నీతిమంతుల మార్గము యెహోవాకు తెలియును: యిర్మియా 17:5-8; 1 కొరింథి 15:12,16-20; లూకా 6:17,20-26 (6 సి)

 

నీతిమంతుల మార్గము యెహోవాకు తెలియును

యిర్మియా 17:5-8; 1 కొరింథి 15:12,16-20; లూకా 6:17,20-26 (6 సి)

“మనము దేవుని శక్తి అయిన సిలువపై క్రీస్తును ప్రకటిస్తున్నాము” (Divine Office)

 

లూకా సువార్తలో మనకు కన్పించే “మైదాన ప్రసంగ” ప్రారంభం మత్తయి 5:1-7,11 “పర్వత ప్రసంగం” వలె ఉంటుంది. సువార్త పఠనాల మధ్య ఈ శీర్షికలు కొద్ది పాటి సారూప్యతలను సూచిస్తున్నాయి. మత్తయి తన సువార్తలో వ్రాసిన ధన్య వచనాల కంటే లూకా తన సువార్తలో వ్రాసిన ధన్యవచనాలు చాలా వ్యక్తిగతమైనవిగా కన్పిస్తాయి. లూకా “మీరు” అనే సర్వనామం ఉపయోగిస్తుండగా మత్తయి “వారు” లేదా “అయిన వారు” అని ఉపయోగిస్తాడు. సంఖ్యలో కూడా తేడా కన్పిస్తుంది. మత్తయి ఎనిమిది ధన్య వచనాలను వివరిస్తే లూకా కేవలం నాలుగు సమాంతర ధన్య వచనాలను హెచ్చరికలతో కలిపి అందజేస్తాడు.

 

సువార్తలలొ మనకు కన్పించే ధన్య వచనాల రూపం యేసు స్వంత ప్రత్యేక బోధన కాదు. కీర్తనలు మరియు జ్ఞాన సాహిత్య గ్రంథాల వంటి పాత నిబంధనలో కూడా ఇటువంటి ధన్య వచనాలు కనిపిస్తాయి. ‘దుష్టుల ఆలోచనలు కాకుండా యెహోవా చట్టాన్ని అనుసరించే వ్యక్తి సంతోషంగా ఉంటాడు’ అనే నేటి ప్రత్యుత్తర కీర్తన "రెండు మార్గాలు" అనే ఆలోచనను మనకు అందిస్తుంది. సామాజిక న్యాయం మరియు సమాంతర నిబద్ధత గురించి ప్రవక్తలు హెచ్చరించారు: “ఇంటికి మరొక ఇల్లు చేర్చి, పొలానికి మరొక పొలం చేర్చేవారికి అయ్యో, ప్రతిదీ వారికే చెందుతుంది! తెల్లవారుజాము నుండి మత్తు పానీయాల కోసం వెంబడించి, బ్రాందీలో తేలియాడుతూ రాత్రిపూట మెలకువగా ఉండేవారికి అయ్యో అనర్ధము! చెడును మంచిగా, మంచిని చెడుగా పిలచి వెలుగును చీకటిగా మార్చేవారికి అయ్యో!!  లంచం కోసం దోషులను నిర్దోషులుగా విడిచిపెట్టి, మంచి వ్యక్తిని మోసం చేసేవారికి అయ్యయ్యో!!! (యేష 5:8-23).  ఇవన్నీ ప్రవక్తలు మొదట ప్రకటించినప్పుడు ఎంతో సందర్భోచితంగా ఉండేవి.

"రెండు మార్గాలు" - "మంచి మరియు చెడు" అనే భావన ఆదిమ క్రైస్తవ సంఘాన్ని లోతుగా ప్రభావితం చేసింది. యేసు ఆనంద మార్గం మారు మనస్సు లేదా అంతరంగిక పరివర్తనను కోరుతుంది. ఇది కేవలం పరిశుద్ధాత్మ క్రియ  ద్వారా మాత్రమె మనస్సులో మార్పు చేకూరుతుంది. పేదరికం, ఆకలి, దుఃఖం మరియు హింసలలో ఆనందాన్ని ఎలా పొందగలరు అనేది మనకు ఎదురయ్యే ప్రశ్న! మనం స్వర్గపు ఆనందంతో నింపబడాలంటే, హృదయాలలో దేవుణ్ణి మూసివేసిన లేదా కమ్మివేసిన సమస్త విషయాల నుండి మనల్ని మనం ఖాళీ చేసుకోవాలి. మిలాను ప్రాంతపు పునీత ఆంబ్రోసు ఒక ఆదిమ సంఘ పితృపాదులు. మన నైతిక శ్రేష్ఠతను బలపరిచే నాలుగు ప్రధాన ధర్మాలతో దీవెనలను అనుసంధానించాడు ఆంబ్రోసు. అవి నిగ్రహం, న్యాయం, వివేకం మరియు దృఢత్వం. ధన్యులైనవారు ఆత్మలో పేదవారు, విధేయులు మరియు ప్రశాంతంగా ఉంటారు. వారు తమ ఆస్తులను పేదలకు విరాళంగాఇచ్చి వేసుకుంటారు. వారు పొరుగువారిని కుట్ర పూరితమైన ముసుగులోనికి దించరు. ఈ ధర్మాలు ఒకదానితో ఒకటి ముడిపడి ఉన్నాయి. అందువల్ల, నిగ్రహానికి హృదయం, ఆత్మకు స్వచ్ఛత, న్యాయానికి కరుణ, సహనానికి శాంతి మరియు ఓర్పులో సౌమ్యతను కలిగి ఉంటారు.

 

పేదల ఆర్థిక వ్యవస్థ పురోగమిస్తున్నట్లుగా మరియు దాని పునరుద్ధరణను గురించి మనం ఎంత విరివిగా ఆశావాద వార్తలను సామాజిక మాధ్యమాలలో వినగలం, చెప్పండి? అభివృద్ధి చెందిన ప్రపంచంలోని ఆర్థిక వృద్ధి అందునా ఈ స్థూల ఆర్థిక వ్యవస్థ - వస్తు సంపద వినియోగంలో “రోబోటు”ల విచ్చల విడితనానికి మరియు మనిషికి కూలి కరవైన భవిష్యత్తుకు మధ్య అగాధాన్ని కప్పివేస్తుంది! రెచ్చగొట్టే వస్తు వినియోగదారుల వ్యవస్థ అన్నది కడుపు నిండని కష్టార్జితుల కన్నీళ్ళు వారి  అభద్రతతో విభేదిస్తుంది. పునీత రెండవ జాన్ పౌలు  దీనిని ఇలా ఖండించారు, "... దాదాపు స్వయంచాలకంగా వ్యవస్థ పని చేస్తుంది. కొందరికి సంపద మరికొందరికి పేదరికం అనే పరిస్థితులను మరింత కఠినతరం చేస్తుంది." అలాంటి పరిస్థితిని “చావైన పాపం” అని తన సువార్త ఆధారిత (ఎన్సైక్లల్)  “సొల్లిసితూదో రేయ్ సోసియాలిస్” (ది సోషల్ కన్సర్న్) అనే అధికారిక పత్రంలో  పేర్కొన్నాడు. నేటి మనిషి/మానవత్వ ఉనికిని కప్పివేసే కృత్రిమ మేథ (AI)ను ఖండించగలిగే ఆతని బోధనలు ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. దేవుడు ఇచ్చిన తెలివితేటలను దుర్వినియోగం చేయడం ద్వారా నేటి కృత్రిమ మేథ (AI) ను దాని స్పృహ (కాన్షియస్నెస్) లోనికి తీసుకురావడం వంటి వస్తు సంపద దుర్వినియోగం లాంటి విషయాలు బాబేలు గోపురపు దుశ్చర్యలకు దేవుని ప్రతిచర్యను ప్రతిబింబించేలా చేస్తుంది, కదా!

 

పునీత రెండవ జాన్ పౌలు  తన “ఫిదేస్ ఎత్ రాత్సియో (ఫెయిత్ అండ్ రీసన్/ మతము మరియు సైన్సు) అన్న అధికారిక పత్రంలో “విశ్వాసము లేదా మతము అన్నది అన్ని రకాల ఒంటరితనాన్ని దాటి ముందుకు వెళ్లడానికి కారణాన్ని లేదా సైన్సును ప్రేరేపిస్తుంది. అలివిగాని కష్టతరం అన్న సమస్యనుకూడా అధిగమించి మానవాళికి అందమైనది, మంచిదైనది మరియు నిజమైన దేనినైనా సాధించి ఇష్టపూర్వకంగా అమలు చేస్తుంది” అని వ్రాసారు. కాబట్టి ఆర్ధిక స్థూల వ్యవస్థలో వస్తు వినియోగం, మానవ జ్ఞాన/ విజ్ఞాన సంపత్తి వినియోగం - లోక, అధ్యాతిక దారిద్ర్య చీకటిని రూపు మాపడానికి, సర్వ మానవాళి మనుగడకు ధన్యమార్గ మవ్వాలి. యేసు భాగ్య వాక్యాలు పోలిమేరల్లోకి గెంటి  వేయబడి, అణగారిపోయి పగతో రగులుతున్నవారి శక్తిహీనత నుండి పుట్టలేదు కానీ అన్యాయపు అధర్మ  విజయాన్ని అనుమతించని దేవుని దీర్ఘ దృష్టి నుండి మాత్రమె పుట్టింది. యేసు మాట ధనవంతులకు మరియు పేదలకు నిర్ణయాత్మకమైనది! ఖండించడం మరియు ప్రోత్సహించడం అనే భాగ్య పదజాలం ఎప్పుడూ సజీవంగా ఉటుంది. అది మనందరి ముందు ఎప్పుడూ సవాలుగా నిలుస్తుంది!

 

ధన్యులైన విశ్వాసులు ప్రార్థనాపరులు. వారు తమ మూల వేళ్ళను భూగర్భ జలం అనే దేవునిలోనికి చొచ్చుకొని  విస్తరించుకునే వారుగా ఉంటారు (కీర్తన 1:1). వారు భగవంతునిపై ఆధారపడి ఉంటారు. నిర్మలంగా వుంటారు. దేవునిపై ఆధారపడటం అనేది వారి బలహీనతకు సంకేతం కాదు. అది వారిని ఎప్పటికీ అంతం లేని దేవుని శక్తి బంధంలో నిలబెడుతుంది. విజయవంతులను చేస్తుంది. ఆమేన్.

"...ఈ ప్రపంచం జ్ఞానంగా భావించేది దేవుని దృష్టిలో అర్ధంలేనిది" (Divine Office)

The Lord Watches Over the Way of the Righteous: Jer 17:5-8; 1 Cor 15:12,16-20; Lk 6:17,20-26 (6 C)

 

The Lord Watches Over the Way of the Righteous

Jer 17:5-8; 1 Cor 15:12,16-20; Lk 6:17,20-26 (6 C)

“We proclaim Christ on the cross, Christ who is the power of God” (Divine Office)

The beginning of the Sermon on the Plain in the Gospel of Luke is similar to Matthew 5:1-7,11 the Sermon on the Mount. These titles suggest differences and similarities between these Gospel readings. The Beatitudes in Luke’s Gospel sound more personal than those in Matthew’s Gospel. Luke uses the pronoun “you” whereas Matthew uses “they” or “those.” There is also a difference in number. Matthew describes eight beatitudes, and Luke presents just four presenting a parallel warning.

The form of the Beatitudes in the Gospels is not a unique teaching of Jesus. Beatitudes are also found in the Old Testament, such as in the Psalms and Wisdom literature. Today’s responsorial Psalm offers the idea of the “two ways” – Happy the man who follows the law of the Lord not of the wicked. The prophets warned about social justice and sharing: “Woe to those who add house to house and join field to field until everything belongs to them. Woe to those who from the early morning chase after strong drinks and stay up late at night inflamed with wine. Woe to those who call evil good, and good evil, who substitute darkness for light. Woe to those who for a bribe acquit the guilty and cheat the good man of his due” (Is 5:8-23).  All these are just as relevant today as when the prophets first proclaimed them.

The concept of “Two Ways” – “good and evil” deeply influenced the early Church. Jesus' way of happiness demands a transformation from within - a conversion of heart and mind through the working of the Holy Spirit. How can one find happiness in poverty, hunger, mourning, and persecution? If we want to be filled with the joy and happiness of heaven, then we must empty ourselves of all that would shut God out of our hearts. St. Ambrose an early church father (Milan) links the beatitudes with the four cardinal virtues which strengthen our moral excellence. They are temperance, justice, prudence, and fortitude. They are poor in spirit, submissive, and tranquil. They are just giving away their goods. They do not trap neighbors. These virtues are interwoven and interlinked. Thus, temperance has purity of heart and spirit, justice has compassion, patience has peace, and endurance has gentleness.

How often do we hear optimistic news about the progressive recovery of the economy of the poor? Economic growth in the developed world often masks the gulf between the better and the without work or future in this macroeconomic system! The provocative system of consumerism clashes with the misery and insecurity of so many. Such was denounced by St John Paul II who said, “…function almost automatically, making more rigid the situations of wealth for some and of poverty for others.” In his Gospel-based encyclical “Sollicitudo Rei Socialis” (The Social Concern), he called such a situation sinful. His teachings reflect still today as the AI that engulfs the existence of humanity. Bringing AI to consciousness by misuse of God-given intelligence calls to reflect God’s reaction to the Tower of Babel!

In his “Fides et Ratio” (Faith and Reason), St John Paul II said, “It is faith which stirs reason to move beyond all isolation and willingly to run risks so that it may attain whatever is beautiful, good and true for humanity.” Jesus’ message isn’t born out of the powerlessness of cast-aside and resentful people, but out of his intense vision of God’s justice that can’t allow the final triumph of injustice. Jesus’ word keeps being decisive for the rich and the poor. Word of denouncing and encouragement is alive and challenges us all.

 

The Beatitudes are the faithful and prayerful. They are like trees that stretch their roots to the underground waters (Ps 1:1) which is God. They are dependent upon God and feel serene. Dependence upon God is not a sign of weakness rather it keeps them in contact with a never-ending source of strength.

“...for what this world considers to be wisdom is nonsense in God’s sight” (Divine Office)

CALLED TO BE CAUGHT UP IN THE GOD’S NET : Is 6:1-2a,3-8; 1 Cor 15:1-11; Lk 5:1-11(5 C)

 

CALLED TO BE CAUGHT UP IN THE GOD’S NET

 

Is 6:1-2a,3-8; 1 Cor 15:1-11; Lk 5:1-11(5 C)

 

“Whom shall I send, and who will go for us?” And I said, “Here am I; send me!”

The miraculous catch of fish in the Sea of Galilee is told in the synoptic Gospels, but only Luke ends the story with Peter as both a believing disciple and a sinner. After the extraordinary catch of fish, in the Gospel of Luke, Peter was suddenly aware of his own weakness and unworthiness to be chosen to be a disciple of Jesus saying, “Depart from me, Lord, for I am a sinful man” (Lk 5:8).  Jesus does not hesitate to have a sinful disciple in his company because the sinners understand his message of forgiveness and acceptance well.

 

St. Irenaeus of Lyons discovers a pedagogical aspect of sin. He says that those who are aware of their sinful nature and weakness can recognize their condition as creatures, and the Creator greater than the creature. God’s purpose is not dependent on virtue or worthiness. He does not wait for us to be worthy before calling us to share in his loving service to others. Indeed, our very sense of unworthiness creates an opening for Christ to work through us. If, like Peter, we are called to work with Jesus, we will do so as wounded healers, trying to practice what we preach amid the stormy waters of this world striving to swim against the currents seeking the good catch of a Gospel proclamation.

 

We also need to be caught up in God’s net where life with its faults, holds out a promise of acceptance and hope. The Gospel of Mathew and John (21) narrate that the net caught various fish. Today, various nets of consumerism can easily tangle us in a mesh of artificial needs than the net of Jesus. What about the net of success ethics, with an exclusive focus on financial growth and the outward self, to the detriment of human and spiritual values? Also, the net of drug and alcohol culture, and the net of depression, despair, and suicide for those for whom life loses its meaning! We are reminded of the mind of Jesus who came to seek out sinners and bring them safely home. If he had a hundred sheep, and one went astray, he would leave the ninety-nine to go after the one that is lost. This message is central to the Year of Jubilee proclaimed by the Holy Father!!!

Our strength is not enough to grip the sinner in the net. Trust in the Word of the one who will never leave us alone. Peter said, “Master, we have worked hard all night and have caught nothing, but at your command, I will lower the nets” (Lk 5:5). We can understand this response of Peter concerning the words of Mary at the wedding at Cana: “Do whatever he tells you” (Jn 2:5)! And it is in the confident fulfillment of the Lord’s will that he wants sinner to see the light of Christ in us in the way we live, speak, and witness the joy of the Gospel.

 

“The cross of the Lord is become the tree of life for us” (Divine Office)

దేవుని వలలో చిక్కిన వారు ధన్యులు: 6:1-2a,3-8; 1 కొరింథీ 15:1-11; లూకా 5:1-11 (5 C)

 

దేవుని వలలో చిక్కిన వారు ధన్యులు

6:1-2a,3-8; 1 కొరింథీ 15:1-11; లూకా 5:1-11 (5 C)

“నేను ఎవని పంపెదను? మా నిమిత్తము ఎవడు పోవును? చిత్తగించుము. నేనున్నాను”

గెన్నేసరెతు సరస్సులో యేసు శిష్యుల చేపల వేట సారాంశం సారూప్య సువార్తలలో చెప్పబడింది. అయితే లూకా మాత్రమే పేతురును ఒక నమ్మదగ్గ శిష్యునిగానూ పాపిగానూ చూపించే సన్నివేశాన్ని   చిత్రించాడు. అసాధారణమైనన్ని చేపలను వలలో పట్టుకున్నప్పుడు పేతురు తన బలహీనతవు అయోగ్యతను గుర్తించిన్నట్లు లూకా వ్యక్త పరిచాడు. ఆ భావాన్ని “ప్రభూ, నన్ను విడిచిపెట్టు, ఎందుకంటే నేను పాపాత్ముడిని" (లూకా 5:8) అన్న మాటల్లో చూపించాడు. క్షమాపణా గుణశైలిని మరియు అంగీకార మనస్తత్వానికి అద్దం పట్టే సందేశాన్ని పాపులు బాగా అర్థం చేసుకుంటారననీ, అందువల్లనే యేసు తన సహవాసంలో పాపులను, అసమర్ధులను, అయోగ్యులను శిష్యులుగా స్వీకరించాడని లూకా తన సువార్తలో బయలు పరుస్తున్నాడు.

 

లియోన్స్ అను ప్రాంతపు పునీత ఇరేనియుడు పాపమునకున్న గుణాన్ని, దాని బోధనాపరమైన అంశాన్ని కనుగొన్నాడు. పాపపు స్వభావం దాని బలహీనతను గురించి తెలిసిన వారు తమ స్థితిని పురుగులాంటి జీవిగానూ మరియు ఆ జీవి కంటే సర్వ సృష్టికర్త మాత్రమె గొప్పవాడుగా గుర్తించగలరని తన బోధనలో చెప్పాడు. దేవుని ఉద్దేశ్యం ధర్మం లేదా యోగ్యతపై ఆధారపడి ఉండదు! పొరుగువారికి తన ప్రేమపూర్వక సేవలో పాలుపంచుకోవడానికి మనల్ని పిలిచే ముందు మనం యోగ్యులమా అని లేదా మన అర్హతను గుణించి గణించడు. దాని కోసం ఎదురు చూడడు యేసు! అది నిజమే! మన అనర్హత గుర్తింపు క్రీస్తు మన ద్వారా పనిచేయడానికి ఒక ప్రారంభాన్ని సృష్టిస్తుంది. పేతురువలే మనం కూడా యేసుతో కలిసి పనిచేయడానికి పిలువబడితే, ఈ లోక తుఫాను జలాల కెరటాల మధ్య గాయపడి వైద్యం చేసేవారిగా మనం బోధించే వాటిని ఆచరించడానికి కూడా ప్రయత్నిస్తాము. సువార్త ప్రబోధనా ఫలాలను  అందించే ఒక మంచి సముద్ర వేట కోసం ప్రవాహాలకు వ్యతిరేకంగా ఈదడానికి ప్రయత్ని౦చ గలుగుతాము.

 

మనము కూడా దేవుని వలలో చిక్కుకోబడాలి. లోపాలతో కూడిన జీవితం, అంగీకార మనస్తత్వం,  నిరీక్షణ వాగ్దానాన్ని ఆ యేసు వలలో మాత్రమె చూడగలము. మత్తయి మరియు యోహాను సువార్తలు పేతురు వలలో వివిధ రకాల చేపలు పడినట్లు వివరిస్తున్నాయి. అలాగునే, నేడు యేసు  వల కంటే, వివిధ వినియోగదారులు (కన్స్యూమర్) మరియు వారి కృత్రిమ అవసరాల వలలు మనలను సులభంగా ఆకర్షిస్తున్నాయి. మానవ మరియు ఆధ్యాత్మిక విలువలకు విఘాతం కలిగించే విధంగా వృద్ధిచెందుతున్న ఆర్థిక వ్యవస్థ, దాని బాహ్య భూటకపు ప్రలోభంపై ప్రత్యేక దృష్టి సారించే అవినీతి విజయం గురించి ఏమని ఆలోచించాలి? అలాగే, డ్రగ్స్ మరియు ఆల్కహాల్ సంస్కృతుల వల, మరియు జీవితపు అర్ధాన్ని కోల్పోతున్న వారి నిరాశ, ఆత్మహత్యల వల సంగతి ఏమిటి! పాపులను వెదకి వారిని క్షేమంగా పరలోక ఇంటికి చేర్చడానికి వచ్చిన యేసు మనస్సు మనకు గుర్తుకు రావాలి కదా? అతనికి వంద గొర్రెలు ఉంటే, ఒకటి తప్పుదారి పట్టినట్లయితే, అతను తొంభైతొమ్మిది౦టిని విడిచిపెట్టి తప్పిపోయిన దాని వెంట వెళ్ళేవాడు గదా! పరిశుద్ధ పోపు గారు ప్రకటించిన జూబ్లీ సంవత్సరానికి ఈ సందేశం ప్రధానమైనది కదా!!!

 

పాపిని వాని పాపమును మన వలతో పట్టుకోవడానికి మన బలం సరిపోదు. మనలను ఎన్నటికీ ఒంటరిగా విడిచిపెట్టని దేవుని వాక్యాన్ని విశ్వసించూదాం. పేతురు , “బోధకుడా! మేము రాత్రంతా కష్టపడి ఏమీ పట్టుకోలేదు, కానీ మీ ఆజ్ఞ ప్రకారం నేను వలలు దించుతాను" (లూకా 5:5) అని అన్నాడు. నిజమే మన విర్క్తత్వ మరియు జీవితాంత ప్రకటన కష్టార్జితం సరిపోదేమో!! దయగల గుణదల లూర్దు మాత మనకు తన నిత్య సహాయాన్ని మన పరిచర్యలో అందిస్తుంది. కానాలో జరిగిన వివాహ వేడుకలో మరియ తల్లి మాటలు “ఆయన మీకు ఏది చెబితే అది చేయండి!” (యోహాను 2:5) అన్న ప్రోతాహిక మాటలు పేతురి ప్రతిస్పందనను అర్థం చేసుకోవడానికి సహాయపడతాయి. మనము జీవించే, బోధించే సువార్త ప్రకటనానందానికి సాక్ష్యమిచ్చే విధానంగా మరయు మనలో క్రీస్తు వెలుగును పాపాత్ముడు చూడాలనే ప్రభు చిత్తం కోరుకున్న విధంగా నమ్మకంగా వుందాం.

 

“ప్రభువు శిలువ మనకు జీవ వృక్షంగా మారింది” (Divine Office)

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE (Lesson 3 – Feb 4, 2025) Chs. 1: 5 - 29

 

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE

(Lesson 3 – Feb 4, 2025) Chs. 1: 5 - 29

 

Luke presents Jesus’ earthly ministry as a battle between Christ and Satan and wins over by his death and resurrection.

He presents challenges between Now and the end times (eschaton)

He presents the Joy of the world because the blood of Christ redeemed him.

 

The Infancy Narrative

Lk 1:5 – only Matthew and Luke present stories of the birth of Christ but from two different perspectives. Luke centers on Mary while Matthew focuses on Joseph. Despite the many variations, both agree on the essential point that Mary is pregnant without human relations.

 

The purpose of drawing the Gentiles to the community of Israel by setting the many references to political events and leaders of the day within the context of the OT. Ex; Simion proclamation: Jesus is “a light of revelation to the Gentiles/ and glory for people of Israel (1:29-32)

 

Vv. 11, 19 -  “the angel appeared” – Lk does not mention the name of the angel – doubt is clarified by revealing the name “I am Gabriel”

 

The name - Gabriel – is a combination of two Hebrew terms: Gabur (“strong man”, “warrior”) and El (“God”) = “Warrior of God”.

Gabriel has a role in the OT: explains a vision to Daniel (8:15, 17-26) while simultaneously giving Daniel understanding (9:22).

V. 13 – “Do not be afraid”; a stereotyped OT phrase (Dt 3:22; Gen 15:1; Jos 1:9; Dan       10:12,19) – 365 times mentioned in the Holy Bible.

- “You shall name him John”. The name John means YHWH has shown favor”. It shows his role in the salvation history.

V. 15 – “He will drink neither wine nor strong drink” (similar to Samson (Jgs 13: 4-5) and Samuel (1 Sam 1:1, 11) – consecrated by Nazarite vow and set apart for the Lord’s service.

- The Nazarite vow is a set of laws in the Hebrew Bible that describe a voluntary vow of separation from the world for some time (Num 6:1–21) to serve the Lord.

V. 17 – “He will go before him in the spirit and power of Elijah to turn the hearts of fathers……….

John is to be the messenger sent before Yahweh as described in Mal 3:1-2 is sent before “the great and terrible day of the Lord comes”

V. 20 – “You will be speechless and unable to talk”: When Mary asked a similar question (Lk 1:34), she was encouraged, praised, and reassured but Zechariah was punished.

V. 25 -  “to take away my reproach/disgrace before others: Rachel, when she bare a son, said, “God hath taken away my reproach,” (Gen 30:23; Is 4:1; Hos 9:11;1 Sam 1:6-10) = “Yet the days were coming when to be childless would be regarded by Jewish mothers as a blessing” ( Lk 23:29).

Among the Jews, a family of children was counted as a signal blessing, evidence of the favor of God (Ps 113:9; Ps 128:3; Is 4:1; Is 44:3-4; Lev 26:9). To be “barren,” therefore, or to be destitute of children, was considered a “reproach” or a “disgrace”.

 

            - All the prayers we offer up to God, are acceptable and successful only by Christ's intercession in the temple of God above – “through Christ our Lord” Amen.

- “Prayers of faith are filed in heaven and are not forgotten. Prayers made when we were young and entering into the world, may be answered when we are old and going out of the world” - Matthew Henry

 

-        Definition of Faith: Heb. 11:1

 

Vv. 26-27 – “In the sixth month” - after the vision of Zachariah. This is the only passage that indicates the age of John the Baptist, as half a year older than our Lord.

 

- Named Nazareth — A small city in the tribe of Zebulon, now reduced to a very low and contemptible condition (Mt 2:23). Josephus describes it as rich in trees and pastures, strong, populous, containing 204 towns, of which the least had 15000 inhabitants.

 

- “a virgin” (Is 7:14; Jer 31:22) The many miraculous and glorifying legends which soon began to gather around her name in the Apocryphal Gospels are utterly unknown to Scripture.

Jer 31:22: St Jerome in his commentary on this verse understood it of Mary's virginal conception of Christ. "The Lord has created a new thing on earth; without seed of man, without carnal union and conception. ' a woman will encompass a man' within her womb - One who, though He will later appear to advance in wisdom and age through the stages of infancy and childhood, yet, while confined for the usual number of months in his mother's womb, will already be perfect man".  

 

- unto a city of Galilee, named Nazareth; the whole country of Galilee was mean and contemptible with the Jews: they observe, though through mistake, that no prophet arose out of it, Jn 7:52 and Nazareth particularly was exceeding despicable in their eye: hence those words of Nathanael, "can any good thing come out of Nazareth?" Jn 1:46  “yet hither an angel was sent by God; and here dwelt the mother of our Lord”.

 

V. 27 – “a virgin betrothed to a man named Joseph”

 

The Protoevangelium of James: 8, 9 (not inspired by the Holy Spirit, non-canonical)

a.      And when she was twelve years old there was held a council of the priests, saying: Behold, Mary has reached the age of twelve years in the temple of the Lord. What then shall we do with her, lest perchance she defile the sanctuary of the Lord? And they said to the high priest: You stand by the altar of the Lord; go in, and pray concerning her; and whatever the Lord shall manifest unto you, that also will we do. And the high priest went in, taking the robe with the twelve bells into the holy of holies; and he prayed concerning her. And behold an angel of the Lord stood by him, saying unto him: Zacharias, Zacharias, go out and assemble the widowers of the people, and let them bring each his rod; and to whomsoever the Lord shall show a sign, his wife shall she be. And the heralds went out through all the circuit of Judæa, and the trumpet of the Lord sounded, and all ran.

b.       And Joseph, throwing away his axe, went out to meet them; and when they had assembled, they went away to the high priest, taking with them their rods. And he, taking the rods of all of them, entered into the temple, and prayed; and having ended his prayer, he took the rods and came out, and gave them to them: but there was no sign in them, and Joseph took his rod last; and, behold, a dove came out of the rod, and flew upon Joseph's head. And the priest said to Joseph, You have been chosen by lot to take into your keeping the virgin of the Lord. But Joseph refused, saying: I have children, and I am an old man, and she is a young girl. I am afraid lest I become a laughing-stock to the sons of Israel. And the priest said to Joseph: Fear the Lord your God, and remember what the Lord did to Dathan, and Abiram, and Korah; Numbers 16:31-33 how the earth opened, and they were swallowed up on account of their contradiction. And now fear, O Joseph, lest the same things happen in your house. And Joseph was afraid, and took her into his keeping. And Joseph said to Mary: Behold, I have received you from the temple of the Lord; and now I leave you in my house, and go away to build my buildings, and I shall come to you. The Lord will protect you.

 

V. 28 – “Hail favored one! The Lord is with you”

 

V. 29 – “Do not be afraid, (….) for you have found favor with God”

 

 

 

 

 

 

 

 

నా కనులు నీ రక్షణను చూస్తున్నాయి: మలాకి 3:1–4; హెబ్రీ 2:14–18; లూకా 2:22-40 (4 C)

నా కనులు నీ రక్షణను చూస్తున్నాయి

మలాకి  3:1–4; హెబ్రీ 2:14–18; లూకా  2:22-40 (4  C)

“ఇశ్రాయేలీయులలో మనుష్యుల యొక్కయు పశువులయొక్కయు ప్రథమ సంతతి, అనగా ప్రతి తొలి చూలు పిల్లను నాకు ప్రతిష్ఠించుము; అది నాదని చెప్పెను” (నిర్గమ 13:1)

 

ఈ రోజు బాల యేసు సమర్పణ  పండుగను మాతృ శ్రీసభ ఘనపరుస్తుంది. క్రీస్తు జయంతి  40 రోజులు తర్వాత వచ్చే ఈ పండుగ గురించిన విషయాలను లూకా సువార్తలో మాత్రమే ప్రస్తావించబడినాయి. యూదుల శుద్ధీకరణ సంస్కారములను గురించి తెలియని నూతన క్రైస్తవుల కోసం తన సువార్తలో లూకా  వ్రాసాడు. యేరూశలేము ఆలయ పునఃనిర్నిర్మాణ సమయంలో, ఆ దేశంలో తాండవించిన ఆనాటి పేదరికం దేవుని బిడ్డలను బాగా నిరుత్సాహపరిచింది. అప్పుడు ప్రవక్త హగ్గయి దేవుని స్వరాన్ని ఇలా ప్రవచించాడు, “నేను అన్యజనులనందరిని కదలింపగా అన్యజనులందరి యిష్టవస్తువులు తేబడును. నేను ఈ మందిరమును మహిమతో నింపుదును...ఈ కడవరి మందిర మహిమ మునుపటి మందిర మహిమను మించును. ఈ స్థలమందు నేను సమాధానమును నిలుపుదును. ఇదే సైన్యములకు అధిపతియగు యెహోవా వాక్కు” (హగ్గయి  2:7, 9). 

 

బాల యేసు తల్లి దండ్రులు యెహోవా ఇచ్చిన చట్టం, “ఇశ్రాయేలీయులలో మనుష్యుల యొక్కయు పశువుల యొక్కయు ప్రథమ సంతతి, అనగా ప్రతి తొలి చూలు పిల్లను నాకు ప్రతిష్ఠించుము; అది నాది” అన్న చట్టాన్ని పరిపూర్తి చేశారు. ఆలయంలో బాల యేసును సమర్పించడంలో, హగ్గయి ప్రవచనం నెరవేరిందని మనకు సుస్పష్టమయింది. యేసు రాకతో ఆలయమంతా  దైవీక తేజస్సుతో నిండిపోయింది. సిమియోనుడు “ప్రభువు క్రీస్తును చూడక మునుపు మరణము పొందడు” అని పరిశుద్ధాత్మచేత ఒక వరమును పొందుకున్నాడు. అందువలననే తల్లి దండ్రులైన మరియ యోసేపులు తమ అద్వితీయ కుమారుడు యేసును ఆలయంలోనికి తీసుకొని వచ్చినప్పుడు “ఆత్మవశుడై అతడు దేవాలయములోనికి వచ్చెను" (లూకా 2:26). అని లూకా వ్రాస్తున్నాడు. పరిశుద్ధాత్మ నడిపింపులో, సిమియోను ఆలయంలోనికి వెళ్ళాడు. అతను లేవీయుడు కాదు, వాగ్గేయకారుడు కాదు లేదా న్యాయశాస్త్ర పండితుడు కాదు. అతను కేవలం "నీతిమంతుడు భక్తిపరుడు, ఇశ్రాయేలు ఓదార్పు కోసం ఎదురు చూస్తున్నవాడు" మాత్రమె (లూకా 2:25)! పరిశుద్ధాత్మ తనకు నచ్చిన చోటుకు ప్రవహిస్తుంది (యోహాను 3:8). అతను ఇశ్రాయేలు ఇంటి మహిమను మరియు కొత్త ఇశ్రాయేలు అయిన సర్వలోక పీడనాన్ని చూశాడు. తల్లి  మరియ హస్తాలలో ఉన్న మహిమాన్విత శిశువు యేసును చూసినప్పుడు అతను కీర్తనకర్త మాటలను ఇలా జ్ఞాపకం చేసుకున్నాడు, “మహిమ కలిగిన రాజు లోపలికి వచ్చేలా, ద్వారాల్లారా, మీ తలలు ఎత్తండి. శాశ్వతమైన తలుపులారా, తెరుచుకోండి" (కీర్తన 24:7).

 

సిమియోను బాల యేసును తన చేతుల్లోకి తీసుకొని దేవుణ్ణి స్తుతిస్తూ ఇలా అన్నాడు: “నాథా, యిప్పుడు నీ మాటచొప్పున సమాధానముతో నీ దాసుని నిష్క్రమింపనిమ్ము! అన్యజనులకు నిన్ను బయలుపరచుటకు వెలుగుగాను నీ ప్రజలైన ఇశ్రాయేలుకు మహిమగాను నీవు సకల ప్రజలయెదుట సిద్ధపరచిన నీ రక్షణ నేను కన్నులారా చూచితిని" (లూకా 2:29-32). ఈతని ప్రార్థన మాతృ శ్రీసభ రాత్రి కాల ప్రార్థన [Nunc dimittis (Divine Office)]లో భాగమయింది. తల్లి తండ్రులు, యేసును గూర్చి చెప్పబడిన విషయానికి చాలానే ఆశ్చర్యపడ్డారు! అప్పుడు సిమియోనుడు మరియ తల్లితో “నీ హృదయములోనికి ఒక ఖడ్గము దూసికొని పోవును” (లూకా 2:35) అని ప్రవచనం చెప్పాడు.

 

చీకటిని పారద్రోలడానికి, అతని వైభవంలో మనందరికీ భాగస్వామ్యం కల్పించడానికి నిజమైన వెలుగును పంపిన దేవునికి కృతజ్ఞతా గీతాన్ని సిమియోనుతో కలసి ఆనందిస్తూ ఆలపిద్దాం. పునీత సోఫ్రోనియసు  ఇలా అంటాడు, “సిమియోనుని కనుల ద్వారా మాత్రమె కాకుండా మనం కూడా దేవుడు ఏర్పరిచిన లోక రక్షణను కనులారా చూస్తున్నాము. కొత్త ఇశ్రాయేలు అయిన మన కోసం సిద్ధం చేయబడిన యేసునందు మోక్షాన్ని ప్రతీ రోజు వాక్యమందును దివ్య సత్ర్పసాదమమందును అనుభూతి చెందుతున్నాము. సిమియోనుడు రక్షకుడు యేసును చూసినప్పుడు ఈ జీవిత బంధాల నుండి విడుదల పొందినట్లుగా, మనం కూడా దేవుణ్ణి మనలోనూ ఇతరుల్లోనూ చూడగలిగినప్పుడు మన భారాల నుండి విముక్తి పొందుతాము. ఎందుకంటే ఆత్మ ఘోషను దాని దాహాన్ని మనము ".. దేవునికొరకు తృష్ణగొనుచున్నది. జీవముగల దేవునికొరకు తృష్ణగొనుచున్నది. నేను ఎప్పుడు దేవుడి ముఖాన్ని చూస్తాను? (కీర్త 42:2) అని వింటూనే ఉన్నాము. మనమందరం మరియ తల్లి బిడ్డలం కాబట్టి, యేసును దేవధి దేవునకు సమర్పించినట్లుగా మనలను కూడా తన చేతుల మీదుగా సర్వోన్నతుడైన దేవునకు సమర్పించమని ఆమెను కోరుకుందాం.

 

"మనం వెలిగించిన కొవ్వొత్తులు మన ఆత్మల దివ్య వైభవానికి సంకేతం" (Divine Office)

My Eyes See Your Salvation : Mal 3:1–4; Heb 2:14–18; Lk 2:22–40 (4 C)

 

My Eyes See Your Salvation

 

Mal 3:1–4; Heb 2:14–18; Lk 2:22–40 (4  C)

“Consecrate all the first-born to me, the first issue of every womb, among the sons of Israel” (Ex 13:1)

 

Today the Church celebrates the Feast of the Presentation of Jesus in the temple. The events of this feast celebrated 40 days after Christmas, are only mentioned in the Gospel of Luke. He wrote this Gospel for Gentile Christians unfamiliar with the Jewish rite of presentation and purification. During the rebuilding of the temple, poverty highly discouraged builders. The prophet Haggai prophesied: “Greater will be the glory of this house, says the Lord of hosts, and in this place, I will give you peace. I will shake all the nations so that the treasures of all the nations will come in. And I will fill this house with glory” (Hag 2:7, 9). 

 

Parents of the Baby Jesus fulfilled the commandment of God, “Consecrate to me every firstborn male. The firstborn from every womb among the Israelites belongs to me, both of man and beast” (Ex 13:1). And, at the presentation of the Child Jesus in the temple, the prophecy of Haggai was fulfilled. And the temple was refilled with Divine glory. The Holy Spirit had assured Simeon “that he should not see death before he had seen the Christ of the Lord” (Lk 2:26). Led by the Holy Spirit, Simeon went into the Temple. He was not a Levite, nor a scribe, nor a doctor of the law. He was just a “righteous and devout man, awaiting the consolation of Israel” (Lk 2:25). The Holy Spirit blows where it wills (Jn 3:8). He saw the glory of the house of Israel and the new Israel (all the nations) coming into the temple. When he saw the Baby Jesus in the hands of Mother Mary, he remembered the words of the Psalmist, “Lift up your heads, O gates; be lifted, your ancient portals, that the king of glory may enter” (Ps 24:7).

Simeon took the child in his arms and praised God, saying, “Master, now you dismiss your servant in peace, according to your word; for my eyes have seen your salvation, which you have prepared in the presence of all peoples, a light for revelation to the Gentiles and glory to your people Israel” (Lk 2:29-32). This prayer has become part of the night prayer (Nunc dimittis) of the Church. And the child’s father and mother were amazed at what was being said about Jesus. Then Simeon said to Mother Mary, “This child is destined for the falling and the rising of many in Israel, and to be a sign that will be opposed so that the inner thoughts of many will be revealed — and a sword will pierce your soul too” (Lk 2:35).

 

Rejoicing with Simeon, let us sing a hymn of thanksgiving to God who sent the true light to dispel the darkness and to give us all a share in his splendor. Saint Sophronius says, “Through Simeon’s eyes we too have seen the salvation of God which he prepared for all the nations, the new Israel”. As Simeon was released from the bonds of this life when he saw Jesus, we will also have the liberation of our burdens when we see the phase of God” because we suffer the thirst of our souls, “My soul thirsts for God, for the living God. When will I come and see the face of God? (Ps 42:2). Let us also ask Mother to take us in her arms and offer to God as she did with Jesus, for we are all her children.

 

“Our lighted candles are a sign of the divine splendor of…our souls” (Divine Office)