" స్త్రీలలో నీవు ఆశీర్వదింపబడినదానవు: " మీక 5:1-4; హెబ్రీ 10:5-10; లూకా 1:39-45 (ఆగమనం C 4)

 

" స్త్రీలలో నీవు ఆశీర్వదింపబడినదానవు"

మీక 5:1-4; హెబ్రీ 10:5-10; లూకా 1:39-45 (ఆగమనం C 4)

“అప్పుడు మరియ యిట్లనెను నా ఆత్మ ప్రభువును ఘనపరచుచున్నది”

 

క్రీస్తు జననమునకు ముందు ఈ చివరి ఆదివారం నాడు, మన సువార్త పఠనం క్రీస్తు జననానికి సాక్ష్యమివ్వడానికి మనల్ని సిద్ధం చేస్తుంది. గాబ్రియేలు దూత సువార్తను ప్రకటించినప్పుడు, మరియ ఆ ప్రవచనాన్ని నమ్మింది. సందేశం  ఎడల గట్టి నమ్మకాన్ని కలిగి ఉంది. అయితే యేసు పుట్టుక గురించిన ప్రకటన తర్వాత మరియ చేసిన క్రియలను సువార్త పఠనం మనకు గుర్తుచేస్తుంది. మరియ తన బంధువైన ఎలిజబెత్తును సందర్శించింది. ఆమె కూడా గర్భవతిగా ఉంది. ఆమెను దర్శించడానికి కొండ ప్రాంతంలోకి వెళ్ళింది. మరియ రాక మరియు ఆమె కుమారుని ఉనికి చాలా ప్రభావాలను చూపుతున్నాయి. మరియ పలుకులను విన్నవెంటనే ఎలిజబెత్తు గర్బంలో వున్న శిశువు ఆనందంతో గంతులు వేయడం (లూకా 1:41) అదే సమయంలో ఆమె పరిశుద్ధాత్మతో నిండిపోయింది అని వాక్యం చెపుతుంది.

 

సువార్తికుడు లూకా ఈ సంఘటనను వ్రాస్తున్నప్పుడు తన పదాల ఎంపికలో తాను తీసుకున్న జాగ్రత్తను గమనించండి! మొదట ఎలిజబెత్తు మరియ స్వరాన్నివిన్నది. కానీ మరియ మాటలు  “వినగానే” ఎలిజబెత్తు తన గర్భంలోని కుమారుడు యోహాను దేవుని కృపా ప్రభావాలను అనుభవించాడు. ఆమె సహజంగా వినినట్లు విన్నది కాని అతను మాత్రం అద్వితీయంగా గంతులు వేసాడు. ఆమె మరియ రాకను గ్రహించింది. కానీ యోహాను మాత్రం దేవుని రాకడను గ్రహించాడు. స్త్రీలు దేవుని కృపను గురించి మాట్లాడుకుంటే వారి గర్భాల్లోని తమ పిల్లలపై ఆత్మ పనిచేసింది. ఇది తల్లులకు అర్థంకాని ఒక అద్వితీయ క్రియ. ఎలిజబెత్తు గర్భం దాల్చిన తర్వాత దేవుని ఆత్మను పొందుకుంటే   మరియ మాత్రం దేవదూత ప్రకటనతోనే గర్భం దాల్చింది. అందుచేతనే, “స్త్రీలందరిలో నీవు ధన్యురాలవు” (లూకా 1:42) అని ఎలిజబెత్తు పలికినట్లుగా లూకా వ్రాస్తున్నాడు.

 

విని నమ్మిన మీరందరు ధన్యులు! వాక్యాన్ని విశ్వసించే ప్రతి ఆత్మ కృపను గర్భం దాల్చిన ఆత్మయే! అటువంటి ఆత్మ దేవుని వాక్యానికి జన్మనిస్తుంది. అలాంటి ఆత్మ దేవుని గొప్పతనాన్ని ప్రకటిస్తుంది. శరీరానుసారంగా, ఒక స్త్రీ మాత్రమే క్రీస్తుకు తల్లి కావచ్చు, కానీ విశ్వాస ప్రపంచంలో, క్రీస్తు మనందరికీ ఒక సజీవ ఫలం. ప్రతి ఆత్మ పవిత్రంగా నిరాడంబరతతో తనను తాను కాపాడుకుంటే దేవుని వాక్యాన్ని స్వీకరించగలదు. ఈ స్థితికి చేరుకోగలిగిన ప్రతి ఆత్మ భగవంతుని గొప్పతనానికి సాక్ష్య మిస్తుంది. ఫలిస్తుంది.

 

మానవ మాటల వల్ల ప్రభువు గొప్పతనం ఏమాత్రం అధికమవ్వదు. ఆత్మ చేసే ప్రతీ మతపరమైన క్రియ మాత్రమే భగవంతుని ప్రతిరూపాన్ని పెంచగలదు. క్రీస్తు దేవుని స్వరూపం. మానవ ఆత్మ దేవుని పోలికలో రూపుదిద్దుకుంది (ఆది 1:27). కాబట్టి, ఆ దేవుని గొప్పతనంలో ఆత్మకు కొంత భాగం ఉంది. ఈ ఆగమన కాలంలో దేవుని రక్షణ ప్రణాళికలో మరియ మాత పాత్రను మనం పరిగణించడం సముచితం. మరియమాత దేవుని వాక్యాన్ని విశ్వసించిన మొదటి శిష్యురాలు అని ఎలిజబెత్తు వర్ణించింది. మరియమాత విశ్వాసం తన ప్రజల చరిత్రలో మరియు తన స్వంత జీవితంలో దేవుని పనిని గుర్తించేలా చేసింది. దేవునిపట్ల ఆమె కలిగివున్న పావిత్రత ప్రతి ఒక్కరికీ దైవ మోక్షం వచ్చేలా పని  చేసింది (లూకా 1:38). దీని కారణంగా, మరియ మాత తిరుసభ ప్రతీకగానూ  మరియు చిహ్నంగానూ వున్నది. మనము కుడా మరియ మాత ఆదర్శమున నడుద్దాం. మానవాళి రక్షణ కొరకు దేవుని ప్రణాళికలో బహిరంగముగా సహకరించుదాము.

 

“యథార్థవంతులు దేవుని దయను చూసి సంతోషిస్తారు; వారు ప్రభువు ప్రేమను పొందుకుంటారు"

 

 

“Of all women, you are the most blessed”: Mic 5:1-4; Heb 10:5-10; Lk 1:39-45 (Advent C 4)

 

“Of all women, you are the most blessed”

Mic 5:1-4; Heb 10:5-10; Lk 1:39-45 (Advent C 4)

“Mary said, My soul proclaims the greatness of the Lord”

 

On this last Sunday before Christmas, our Gospel reading prepares us to witness Christ’s birth.  When the angel Gabriel announced the good news, Mary believed the prophecy. She was certain of the message. The gospel reading also recalls Mary’s actions after the announcement of Jesus’s birth. Mary visited Elizabeth, her cousin, who was also with a child. She went up into the hill country. Mary’s arrival and the presence of her Son quickly show their effects. As soon as Elizabeth heard Mary’s greeting her child leapt in her womb (Lk 1:41) and she was filled with the Holy Spirit.

 

See the careful distinction in the choice of words! Elizabeth was the first to hear the voice, but her son John was the first to feel the effects of grace. She heard as one hears naturally but he leapt because of the mystery. She sensed the coming of Mary, but he sensed the coming of God. The women spoke of grace as the Spirit worked on their babies inside. The incomprehensible was working incomprehensibly within the mothers. Elizabeth had been filled with the Spirit after she conceived. But Mary was conceived at the announcement of the angel. Elizabeth said, “Blessed are you among women” (Lk 1:42).

 

You who hear and believe are blessed! Every soul that believes and conceives gives birth to the Word of God. Such a soul recognizes his works and proclaims the greatness of the Lord. According to the flesh, only one woman can be the mother of Christ but in the world of faith, Christ is the fruit of all of us. Every soul can receive the Word of God if it is pure and preserves itself in chastity and modesty. The soul that has been able to reach this state proclaims the greatness of the Lord.

 

Nothing cannot be added to the Lord’s greatness by human words. Only good or religious acts that a soul performs magnify the image of God. Christ is the image of God. The human soul is shaped in the likeness of God (Gen 1:27). So, the soul has some share in that greatness. It is appropriate in this season of Advent that we consider the role of Mary in God’s plan of salvation. Elizabeth describes Mary as the first disciple who believed in God’s word. Mary's faith enabled her to recognize the work of God in her people’s history and her own life. Her openness to God allowed God to work (Lk 1:38) through her so that salvation might come to everyone. Because of this, Mary is a model and symbol of the Church. May we be like Mary, open and cooperative in God's plan for salvation.

 

“The upright see and rejoice; they consider the love of the Lord”

Gaudete Sunday: Zep 3:14-18a; Phi 4:4-7; Lk 3:10-18

 

Gaudete Sunday

Zep 3:14-18a; Phi 4:4-7; Lk 3:10-18 (Advent C 2)

“Rejoice in the Lord always.  I say it again, rejoice.”

Why did thousands come out to hear John the Baptist preach? It had been hundreds of years since a prophet had spoken out and performed signs. John broke the long silence with the sudden announcement that the Messiah was about to appear as was promised through the patriarchs of the old covenant, the prophets, and rulers of Israel to save people from their sins, and oppression and fill them with the joy of his presence (Zep 3:17).

 

John’s task was to wake people from spiritual sleep and turn them back to hear God’s voice and obey his commandments. Luke mentions two groups in particular who came to John for spiritual renewal. They were tax collectors and Jewish soldiers belonging to the Roman peace-keeping forces. Both groups were regarded as spiritually unfit and unclean and were treated as outcasts. John welcomed them to be baptized in the River Jordan.

 

John’s message of renewal and repentance suggested three things: First, every follower of God must share one’s wealth with those who do not have anything in life. John recognized that one has a key duty to love one’s neighbor as oneself (Lev 19:18). Second, John pointed out the sacred duty to give respect and honor where it is due. He instructed soldiers and tax collectors not to misuse their authority or power to compel people to give. He did not tell them to leave their profession but to be good, honest, and respectful soldiers. And thirdly, he exhorted his listeners to be content with what they had and to avoid coveting what belonged to others. He called the people to walk in the way of love and righteousness.

 

John’s message of “good news” was that the Messiah would “baptize with the Holy Spirit and with fire”. Fire in biblical times was associated with God and with his actions in the world and the lives of his people. God sometimes manifested his presence by use of fire, such as the burning bush which was not consumed when God spoke to Moses (Ex 3:2). The image of fire was also used to symbolize God’s glory (Ezk 1:4, 13), his protective presence (2 Kgs 6:17), his holiness (Det. 4:24), his righteous judgment (Zech 13:9), and his wrath against sin (Is 66:15-16).

 

In the New Testament, the image of fire is also used of the Holy Spirit who comes to cleanse us from sin and make us holy (Mt 3:11 and Acts 2:3). God’s fire both purifies us of sin and inspires in us a reverent fear of God and his word. It increases our desire for holiness and the joy of meeting the Lord when he comes again. May the Spirit of Christ, the Holy Spirit burn all that is evil in us and instill his works in us to become joyful in receiving Jesus, our liberator.

“I am the voice of one crying in the wilderness: Prepare the way for the Lord”.

సంతోషకరమైన ఆదివారం : జేఫానియ 3:14-18a; ఫిలిప్పి 4:4-7; లూకా 3:10-18

 

సంతోషకరమైన ఆదివారం

జేఫానియ  3:14-18a; ఫిలిప్పి 4:4-7; లూకా 3:10-18 (ఆగమానం C 2)

“ఎల్లప్పుడును ప్రభువునందు ఆనందించుడి. మరల చెప్పుదును ఆనందించుడి”

 

బాప్తిస్మ యోహాను బోధ వినడానికి వేలాది మంది ఎందుకు వచ్చారు? క్రీస్తు జననమునకు ముందు  ప్రవక్త ప్రవచించి సూచకాలను ప్రదర్శించి వందల సంవత్సరాలు అయింది.  ప్రవక్తల ద్వారా చేయబడిన పాత ఒడంబడిక వాగ్దానం  ఇశ్రాయేలు  ప్రజలను వారి పాపాలు మరియు అణచివేత నుండి రక్షించి వారిని సంతోషంతో నింపడానికి మెస్సీయ రాబోతున్నాడన్న బాప్తిస్మ యోహాను తన ఆకస్మిక ప్రకటనతో సుదీర్ఘ నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించాడు (జెఫ 3:17).

 

ప్రజలను ఆధ్యాత్మిక నిద్ర నుండి మేల్కొలిపి దేవుని ఆజ్ఞలను పాటింపచేస్తూ దేవుని స్వరాన్ని ఆలకించేందుకు వారిని వెనక్కి మరల్చడమే బాప్తిస్మ యోహాను పరిచర్య. ఆధ్యాత్మిక పునరుద్ధరణ కోసం ఆతని వద్దకు వచ్చిన రెండు సమూహాలను లూకా సువార్తికుడు ప్రత్యేకంగా పేర్కొన్నాడు. వారు రోమను ప్రభుత్వ శాంతి పరిరక్షక దళాలకు చెందినవారు. ఒకరు పన్ను వసూలు చేసేవారు. రెండవ వారు యూదు సైనికులు. ఈ రెండు సమూహాలు ఆధ్యాత్మికంగా అనర్హులుగానూ అపవిత్రమైనవారుగా  పరిగణించబడి బహిష్కృతులుగా పరిగణించబడ్డారు. జోర్డాను నదిలో బాప్తిస్మం తీసుకోవడానికి యోహాను వారిని స్వాగతించాడు.

 

బాప్తిస్మ యోహాను పునరుద్ధరణ, పశ్చాత్తాప సందేశం మూడు విషయాలను సూచించింది. మొదటిగా, దేవుని ప్రతి అనుచరుడు తన సంపదను జీవితంలో ఏమీ లేని వారితో పంచుకోవాలి. కారణం యోహాను తన పొరుగువారిని తనలాగే ప్రేమించడం ఒక ముఖ్య బాధ్యత అని గుర్తించాడు (లేవీ 19:18). రెండవదిగా, గౌరవ మర్యాదల పవిత్ర కర్తవ్యాన్ని సూచించాడు. ప్రజలనుండి బలవంతంగా సంపదను దోచుకొనే వారి అధికారాన్ని లేదా శక్తిని దుర్వినియోగం చేయవద్దని అతను సైనికులను మరియు పన్ను వసూలు చేసేవారిని ఆదేశించాడు. వారి వృత్తిని వదిలివేయకుండా నిజాయితీగా గౌరవప్రదమైన సైనికులుగా ఉండమని బోధించాడు. మూడవదిగా, కలిగి ఉన్నదానితో సంతృప్తి చెందాలని మరియు ఇతరులకు చెందినవాటిని కోరుకోకుండా ఉండమని తన శ్రోతలను ఉద్బోధించాడు. ప్రేమ, ధర్మమార్గంలో నడవాలని ప్రజలకు పిలుపునిచ్చాడు.

 

మెస్సీయ వచ్చినప్పుడు తాను "పరిశుద్ధాత్మతో మరియు అగ్నితో బాప్తిస్మం ఇస్తాడని  బాప్తిస్మ యోహాను తన ముఖ్యమైన"శుభవార్త”ను అందించాడు. పరిశుద్ద గ్రంధ కాలంలో “అగ్ని” అన్నది  దేవునితోనూ, ప్రపంచంలోని అతని చర్యలతోనూ మరియు అతని ప్రజల జీవితాలతో ముడిపడి ఉండేది. దేవుడు మోషేతో మాట్లాడినప్పుడు దహించబడని మండుతున్న పొదవంటి అగ్నిని ఉపయోగించడం ద్వారా దేవుడు తన ఉనికిని వ్యక్తపరిచాడు (నిర్గమ 3:2). అలాగునే దేవుని మహిమ (యెహే 1:4, 13) అనీ, ఆయన రక్షిత ఉనికి (2 రాజు. 6:17) అనీ, ఆయన పవిత్రత (ద్వితీ. 4:24) అనీ, ఆయన నీతియుక్తమైన తీర్పు (జెక 13:9) నకు ప్రతీకగా కూడా అగ్ని ప్రతిమ ఉపయోగించబడింది. మరియు పాపానికి వ్యతిరేకంగా అతని కోప (యేష 66:15-16) నిదర్శనమునకు కూడా ఉపయోగించ బడింది.

 

పాపం నుండి మనలను శుభ్రపరచడానికి, పవిత్రపరచడానికి వున్న పవిత్రాత్మ అగ్ని సాదృశ్యం క్రొత్త నిబంధనలోకూడా ఉపయోగించబడింది (మత్త 3:11; అపో. కా. 2:3). దేవుని అగ్నిలా వున్న పవిత్రాత్మ మనలను పాపం నుండి శుద్ధి చేస్తూ  దేవుని పట్ల ఆతని వాక్కు పట్ల భక్తిపూర్వక భయాన్ని మనలో ప్రేరేపిస్తుంది. ఈ పరిశుద్ధాత్మ పవిత్రత పట్ల మనకున్న ఆసక్తిని మరియు ప్రభువు మళ్లీ వచ్చినప్పుడు ఆయనను కలుసుకునే ఆనందాన్ని మనలో పెంచుతుంది. క్రీస్తు యొక్క ఆత్మ, పరిశుద్ధాత్మ మనలోని చెడులన్నింటినీ కాల్చివేసి, మన విమోచకుడైన ఆతనిని స్వీకరించడంలో ఆనందంగా ఉంచడానికి అతని పనులను మనలో నింపుతుంది.

 

“నేను అరణ్యంలో ఏడుస్తున్న వాని స్వరాన్ని: ప్రభువు కోసం మార్గాన్ని సిద్ధం చేయండి”.

BIBLE STUDY: An Introduction to The Acts of the Apostles (Lesson 10 – Dec 17, 2024) Chs.: 26-28

 

An Introduction to The Acts of the Apostles

(Lesson 10 – Dec 17, 2024) Chs.: 26-28

 

CHAPTER 26

Vv. 2-23: The story of his conversion is recounted three times (9:15; 22:14-15; 26:12-   18). Instead of mentioning his blindness in 9:8-9 and 22:11, the speech describes his mission as opening eyes and bringing others from darkness to light

Vv. 2-3 Paul’s final defense speech to King Agrippa.

V. 5:  lived his life as a Pharisee

Vv. 7-8: No reason to be accused by Jews – hope in the resurrection of the dead.

V.v 9-11: strict follower of Jewish law, persecutor of Christians.

Vv.12-18: An elaborative explanation of his dialogue with God.

Vv.19-22: Calling attention of King Agrippa for his defense in trial.

Vv. 22-23: His joy in bringing good news to the Gentiles and witness to the Messiah.

V. 24: Reaction of Faustus – “You are mad”

Vv 25-26, 29: Reply of Paul – boldness – persuading them to become Christians

V 32: “This man could have been set free if he had not appealed to Caesar” – no legal action was found.

 

CHAPTER 27

Vv. 1-2: Paul was handed over to Julius of the Cohort Augusta as a prisoner to Rome

Vv. 1-28: Luke shows how Paul was accommodative with others on the sail. His prophetic influence saved the lives of all on board.

V. 21: He encouraged them in the time of the shipwreck and sure of reaching Caesar.

V. 34: he urged them to eat and be healthy.

V. “Not a hair of the head of any of you will be lost” (= Lk 12:7; 21:18)

V.35: “he took bread …..the words recall the traditional language of the celebration of the Eucharist (see Lk 22:19)

V. 42: The soldiers planned to kill the prisoners, but Centurion wanted to save Paul.

Until the plan of God is fulfilled in you, nothing will harm you

 

CHAPTER 28

V. 4: Justice: in Greek mythology, the pursuing goddess of vengeance and justice – thought he was a prisoner.

Vv 8-9: Paul heals the father of Publius – the same method used in the missions

V. 16: Paul’s arrival in Rome. The programmatic spread of the word of the Lord to “the ends of the earth” (Acts 1:8) is accomplished.

    - He was under house arrest but allowed to proclaim the word in the city.

Vv. 20: “The hope of Israel” (Acts 23:6) – Luke identifies this hope as hope in the resurrection of the dead.

Vv 25-28: Paul’s final words reflect a major concern of Luke’s writings: how the salvation promised in the OT, accomplished by Jesus, offered first to Israel (Acts 13:26), has been offered to Gentiles because of their rejection.

Vv.30-31: Although the ending of Acts may seem to be abrupt, Luke has now completed his story with the establishment of Paul and the proclamation of Christianity in Rome (Acts 1:8)

 

(A) The Three Missionary Journeys of Paul

o   First missionary journey: Acts 13–14 Paul traveled through Cyprus, Asia Minor, and Iconium.

o   Second missionary journey: Acts 15:36–18:22 Paul traveled through Phrygia, Galatia, Macedonia, and more. He ministered in Athens, Philippi, Thessalonica, and Corinth. Paul and Silas traveled by land, while Barnabas and John Mark sailed to Cyprus.

o   Third missionary journey: Acts 18:23–21:14 Paul traveled through Ephesus, Macedonia, Greece, and Troas. This journey was similar to his second but in reverse order. Paul revisited the churches he and Barnabas had planted during his first journey.

o   The purpose of Paul's journeys was to establish churches and encourage Jesus' followers.

 

(B) Four Significant Apologetics in The Book of Acts: Paul delivers several apologetic speeches.

o   Acts 17: On the Areopagus in Athens

o   Acts 22: His testimony on the steps of the Antonia Fortress

o   Acts 24: Defense before Felix

o   Acts 26: Defense before King Agrippa II

 

o   Key Points about Paul's Apologetics in Acts:

o   Diverse audiences: Paul defends his faith to Jews, Gentiles, and even Roman authorities, adapting his arguments to each group.

o   Focus on Jesus' resurrection:

o   A central theme in Paul's apologetics is the resurrection of Jesus as proof of his divinity.

o   Reasoning and logic: appeals to scripture to support his claims

 

A BRIEF REVIEW

1.     Was Luke present when Paul traveled to Rome? (27: 1, 37; 28:2; 28:7; 28:10; 18:14 but ends with the third person singular “He” in reported speech -vv. 30,31)

2.     How many were saved on the ship by Paul’s encouragement? (27:37)

3.     How does the eating of bread symbolize that it gives strength? Eucharist.

4.     Was the Church in Rome founded by Paul? (Acts 28:14-16). Then who founded a community in Rome?

5.     Were the churches predominantly Jewish or Gentiles in the time of Luke?