్తాప పడిన దొంగవానిని మోక్ష ప్రాప్తుడ్ని చేసిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
తమ మరణముతో మా పాపపు మరణముల్లును విరచిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
తమ గాయములతో మా గాయములను కడిగిన అద్భుత శిలువ నాథుడా...
 
సకలకీడులనుండి. ..... అద్భుత శిలువ నాథుడా మమ్ము రక్షించండి
సకల పాపముల నుండి ..... అద్భుత శిలువ నాథుడా మమ్ము రక్షించండి
మీ కోపాగ్ని నుండి. ..... అద్భుత శిలువ నాథుడా మమ్ము రక్షించండి
అకస్మికమైన ఆయత్తములేని మరణము నుండి అద్భుత శిలువ నాథుడా మమ్ము రక్షించండి
పిశాచి తంత్రముల నుండి ॥
కోపము, పగ, దుర్గుణముల నుండి ॥1
మోహాగ్ని నుండి ॥
పిడుగులు, ఘోర గాలి నుండి ॥1
భూకంపము నుండి ॥1
అంటురోగము, కరవు, యుద్ధముల నుండి ॥1
మానసిక రుగ్మతల నుండి ॥
హృది రోగముల నుండి ॥
మనో:బలహీనతల నుండి ॥
కుటుంబ ఆర్థిక సమస్యల నుండి ॥
కుమార కుమార్తె అవిధేయతల నుండి ॥1
లోక ఆశ చింతల నుండి ॥
దంపతుల మనో ఐక్యబలహీనతల నుండి ॥
అసాంఘిక శక్తుల నుండి ॥
జారత్వము, అపవిత్రతల నుండి ॥1
కైస్తవ సంఘముల అనైక్యత నుండి ॥
విగ్రహారాధన, మాంత్రిక శక్తుల నుండి ॥1
అసూయ, కలహాల నుండి ॥1
క్రోదము, స్వార్ధముల నుండి ॥
కక్షలు, వర్గతత్వముల నుండి ॥1
మాత్సర్యము, త్రాగుబోతుతనము నుండి ॥1
 
సర్వేశ్వరుని గొట్జెపిల్ల లోకము యొక్క పాపములను పరిహరించెడి వారా !
మా పాపములను మన్నించండి స్వామి
సర్వేశ్వరుని గొట్జెపిల్ల లోకము యొక్క పాపములను పరిహరించెడి వారా !
మా ప్రార్థన ప్రకారము దయచేయండి స్వామి
సర్వేశ్వరుని గొట్జెపిల్ల లోకము యొక్క పాపములను పరిహరించెడి వారా !
మా మీద దయగా నుండండి స్వామి
 

 వ్యాధిగ్రస్తుల కొరకు ప్రార్ధన

 
గు: పావన పితా! మీ దివ్య చిత్తానుసారముగా మీ దివ్య కుమారుడు మమ్ములను
పాపము నుండి, సకల విపత్తుల నుండి విముక్తి చేయ మానవ రూపమున మా మధ్య జన్మించిరి.
వ్యాధిగా నున్న మా సోదరీ సోదరులను మీ దివ్య చిత్త ప్రకారము స్వస్థపరచమని వేడుచున్నాము.
వారిపై కనికరించి, మానసిక శారీరక బాధలను తొలగించండి. తద్వారా వారు మిమ్ముస్తుతించి, గౌరవించుదురు గాక. పిత, పవిత్రాత్మతోనేకమై సదాకాలము జీవించు మా నాథుదైన యేసుక్రీస్తు ద్వారా మనవి చేయుచున్నాము. అమెన్‌.
 
 

పవిత్ర శిలువ ధ్యానం

గు: కారుణ్య వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా ! మీరు మానవుల రక్షణార్ధం ఘోరమైన శిలువ
మ్రాని మీద కఠినమైన మరణ దండనను అనుభవించుటను తలంచి నేను అధికముగా
దు:ఖించుచున్నాను. మీరే దేవాదిదేవుని ఏకైక కుమారుడవని తెలిసికొని మిమ్ములను అశ్రయించక
లోకాశ మాయలకు, 'కైస్తవ విచ్చిన్నతకు బాధ్యులమగుచున్నాము. అజ్ఞానాంధకారములో
నలిగిపోతున్న మమ్ములను తండ్రీ! మేమేమి చేయుచున్నామో మేమెరుగము కనుక మమ్ములను
క్షమించి మోక్ష మార్గము చూపమని ప్రార్ధించుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 
గు: మోక్షధ్యాన వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా ! మీరు మా పాపపు భారమును శిలువ రూపములో
మోసి కపాల కొండపై కఠోర వేదనను అనుభవించుటను తలంచి నేను అధికముగా
దు:ఖించుచున్నాను. కోరిన వెంటనే కాదనకుండా కనికరించు దయాళుడవు. పశ్చాత్తాపము
అవసరములేని తొంబై తొమ్మిది మంది నీతి మంతుల కంటే ఒక్కరు పశ్చాత్తాపము పొందినపుడు
పరలోకములో ఎక్కువ ఆనందము కలదని నేర్పించావు. అరోగ్యవంతుల కొరకు కాకుండా
అనారోగ్యుల కొరకు వచ్చినందున ప్రతి ఒక్కరికి రక్షణము దయచేయుమని విశ్వాసముతో
బ్రతిమాలి ప్రార్థించుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 
గు: దివ్య మాతృ వరప్రసాద వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా! పరమ పవిత్రమైన మీ తిరుముఖము ఘోర
నిందావమానముల వల్ల విరూపముగా మారిన విధానమును తలంచి అధికముగా
దు:ఖించుచున్నాను. మొదటి ఏవ అవిధేయత ఫలితముగా నరకలోకమున పాపము దాని శాపమైన
మరణమును పొందుకొనగా రెండవ ఏవ అయిన మీ మాతృ మూర్తి మరియను రెండవ ఏవగాను
దైవ చిత్తమునకు విధేయురాలుగాను పరలోక రక్షణ మార్గమునకు ద్వారముగాను మలచితిరే!
రక్షణ ప్రణాళికలో ఆమె ఏ విధముగా భాగస్థురాలైనదో మేమును అమె ఆదర్శమున రక్షణ కార్యములో
భాగస్థులమగునట్లు ఆ అమ్మ ప్రార్ధనను కనికరించమని వేడుదల చేయుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 
గుః మహా విలాప వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా! మీరు శిలువ మీద మహా అదేదనను పొందుటను
రాణువులు అవిశ్వాసులు అవమానకరముగా మాట్లాడుట వలన మీకు కలిగిన బాధలను
తలంచి మిగుల దుఃఖించుచున్నాను. నా దేవా! నా దేవా! నన్నేల చేయి విడనాడితివి అని
ప్రార్ధించినపుడు సూర్యుడు కాంతి హీనుడైనాడు. మేఘములు చీకటితో కమ్మివేశాయి. పాప
మలిన హృదయాలు చిమ్మ చీకట్లలో 'మ్రగ్గుచున్నవి. పాప భారముతో నిండిన జీవితములను
ఎన్నటికి చేయి విడనాకుండా మీ రక్షణ హస్తము అందించమని ప్రార్థించుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 
గు: ఆత్మ దాహార్తి వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా ! మీరు దప్పిక గొనిన అల్ప విశ్వాసులకు ఎడారిలో
శారీరక దాహార్తిని తీర్చినారు. ఇపుడు శిలువను మోయు సమయమున నడచుటకు ఓపికలేని
బలహీనత దాహముగొన్నను గుక్కెడు నీళ్లకు నోచుకోలేనందున కలిగిన విలాపమును తలంచి
మిక్కిలి దు:ఖించుచున్నాను. మీరు పొందిన దప్పిక శారీరక దప్పిక గాక, ఆత్మల దాహార్తి అని
గ్రహిస్తున్నాను. మరణ గడియన పాతాళ లోకములో మీ విముక్తి దాహార్తితో మొర పెడుతున్న
అత్మలను రక్షించటానికే గదా! పాతాళ లోకములోని ఉత్తరించు స్థలములోని జీవచ్చవములైన
భూలోక ఆత్మలను రక్షించుటకై మాకు దాహము ఇమ్మని బ్రతిమాలి ప్రార్ధించుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 
గుః ప్రేషిత వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా! తండ్రి దేవుని రక్షణ ప్రణాళికను పరిపూర్తిచేయుటలో మీరు భూమ్యాకాశాల మధ్య విరిగి నలిగిన దేహముతో రక్త సిక్తమైన శరీరమున వ్రేలాడుతూ అనుభవించిన కఠోర వేదనను తలంచి మిక్కుటముగా దుఃఖించుచున్నాను. మీకిచ్చిన పనిని మీరు పరిపూర్తి చేశారు. అపవాధి మరణపు ముల్లును విరిచి సమాప్తమైనదని శిలువ త్యాగ ధర్మాన్ని నేర్చించితిరే! మేముకూడా మా అధ్యాత్మిక పరుగు పందెమును విజయవంతముగా
పరిపూర్తి చేయుటకు శిలువ విజ్ఞానమును అనుగ్రహించమని ప్రార్థించుచున్నాము. ఆమెన్‌.

గు: దైవచిత్త పరిపూర్తి వాక్యం:
ఓ మహా అద్భుత శిలువ నాథుడా! అతిఘోరమైన హింసకు గురి చేసినది చాలదనుక,
కొరడా దెబ్బల వలన కలిగిన శారీరక హింస చాలదనుక, ముళ్ళకిరీట హేళన చాలదనుక,
శీలలతో కాళ్ళు 'సేతులను గాయము చేసినది చాలదనుక, బళ్ళెముతో మీ ప్రక్కటెముల యందు
గ్రుచ్చినందున కార్పడిన అఖరి రక్త నీటి బొట్టును తలంచి మిగుల దు:ఖించుచున్నాను. మీరు
వాక్కైన దేవుడవు దేవుని అద్వితీయ కుమారుడవు. పరలోకము నుండి దిగివచ్చి మీ మరణము
ద్వారా మాకు పరలోక రాజ్య ద్వారమును తెరచి తండ్రికి సమర్పించుకున్నారు. మేమును మా
మానసిక శారీరక, ఆర్ధిక, అధ్యాత్మిక రుగ్మతల నుండి విముక్తి పొందటానికి మా అత్మలను మీ
శిలువ రక్తములో పవిత్ర పరచమని వినయముతో బ్రతిమాలి ప్రార్థించుచున్నాము. ఆమెన్‌.
 

 

 

Tempted to Delver us from Evil: Gen 9:8-15 1 Pt 3:18-22 Mk 1:12-15 (B Lent 1)

Tempted to Delver us from Evil

Gen 9:8-15 1 Pt 3:18-22 Mk 1:12-15 (B Lent 1)

“..if he were not tempted he could not teach you how to triumph over temptation”

 

The number forty has very much importance and used many times in the Bible. At the time of Noah, it rained for forty days and forty nights. Moses lived forty years in Egypt being prepared to experience God in the Burning Bush. He spent forty nights on Mt. Sinai before receiving the Commandments. Israelites wandered in the desert for 40 years. The prophet Elijah journeyed in the desert for 40 days and nights on his way to Horeb. Jesus spent 40 days in the desert. After his death, resurrection and ascension the apostles spent forty days in prayer before they received the Holy Spirit. Remembering the significance of these events, the Church also set aside 40 days for the season of Lent.

Today's Gospel reading from Mark states that the Spirit drives Jesus into the wilderness for 40 days to confront the temptations. The Evangelists Luke and Mathew say that Jesu “was led by the Spirit”. Reflecting upon the teachings of St Paul to Hebrews, St Augustine says that Christ was tempted by the devil. In making all of us with him he chose to be tempted by Satan. He suffered temptations, insults, death, in our nature because he shared our nature. But gained victory by his own power (4:15; 2:18).

From these reflections we learn that the design of Christ's mission to mankind is to be a perfect example for our imitation in his life. He was tempted, in order that he might be an example to us when called to encounter temptation.

There are three powerful principles of human nature, of which Satan takes advantage, and to which he adapts his temptations. These principles are “the lust of the flesh” (change stones into bread), “the lust of the eyes” (panoramic view of all the kingdoms of the world), and “the pride of life”. The spirit rules in man over body and soul, and so liability to pride opens the way to temptation. By means of these Satan tempted the first Adam, but Jesus succeeded to set us example to win over poverty, power, and pride.

The desert marks beginning of Jesus’ battle with Satan. The ultimate test will be in Jesus’ final hours on the cross. In a similar way, our Lenten observances are only a beginning, a preparation for and a reinforcement of our ongoing struggle to resist the temptations we face in our lives. To prepare for Easter we spend forty days confronting temptation. Temptations are difficult to overcome. During Lent, we are led by the Holy Spirit to remember the vows of Baptism in which we promised to reject sin and to follow Jesus. In the Sacred Scripture, the number “40” signifies new life, new growth, transformation, a change from old to new. May this lent bring us new life in Christ crucified.

   “I have esteemed the words of his mouth more than my necessary food”

లూర్దు మాత

 

లూర్దు మాత

చలి చల్లటి సెలయేటి నదిపై
చిక చిక్కటి లూర్దు మంచు కొండపై
భువన గఘన కార్య ఆశవై
దయ చుపినావా కరుణాల తల్లివై
 
పన్నెండు గోత్రాలు తారకల కిరీటమై
త్రియేక దైవ కార్య సహకారమై
లూర్దు బిడ్డల ప్రార్ధనా జ్యోతివై
ఆదరించవా నా దీన ప్రార్ధనా ఫలమై
 
మహా మహోన్నత నీ దివ్య రూపం
మహిలోన ప్రసన్న నీ వర్ణం
చూడ తరింప చేయవా నీ కారుణ్యం
జివించెదనమ్మా నీ పాదాల కిరణం

 

God gives and Forgives

Joel 2:12-18; 2 Cor 5:20—6:2; Mt6:1-6,16-18 (Ash Wednesday -B)

“The Lord is near to the brokenhearted, and saves the crushed in spirit” (Ps 34:18)

 

Today we celebrate Ash Wednesday, the first day of the liturgical season of Lent. In this season, we prepare ourselves to celebrate the high point of our Christian life, Easter. Today’s liturgical readings call us to a change of metanoia mind (heart) and teach us about the traditional Lenten practices of prayer, fasting, and almsgiving. The meaning behind tracing a cross on our foreheads with ashes reminds us of our origin and our death and the sign of our victory: the cross of Christ.

When we reflect upon the Lenten observances, such as prayer, fasting and almsgiving - the Christian's righteousness must exceed that of the scribes and Pharisees. St John Chrysostom says, “You may do good deeds before men, and yet seek not human praise; you may do them in secret, and yet in your heart wish that they may become known to gain that praise.”

The Lord Jesus gives us a model for our prayers—a prayer very different from the vain repetitions, though very short and simple it is very comprehensive and complete. This prayer teaches us to seek first the kingdom of God and his righteousness, and that all other things shall be added. After the things of God's glory, kingdom, and will, we pray for the needful supports and comforts of our present life.

Religious fasting is a duty required of the disciples of Christ, but it is not so much a duty itself, as a means to dispose us for other duties. Fasting is the humbling of the soul (Ps 35:13). This is inside duty of our being. Many of us take up foregoing dinners, breakfasts but what we are required all of us is to sacrifice the works of the flesh, “The acts of the flesh are obvious: sexual immorality, impurity and debauchery; idolatry and witchcraft; hatred, discord, jealousy, fits of rage, selfish ambition, dissensions, factions and envy; drunkenness” (Gal 19:19-21).

Some of us also desire to take up charitable works. Now a days the charitable works are not considered to be very religious but philanthropic that is to be drawn between the lines of moral and humanitarian grounds. What is considered to be more noble is to forgive those who sin against us in the exemplary prayer of Jesus, “Father forgive them for they do not know what they do”. And we forgive other because we wish our sins be forgiven by God.  

The word “Lent” comes from an old English word “Lente” meaning “springtime”. It reminds us of spring-cleaning and the new life in nature during spring. This season of Lent is also a time of special grace for us in which we want to do some spring cleaning in our lives and enjoy new life as a result.

 

“Patience is the companion of wisdom” St Augustine

The Challenge of Action: Lev 13:1-2,44-46; 1 Cor 10:31—11:1; Mk 1:40-45 (6) B

The Challenge of Action

Lev 13:1-2,44-46; 1 Cor 10:31—11:1; Mk 1:40-45  (6) B

“This is the book of the commandments of God, the Law that stands for ever: those who keep it live” (DO)

Today’s Gospel begins with Jesus healing a man with leprosy. Leprosy is a bacterial infectious skin disease that had been surrounded by many social and religious taboos. In 1873, the cause of leprosy, is also known as Hansen’s disease. Although it is infectious, modern medical studies show that transmission is more difficult than previously thought. We have medical treatments since the 1940. Today, the patients need not to be isolated.

The Hebrew word used in Leviticus for leprosy is tsara'ath. The word leprosy in Jewish thought, seems to have covered any kind of creeping skin disease. Any such skin disease rendered the sufferer unclean. Such person was banished from the fellowship of others and must dwell alone in isolation. The leper was a person who was already dead, though still alive.

In the case of identification of leprosy, the Law of Moses instructed for the examination of skin diseases by the priests and the person was declared unclean (Lev 14:1-57). They were instructed to rip their clothes and announce their presence with loud cries when moving in the community. If the sores of leprosy healed, the Law of Moses provided a purification rite that permitted the person to return to the community.

In today’s Gospel, the man with leprosy took the initiative asking Jesus for healing. In doing so, according to the Mosaic law, the leper violated the religious customs by approaching Jesus who was clean. But what we need to understand that his request to Jesus can be interpreted as a courageous and daring act. It is the confidence of the leper in Jesus’ ability to heal him. But his request can also be interpreted as a challenge to Jesus in curing him. However, there is an event of trespassing the unhealthy traditional law and breaking the barriers to give life to a human being. There is a divine act that embraces the disfigured and wretched creature lacking the divine love and friendship. In touching the man with leprosy, Jesus made himself unclean so as to cleanse the unclean.

This is an important sign of the depth of God’s compassion. Although God implemented the radical change in the unhealthy barriers, still he respected the Law of Moses instructing the man to present himself to the priests as prescribed by the Law. Christ was made sin for us, that we might be made righteousness in him. Today’s spiritual leprosy is lack of prayer, humility, and faith as the source of all righteousness. The leper was cured, but not perfectly. He had not learned the obedience of faith. His inattention to Christ’s request created a serious inconvenience and hindrance in prosecuting the work of salvation amongst others. Those who have received benefits from Christ should attend implicitly to all that he enjoins, “You are my friends, if you do the things Which I command you” (Jn 15:14). The spiritual blessings of Christ are dependent on perfect subjection to his will. The more a servant of God withdraws himself from the world, the more highly does the world esteem him.

                    “The LORD sustains them on their sickbed; in their illness you heal all their infirmities” Ps 41:3