యేసు నా రక్షకుడు యెషయా 50:5-9a; యాకోబు 2:14-18; మార్కు 8:27-35 (B 24)

 

యేసు నా రక్షకుడు

యెషయా 50:5-9a; యాకోబు 2:14-18; మార్కు 8:27-35 (B 24)

దుఃఖపు ఖడ్గం ఆమె నిర్దోషి హృదయాన్ని దూసుకెళ్ళిoది (DO)

 

నేటి సువార్త పఠనం మార్కు సువార్తకు కేంద్ర బిందువుగా వుంది. యేసును ఒక పరమ వైద్యుడుగానూ, అద్భుత కార్యకర్తగానూ చూపిస్తూ, తన సర్వోన్నత అధికారాన్ని ప్రతిబింబింప చేస్తుంది మార్కు సువార్త. మార్కు చూపించే యేసు శైలి పరిసయ్యులను గందరగోళంలో పడవేసింది. యేసు కార్యకలాపాలలోని అర్థం అనేకుల విరుద్ధమైన వివరణలకు దారితీసింది. అందుకే యేసు తన శిష్యులను “నన్ను ఎవరని మీరు భావించుచున్నారు?” అని అడిగాడు. దేవుని కృపను పొందుకున్నవాడై, “నీవు నిజంగా "దేవుని క్రీస్తువు" - "సజీవుడైన దేవుని కుమారుడవు" (మార్కు 16:16) అని పేతురు యేసుకు సమాధానం ఇచ్చాడు. గ్రీకు పదం "క్రిస్టోస్" లేదా హీబ్రూలో "మెస్సీయ" అంటే "అభిషిక్తుడు" – దిగజారిపోయిన మానవ జాతిని విమోచించడానికి పంపబడిన వాడు (లూకా 9:20, అపో. 2:14-36) అన్న అర్ధాన్ని చూపిస్తుంది.

ప్రజలు తనను గురించి ఏమని భావిస్తున్నారో, ఎలా నిర్వచిస్తున్నారో, ఏవిధమైన స్పష్టతను కలిగి ఉన్నారో అని తెలుసుకోవడానికి యేసు బహుశ: కోరుకొని ఉండవచ్చు. అందుకే ఇటువంటి ప్రశ్న శిష్యులను అడిగాడు యేసు. బాప్తిస్త యోహాను, "రాబోయేది నువ్వేనా లేక మేము మరొకరి కోసం వేచి వుండాలా"? అని అడిగినప్పుడు (మత్త 11:3; లూకా 7:19) యేసు సూటిగా సమాధానం చెప్పలేదు కానీ తన స్వస్థత సంకేతాలను మాత్రమె సూచించాడు. దీనిని మెస్సియా సంకేతాలుగా అర్థం చేసుకోవచ్చు! యేసు, తన శిలువ బాధల యొక్క ఆవశ్యకత గురించి తెలుసుకొని ఉండడంవల్ల యెషయా గ్రంధంలోని బాధామయ సేవక వాక్యాలను గ్రహించ గలిగాడు. ఆ దీర్ఘదర్శి తనను గురించే ప్రవచనం పలికాడని గ్రహించాడు. దుఃఖ భరితుడైన మెస్సీయా గురించి ఈ విధంగా పలికాడు, “నన్ను మోదువారికి నేను నా వీపును అప్పగించితిని. వారు నా గడ్డపు వెండ్రుకలను లాగివేయుచుండగా నేను ఊరకుంటిని. నా మొగముమీద ఉమ్మివేసి నన్ను అవమానించుచుండగా నేను నా మొగమును దాచుకొనలేదు” (యెషయా 50:6).

లోక విడుదలకై తాను చేపట్టే రక్షణ కార్యం పట్ల తాను గట్టి విశ్వాసం కలిగి ఉండడం మరియు ఆ కార్యం తన లోక జీవితాన్ని కోరుకుంటుందని యేసు చెప్పడం ప్రారంభించినప్పుడు, పేతురు యేసును మందలించాడు. పేతురు యేసుని అన్యత్వమయిన  మానవ స్వభావాన్నిఅంగీకరించలేకపోయాడు. యేసుకు “నీవు క్రిస్తువు” అని చెప్పడంలో పేతురు ఎటువంటి అభ్యతరం చూపలేదు. కానీ తాను నిజంగా ఎవరో అని యేసు వెల్లడించడం ప్రారంభించినప్పుడు మాత్రం, పేతురు సుస్పష్టంగా అసౌకర్యానికి గురయ్యాడు. నేడు, మనకు "శిలువ లేకుండా, కిరీటం లేదు" అని యేసు చెప్తున్నాడు. గుడ్ ఫ్రైడే లేకుండా ఈస్టర్ ఉండదుగా! అటువంటప్పుడు మనం ప్రతిరోజూ చేపట్టవలసిన "క్రాస్" ఏమిటి?

యేసువలె మనల్ని మనం తగ్గించుకొని ఇతరుల కొరకు శిలువను ఎత్తుకోవడానికి ఆతని చేత పిలువబడ్డాము. అలాగునే మన ప్రతీ దిన చర్య ఇతరులకు దైవీక ప్రాముఖ్యతను కలిగి ఉంటుoదని గ్రహించారా? మచ్చుకు... మనం డ్రగ్స్ తీసుకోవడం లేదా మద్య పానం ద్వారా మనల్ని మనం నాశనం చేసుకోము! ఎందుకు? కేవలం అది ఆత్మగౌరవం కోసం మాత్రమె కాదు. ఆత్మ గౌరవము కూడా ముఖ్యమే! కానీ మన ఆరోగ్యం అవసరమయిన ఇతరులు కూడా మనతో ఉన్నారని గ్రహించాలి. యువకులు వివాహానికి ముందు లైగింక సంబంధానికి దూరంగా ఉండాలన్నది తిరుసభ చట్టం వల్ల కాదు కానీ వారు జీవితాంతం ఎవరితోనైతే కట్టుబడి వుండాలనుకుoటున్నారో, ఆ జీవిత భాగస్వాములకు తమను తాము సంపూర్తిగా ఇచ్చుకోగలరన్నది దీవెనకరమైన నైతికత. వివాహితులు తమ జీవిత భాగస్వామి పట్ల తమ ప్రేమను వెల్లడి చేసే అనేక విధి విధానాలలో పాతివ్రత్యం అన్నది ప్రాముఖ్యత. విరక్తత్వ జీవితాన్ని వ్రతంగా మొదలు పెట్టిన వాళ్ళు దైవానికి పరిపుర్తిగా అంకితమవడం పరోమోన్నతం. అలా క్రైస్తవ మతం అనేది స్వీయ-కేంద్రీకృత ప్రేమ కాదనీ, దైవ-పరోపకార ప్రేమకు అంకితం అన్నదే రోజువారి జీవిత శిలువ. దానిని భరించగలిగినప్పుడే ఒక క్రైస్తవుడు "ఆల్తేర్ క్రీస్తుస్" లేదా “మరొక క్రీస్తు” గా పిలువబడతాడు.

ఇపుడు మీరు, నేను “యేసు ఎవరు? అన్న ప్రశ్నకు సమాధానం చెప్పగలమా? 'ప్రపంచం యొక్క హింసలు, లోక పూరిత ప్రలోభాలు, లోకాశ శోధనలు మరియు దేవుని ఓదార్పుల మధ్య తిరుసభ తాను ఎప్పుడూ పురోగమిస్తూనే వుంటుంది' (n. 769) అని తిరుసభ సత్యోపదేశం మనకు గుర్తుచేస్తుంది. ఆ మాదిరిన క్రీస్తును అనుసరించడానికి మరియు అతనిని వెల్లడి జేసేందుకు మనకున్న మార్గం: “నన్ను అనుసరింపకోరువాడు తనను తాను త్యజించుకొని, తన సిలువను మోసికొని, నన్ను అనుసరింపవలయును"(మార్కు 8:34). మనలో ప్రతీ ఒక్కరo ఈ సువార్తను నమ్మకంగా జీవించడానికి పవిత్రాత్మ తన దీవెన బలాన్ని ఇస్తుంది. దేవుడు నిన్ను ఆశీర్వదిస్తున్నాడు.

“అతను శరీరంలో చనిపోతే, ఆమె అతనితో పాటు ఆత్మతో చనిపోలేదా?” (DO)

Be Opened to the Life-Giving Word: Is 35:4-7a; Js 2:1-5; Mk 7:31-37 (B 23)

 

Be Opened to the Life-Giving Word

Is 35:4-7a; Js 2:1-5; Mk 7:31-37 (B 23)

“Today the Virgin is born, tended and formed, and prepared for her role as Mother of God” (DO)

 

Today, the liturgy takes us to contemplate the healing of a deaf-mute man who had a speech impediment” (Mk 7:32). Jesus took him away from the crowd, put his finger into the man’s ears, touched his tongue and looking up to heaven in prayer said in Aramaic, “Ephphathah” meaning “Be opened.” And immediately his ears were opened, his tongue was released, and he spoke plainly (vv 33-35). The Aramaic word, Ephphatha, became part of the Rite of Baptism from the days of the primitive Church to our own times. In one of the rites of the baptism, the priest touching the baby’s ears and mouth and pray, “The Lord Jesus made the deaf hear and the dumb speak. May he soon touch your ears to receive his word, and your mouth to proclaim his faith to the praise and glory of God the Father.”

What is the significance of Jesus putting his fingers into the man’s ears? Gregory the Great, says, “The Spirit is called the finger of God. When the Lord puts his fingers into the ears of the deaf-mute, he was opening the soul of man to faith through the gifts of the Holy Spirit.”  Why did Jesus take the deaf man away from the crowd? To be healed of deafness to the word of God it is needed to distance oneself from the crowds around because the healing encounter with Jesus happens in one’s own heart. Our ears are to receive the Word of God. To do this we have to move away from the distracting crowd. We must have quiet time at least for twenty minutes. We need to focus on what the Lord is saying to us.

Mark wrote his gospel in the times of persecution. In such a situation speaking up for Christ was dangerous. It demanded life. The story of the deaf-mute is apparently aimed at those members of his community who could not bear witness to Jesus. Since they were deaf to the words of Jesus, they had a speech impediment in speaking about him. There is a parallel between the deaf-mute and Jesus’ followers. The deaf-mute can neither hear nor speak properly. The disciples who cannot listen to Jesus will develop an impediment in their proclamation too. They need healing.  Such healing cannot stop from proclaiming Jesus.

Do we realize that we have a speech impediment to the message of Jesus? As individuals and as church we need to come to Jesus for healing. And this can happen in this Eucharistic celebration. Healing is sometimes physical, psychological, but always spiritual too. There are times that we are down on ourselves. We are not happy with ourselves. Do we really have a right to be negative about someone whom the Lord loves? His love, his mercy, his compassion are beyond our understanding. “Ephphatha, be opened!” He heals us because he wants us to be the vehicles of his healing for others.

“The creature is newly prepared to be a divine dwelling place for the Creator” (DO)

జీవమిచ్చే వాక్యానికి “తెరువబడుము” : యెషయ 35:4-7a; యాకోబు 2:1-5; మార్కు 7:31-37 (B 23)

 

జీవమిచ్చే వాక్యానికి “తెరువబడుము”

యెషయ 35:4-7a; యాకోబు 2:1-5; మార్కు 7:31-37 (B 23)

“ఈ రోజు నిత్య కన్యక  జన్మించిది...  దేవుని తల్లిగా ఆమె తన రంగస్థల పాత్రకు సిద్ధమైంది" (DO)

 

ఈ నాటి సువిశేషo ద్వారా చెవుడు గల నత్తి వానికి కలిగిన వైద్యం (మార్కు 7:32) గురించి మనల్ని ధ్యానo చేయమంటుంది తల్లి శ్రీసభ. యేసు అతనిని జనసమూహం నుండి దూరంగా తీసుకెళ్లి, ఆ వ్యక్తి చెవుల్లో వ్రేళ్ళు పెట్టి, అతని నాలుకను తాకి, స్వర్గం వైపు చూస్తూ నిట్టూర్పువిడచి “ఎఫ్ఫతా” అని అరమాయిక భాషలో అన్నాడు. దీని అర్ధం “తెరువబడుము”. వెంటనే అతని చెవులు తెరవబడ్డాయి, అతని నాలుక విడుదలైంది. అతను స్పష్టంగా మాట్లాడాడ గలిగాడు (వ. 33-35). ఈ అరమాయిక పదం “ఎఫ్ఫతా” అన్నది ఆదిమ సంఘ రోజుల నుండి మన కాలం వరకు జ్ఞానస్నాన సంస్కార  ఆచారంలో భాగమైంది. జ్ఞానస్నాన సమయంలో గురువు, శిశువు చెవులు మరియు నోటిని తాకుతూ, "ప్రభువైన యేసు చెవిటివారు వినేలా మరియు మూగవారు మాట్లాడేలా చేసాడు. ఆయన తన మాటను అంగీకరించడానికి నీ చెవులను మరియు తండ్రియైన దేవుని స్తోత్రానికి మరియు మహిమకు తన విశ్వాసాన్ని ప్రకటించడానికి మీ నోరును త్వరలో ముట్టుకుంటాడు” అని ప్రార్ధిస్తాడు.

యేసు తన వేళ్లను మనిషి చెవుల్లో పెట్టడం యొక్క ప్రాముఖ్యత ఏమిటి? గ్రెగొరీ ది గ్రేట్ ఇలా అంటాడు, “ఆత్మను దేవుని వ్రేళ్ళు అంటారు. ప్రభువు చెవిటి-మూగ చెవులలో తన వేళ్లను ఉంచినప్పుడు, అతను పరిశుద్ధాత్మ బహుమతుల ద్వారా మనిషి యొక్క ఆత్మను విశ్వాసానికి తెరతీస్తున్నాడు”.  యేసు చెవిటి వ్యక్తిని జనసమూహం నుండి ఎందుకు దూరంగా తీసుకెళ్లాడు? దేవుని వాక్యానికి చెవిటితనం నుండి స్వస్థత పొందాలంటే, చుట్టూ ఉన్న సమూహాల నుండి దూరంగా ఉండటం అవసరం. ఎందుకంటే యేసు స్వస్థత అన్నది ఒకరి స్వంత హృదయంలో జరుగుతుంది. మన చెవులు దేవుని వాక్యాన్ని స్వీకరించాలి. ఇది చేయడానికి మనం అపసవ్య గుంపు నుండి దూరంగా ఉండాలి. మనం కనీసం ఇరవై నిమిషాల పాటు అయినా మౌన ధ్యానంలో గడపాలి. ప్రభువు మనతో ఏమి చెబుతున్నాడన్న దానిపై మనం దృష్టి పెట్టాలి.

మార్కు సువార్తికుడు తన సువార్తను తొలి క్రైస్తవ హింసాకాండ కాలంలో రాశాడు. అటువంటి పరిస్థితిలో క్రీస్తు కొరకు మాట్లాడటం, సాక్ష్య మివ్వడం అన్నది అతి ప్రమాదకరమైన విషయం. ప్రభువు సాక్ష్యం రక్త ప్రాణాలను కోరింది. మార్కు చెప్పే చెవిటి-మూగవాని అద్భుత కథ యేసుకు సాక్ష్యమివ్వలేని అతని సంఘంలోని సభ్యులను లక్ష్యంగా చేసుకున్నదని మనకు స్పష్ట మవుతుంది. ఆయనను గూర్చి మాట్లాడడంలో వారికి వాగ్ధాటి ఉన్నప్పటికీ వారు యేసు మాటలకు చెవిటి-మూగ వారయ్యారు. అలాగునే చెవిటి-మూగ మరియు యేసు అనుచరుల మధ్య ఇదే సమాంతరత మనకు కన్పిస్తుంది. చెవిటి-మూగుడు సరిగా వినలేడు, మాట్లాడలేడు. అలాగునే యేసు మాట వినలేని పలుక లేని శిష్యుల్లోకూడా తమ సాక్ష్యానికి అడ్డంకిని పెంచుకుంటారు. వారికి ధైర్య వైద్యం కావాలి. అలాంటి స్వస్థత మాత్రమె యేసుకు సాక్ష్యం ఇవ్వడంలో అడ్డంకులను తొలగిస్తుంది.

యేసు సందేశానికి సాక్ష్యం ఇవ్వడంలో మనకు ఎలాంటి అవరోధం వుంది? విశ్వాసులుగా, సంఘముగా మనం స్వస్థత కోసం యేసు దగ్గరకు రావాలి. ఈ స్వస్థత కేవలం బలి పూజా వేడుకలోనే జరగవచ్చు. వైద్యం అన్నది శారీరకంగా, మానసికంగా ఉంటుంది. కానీ ఆధ్యాత్మిక జీవితంలో అందరికి వైద్యం ఎల్లప్పుడూ అవసరం. మచ్చుకు... మనల్ని మనం తగ్గించుకునే సందర్భాలు ఉన్నాయి. ప్రభువు ప్రేమించే వ్యక్తి పట్ల కొన్నిసార్లు మనం ప్రతికూలంగా ప్రవర్తిస్తూవుంటాము. అప్పుడు మనతో మనం సంతోషంగా ఉండలేము. అది మనకు నిజంగా అవసరమా? ఆయన ప్రేమ, ఆయన దయ, ఆయన కరుణ మన అవగాహనకు మించినవి. "ఎఫ్ఫతా” అంటే “తెరువబడుము". మనం ఇతరులకు స్వస్థతా వాహనాలుగా ఉండాలని యేసు మనలనుండి కోరుకుంటున్నాడు. దానికి తగినట్లుగా మనము ఆతనితో వుంటే ఆతను మనల్ని స్వస్థపరుస్తాడు.

“సృష్టికర్తకు దైవిక నివాస స్థలంగా ఒక కొత్త జీవి సిద్ధమైంది” (DO)

Expressions Manifest Conversion: Dt 4:1-2,6-8; Js 1:17-18,21b-22,27; Mk 7:1-8,14-15,21-23 (B22)

 

Expressions Manifest Conversion

Dt 4:1-2,6-8; Js 1:17-18,21b-22,27; Mk 7:1-8,14-15,21-23 (B22)

“God saw all he had made, and indeed it was very good. Alleluia.” (DO)

This Sunday, our lectionary returns to Mark’s Gospel after several Sundays in which we heard the Bread of Life discourse from the Gospel of John. Mark includes Gentile Christians in his audience who had no knowledge or experience of Deuteronomic and Levitical laws. Mark introduces Jewish practices to the gentile Christians to observe some of them. Mark presents Jesus criticizing the Pharisees for putting human tradition above God’s Law. The Law tied Israel to God. The observation of the law was religion. The word religion comes from the Latin word ligare meaning “tied to something” or someone.

The Pharisees used the law to attack others instead of as the way to honor God. People could not possibly follow all the statutes and thus would be condemned. Jesus quoted the prophets, “This people honor me with their lips, but their hearts are far from me” (Ezek 33:31; Is 29:13). What then is religion? How should people be tied to God? James answers this question (Js 1:27). Religion that is pure and undefiled before God is to care for vulnerable. Who, then, are the vulnerable in our society?

Orphans and widows in their affliction, the physically or mentally challenged, children being preyed upon by the porn industry, people who are struggling with their gender identity, people who are forced to leave their homelands to support their families, people who cannot work and are thus homeless, voiceless because marginalized due to deprivation are to be considered vulnerable. Do you and I recognize such a kind of vulnerable still around us? What sort of vulnerable do we have with us? Are we religious? Are we tied to God? We are tied to God!!

At the end of today’s gospel reading, Jesus speaks about the things that defile a person and religion and religious life. It also recognizes the things in the heart that lead closer to God. The virtues like truth, beauty, love and the determination to live for God are really gifts of grace planted within a person. They show their presence when one is generous, truthful, kind, empathetic, and wise. By treasuring these we treasure the presence of God. By treasuring it we cannot but serve his presence in others. Religion that is pure and undefiled is to care for those vulnerable.

The symbol of the Christian is the Cross. The cross is a reminder of the sacrificial gift and love. All that is required of us is to take a close look at our interior attitudes. In our desire to show that we are holy, we might also give much credence to externals, following customs and traditions. Yet, Jesus’ words challenge us. He reminds us that we do not make ourselves holy by our external actions. Rather, we become holy when we allow God’s Spirit to transform us. Our transparent actions should be an expression of the conversion of our heart to God.

“Listen, and understand these traditions which the Lord has given to you.” (DO)

భగవంతునిగా మార్చే వ్యక్తిత్వం: ద్వితీ 4:1-2,6-8; యాకోబు 1:17-18,21b-22,27; మార్కు 7:1-8,14-15,21-23 (B 22)

 

భగవంతునిగా మార్చే వ్యక్తిత్వం 

ద్వితీ  4:1-2,6-8; యాకోబు 1:17-18,21b-22,27; మార్కు 7:1-8,14-15,21-23 (B 22)

“దేవుడు తాను చేసినదంతా చూశాడు, నిజానికి అది చాలా బాగుంది. అల్లెలూయా.” (DO) 

అర్చన కాలం ప్రకారం ఈ సంవత్సరం (బి) మార్కు సువార్తను ధ్యానం చేస్తున్నాము. కాని గత కొన్ని ఆదివారములుగా యోహాను సువార్త నుండి “జీవాహారం” గురించిన సువిశేష పఠనాలను తిరుసభ మనకు అందించిది. ఈ ఆదివారపు సువిశేషం నుండి మళ్లి మార్కు సువార్తవైపు తిరుసభ మనలను  నడిపించడం గమనిస్తున్నాము. ఈనాటి మార్కు సువిశేషంలో సువార్తీకుడు యూదుల ఆచారాలపై  ఎటువంటి జ్ఞానం, అనుభవం లేని అన్యులైన తన క్రైస్తవ సంఘస్తులకు ద్వితీయోపదేశ మరియు లేవీయకాండ చట్టాలను గురించి తెలియ చేస్తున్నాడు. అటువంటి చట్ట సంప్రదాయాలను పరిసయ్యులు దేవుని ధర్మశాస్త్రానికి మించి పాటిస్తున్నారనీ, పాటించమని వేధిస్తున్నారని యేసు విమర్శిస్తున్నట్లు మార్కు తెలియచేస్తున్నాడు. నిజానికి ఇశ్రాయేలీయులను దేవునితో ముడిపెట్టింది ధర్మశాస్త్రమే కదా!! మతం చట్టాన్ని పాటించాలి. రెలిజియన్ (మతం) అనే పదం లాటిన్ పదం లిగారే నుండి వచ్చింది. లిగారే అంటే "ఏదో ఒకదానితో లేదా ఎవరితోనైనా ముడిపడి ఉండడం" అని అర్థం.

చట్ట సంప్రదాయాల విషయంలో పరిసయ్యులు దేవుణ్ణి గౌరవించే మార్గంగా కాకుండా ఇతరులపై దాడి చేయడానికి మాత్రమే సంప్రదాయ చట్టాలను ఉపయోగించారు. ప్రజలు భారమైన శాసనాలను అనుసరించలేకపోయారు. అందువల్ల వారు పరిసయ్యుల చేత ఖండింపబడ్డారు. అందుకే యేసు, “ఈ ప్రజలు తమ పెదవులతో నన్ను గౌరవిస్తారు, కానీ వారి హృదయాలు నాకు దూరంగా ఉన్నాయి" (యెహే 33:31; యేష 29:13) అని హెచ్చరించాడు. అటువంటప్పుడు మతం అంటే ఏమిటి? ప్రజలు దేవునితో ఎలా ముడిపడి ఉండాలి? యాకోబు తన పత్రికలో ఈ ప్రశ్నకు, “తండ్రియైన దేవునియెదుట పవిత్రమును నిష్కళంకమునైన భక్తి యేదనగా దిక్కులేని పిల్లలను, విధవరాండ్రను వారి యిబ్బందిలో పరామర్శించుటయు, ఇహలోకమాలిన్యము తనకంటకుండ తన్నుతాను కాపాడుకొనుటయునే” (యాకోబు 1:27) అని  సమాధానమిచ్చాడు. మన సమాజంలో అటువంటి బలహీనులు ఎవరు?

బాధలలో వున్న అనాథలు మరియు వితంతువులు; శారీరక, మానసిక వికలాంగులు; అశ్లీల చిత్ర   పరిశ్రమకు బలైపోతున్న పిల్లలు, యువత; లింగ గుర్తింపు కొరకు పోరాడుతున్న వ్యక్తు,లు; కుటుంబాలను పోషించుకోవడానికి తమ స్వస్థలాలను విడిచిపెట్టిన వలస బ్రతుకులు; చాలీచాలని వేతనాలకు గురైన  నిరాశ్రయులు; లేమి కారణంగా గొంతు విప్పలేని అభాగ్యులు; కనీస అవసరతలు గడవలేక అమ్ముడుబడ్డ నిట్టూర్పు బ్రతుకులు; సైబర్ క్రైంలో బలైపోతున్న అమాయకులవంటి వారు బలహినులుగా పరిగణించబడతారు. మీరు, నేను మన చుట్టూ ఉన్న అటువంటి దుర్బలత్వాన్ని గుర్తించగలమా? మనచుట్టూ ఎలాంటి దుర్బలత్వం కన్పిస్తుంది? మనం మతస్థులమా? మనం దేవుడితో ముడిపడి ఉన్నామా? నిజమే  మనం దేవుడితోనే ముడిపడి ఉన్నాం!!!

నేటి సువార్త పఠనం ముగింపులో, యేసు ఒక వ్యక్తిని మరియు మతాన్ని మరియు మతపరమైన జీవితాన్ని అపవిత్రం చేసేటటు వంటి విషయాల గురించి హెచ్చరించాడు. అలాగునే దేవుని దరికి చేర్చే  విషయాలను కూడా గుర్తు చేస్తున్నాడు. సత్యం, అందం, ప్రేమ మరియు భగవంతుని కోసం జీవించాలనే సంకల్ప తపన వంటి సద్గుణాలు నిజంగా ఒక వ్యక్తిలో నాటబడిన దేవుని దయా బహుమానాలే. ఒక వ్యక్తి, నిజాయితీగా, దయతో, సానుభూతితో ఉదారంగా ఉన్నప్పుడు వారు తమ మత ఉనికిని చూపుతారు. ఈ విలువలను నిధిగా కాపాడుకోవడం ద్వారా మనం భగవంతుని సన్నిధిని విలువైనదిగా పరిగణిస్తాము. దానిని విలువైనదిగా కాపాడుకోవడం ద్వారా మనం ఇతరులలో దేవుని ఉనికి సన్నిధిని చూడగలం. స్వచ్ఛమైన, నిష్కళంకమైన మతం, మత జీవితం అంటే బలహీనుల పట్ల శ్రద్ధ కలిగి వుండడమే కదా నిజమైన క్రైస్తవ్యం.

క్రైస్తవుల చిహ్నం శిలువ. సిలువ త్యాగం ప్రేమను గుర్తు చేస్తుంది. మన అంతర్గత వైఖరిని మనం నిశితంగా పరిశీలించడం మనకు చాలా అవసరం. మనం పవిత్రులమని చూపించుకోవాలనే మన కోరికలో, బాహ్యమైన ఆచార సంప్రదాయాలను అనుసరిస్తూ, వాటికి కూడా మనం విశ్వసనీయతను ఇవ్వవచ్చు!! అయినప్పటికీ, యేసు మాటలు మనకు సవాలుగా నిలుస్తున్నాయి. కేవలం మన బాహ్య చర్యల ద్వారా మాత్రమె మనల్ని మనం పవిత్రం చేసుకోలేమని కూడా ఆయన మనకు గుర్తు చేస్తున్నాడు. బదులుగా, దేవుని ఆత్మ మనలను మార్చడానికి అనుమతించినప్పుడు మాత్రమె మనం పవిత్రులం అవుతాము. మన ఆచార సంప్రదాయాలు, పారదర్శక చర్యలు మనతో జీవించే అభాగ్యులను మెరుగు పరుస్తూ మన హృదయాన్ని భగవంతునిగా మార్చడానికి వ్యక్తీకరణగా ఉండాలన్నది నేటి అర్చన సారాంశం.

“ప్రభువు మీకు ఇచ్చిన ఈ సంప్రదాయాలను వినండి మరియు అర్థం చేసుకోండి." (DO)

 

విశ్వాసం అవగాహనను కోరుకుంటుంది: యెహోషువా 24:1-2a,15-17,18b; ఎఫేసి 5:21-32; యోహాను 6:60-69 (B 21)

 

విశ్వాసం అవగాహనను కోరుకుంటుంది

యెహోషువా  24:1-2a,15-17,18b; ఎఫేసి  5:21-32; యోహాను  6:60-69 (B 21)

ప్రభువు యొక్క సిలువ మనకు జీవ వృక్షంగా మారింది

యేసు “జీవాహారమును నేనే” అని పేర్కొన్నాడు. పరలోక తండ్రి వద్దకు మన ప్రయాణంలో మనల్ని నడిపించడానికి మరియు నిలబెట్టడానికి ఆధ్యాత్మిక ఆహారంగా దేవుడు మనకు ఇచ్చిన జీవాహారామే యేసు. ఆతని వాక్కు మరియు రక్త మాంసములు మనకు నిత్య జీవం. మనం యేసు మాటలను దైవంగా అంగీకరించాలి లేదా మోసగాడి వాదనగా తిరస్కరించాలి. ఒక్కొక్క సారి ఆతని మాటలు కఠినంగా వుంటాయి. ఇది “కఠినమైన మాట” అని అపొస్తలులు కూడా ఒప్పుకున్నారు. యేసు మాటలు కష్టతరంగా వున్నాయి అని అర్థం చేసుకోవడం కష్టం కాదు గాని, అంగీకరించడం చాలా కష్టం. యేసు తన శిష్యులతో కూడా ఈ సమస్యను నొక్కిచెప్పాడు. ఎందుకంటే పరిశుద్ధునిగా మరియు ఏకైక అద్వితీయ కుమారునిగా అతను తండ్రి నుండి పంపబడినట్లు తన పట్ల వారి విశ్వాసాన్ని మరియు విధేయతను పరీక్షించాలనుకున్నాడు. యేసు తన శిష్యులకు నిత్యజీవముతోపాటు దేవునిలో పరిపూర్ణ ఐక్యతా ప్రసాద ఆశీర్వాదాన్ని కూడా వాగ్దానం చేశాడు. “కఠినమైన సూక్తులను” అర్ధం చేసుకొని  విశ్వసించి  అనుసరించడానికి ఆహ్వానాన్ని మరియు దయను ఇచ్చేది తన పరలోకపు తండ్రి అని యేసు తన శిష్యులకు హామీ ఇస్తున్నాడు.

తన మాటలు "ఆత్మ మరియు జీవము" (యోహాను 6:63) ను కలిగి ఉన్నాయని యేసు తన శిష్యులతో చెప్పాడు.  తన ఆత్మ స్వర్గపు తండ్రిది. తన మాటలు తన తండ్రివి కాబట్టి ఆతని మాటలు జీవానికి కర్త. మరియు తనను శ్వాసించే విశ్వాసులలో అదే తండ్రి ఆత్మ నెలకొని వుంటుంది. విశ్వాసపు బహుమానం ద్వారా పేతురు నిజంగా యేసు ఎవరో అని ఆత్మీయ ప్రత్యక్షతను పొందగలిగాడు. యేసు దిగజారిపోయిన మానవ జాతిని విమోచించి, వారిని దేవునితో సమాధానపరచ గలిగే రక్షకుడనని గ్రహించ ప్రేరణ పొందుకోగలిగాడు.

అర్థం చేసుకోవడానికి కష్టంగా ఉండే కొన్ని కఠినమైన యేసు సూక్తులను తన మాటపై విశ్వాసం మరియు నమ్మకం పెంచుకోవడానికి దేవుడు మనకు ఎలా సహాయం చేస్తాడు? విశ్వాసం అనేది దేవుడు తన మాట వినేవారికి మరియు తనపై నమ్మకం ఉంచేవారికి ఉచితంగా ఇచ్చే ఒక బహుమతి. విశ్వాసం అనేది దేవుని ఎడల ఒకరి వ్యక్తిగత ప్రతిస్పందన. విశ్వాసం గుడ్డిదా లేదా అజ్ఞానమా అని కాదు. ఇది దేవుని సత్య వాక్యం మరియు విశ్వసనీయతపై ఆధారపడి ఉంటుంది. నిజమైన విశ్వాసం అనేది మార్మిక  మరియు ఆధ్యాత్మిక మాటల ఎడల అవగాహనను కోరుకుంటుంది. సెయింట్ అగస్టీన్ ఇలా వ్రాసాడు, “నేను అర్థం చేసుకునే క్రియా క్రమంలో నమ్ముతాను మరియు నమ్మడం మాత్రమె ఉత్తమం అని నేను అర్థం చేసుకున్నాను." ప్రభువైన యేసు తన అనుచరులందరికీ తన జీవాన్ని ఇచ్చే వాక్యాన్ని మరియు ఆత్మను అందజేస్తాడు. దేవుని గురించి మన జ్ఞానం మరియు అవగాహనలో వృద్ధి చెందడానికి సహాయం చేస్తాడు.

దేవుని నుండి వచ్చే సత్యాన్ని మరియు జ్ఞానాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి మన హృదయం మరియు మనస్సు యొక్క కళ్లను ప్రకాశవంతం చేసేటటు వంటిది పరిశుద్ధాత్మ పని అని అపొస్తలుడైన పౌలుడు  మనకు చెప్తున్నాడు (ఎఫే 1:17-18). మన వ్యక్తిగత జీవితాలలో దేవుని పనిని  అర్థం చేసుకోవడానికి మరియు అనుభవించడానికి విశ్వాసమే కీలకం. అపొస్తలుడైన పౌలుడు "మనకు అనుగ్రహించబడిన పరిశుద్ధాత్మ ద్వారా దేవుని ప్రేమ మన హృదయాలలో కుమ్మరించబడింది" (రోమా 5:5) అని కూడా విశిదం చేస్తున్నాడు.

మనము యేసు మాటలను వింటూ, ఆతని సూచనలకు విధేయత చూపుతున్నప్పుడు ఆయన స్వరాన్ని గుర్తించడంలో వృద్ధి చెందుతాము. మనం దేవుణ్ణి వ్యక్తిగతంగా తెలుసుకోగలుగుతాము. పేతురు వలే, “నీవు నిత్యజీవపు మాటలు కలవాడవు” అని సాక్ష్యమివ్వ గలిగి మన జీవితాన్ని మార్చగలిగే శక్తి ఉన్నవాడని యేసయ్యను మనము నమ్ముతున్నామా? మన ప్రభువుగా, విమోచకునిగా, బోధకునిగా మరియు వైద్యునిగా మనము తెలుసుకోవడం, ప్రేమించడం మరియు సేవించడంలో మన విశ్వాసాన్ని పెంచమని ప్రభువైన యేసును అడుగుదాం. ఆతని ఆత్మతో మనలను నిలబెట్టగలడు.

 

"నీవే, ప్రభూ, నా రక్షణ మరియు నా మహిమ: నీవు నా తల పైకెత్తువాడవు"

Faith seeks Understanding: Jos 24:1-2a,15-17,18b; Ep 5:21-32; Jn 6:60-69 (B 21)

 

Faith seeks Understanding

Jos 24:1-2a,15-17,18b; Ep 5:21-32; Jn 6:60-69 (B 21)

The cross of the Lord is become the tree of life for us 

Jesus claimed to be the bread of heaven, the very life of God given to us as spiritual food to sustain us on our journey to the Father in heaven. We must either accept his word as divine or reject it as the claim of an imposter. Even the apostles admitted that this was a “hard saying”. This expression meant that it was not just hard to understand, but hard to accept. Jesus pressed the issue with his beloved disciples because he wanted to test their faith and loyalty to him as the Holy One sent from the Father. Jesus promised his disciples nothing less than the full blessing of eternal life and union with God. Jesus assures his disciples that it is his heavenly Father who gives the invitation and the grace to believe and follow even in the “hard sayings”.

Jesus told his disciples that his words were “spirit and life” (Jn 6:63) and his words came from the heavenly Father who is the author of life and the One who breathes his Spirit into those who believe in him. Through the gift of faith Peter was able to receive spiritual revelation of who Jesus truly is. He is to redeem a fallen human race and reconcile them with God.

How does God help us grow in faith and trust in his word, even the hard sayings which are difficult to understand? Faith is a gift which God freely gives to those who listen to his word and who put their trust in him. Faith is a personal response to God’s revelation of himself. Faith is neither blind nor ignorant. It is based on the truth and reliability of God’s word. True faith seeks understanding. Saint Augustine of Hippo said, “I believe in order to understand, and I understand the better to believe.” The Lord Jesus offers all his followers his life-giving word and Spirit to help us grow in our knowledge and understanding of God.

Paul the Apostle tells us that it is the work of the Holy Spirit who enlightens the eyes of our heart and mind to understand the truth and wisdom which comes from God (Ep 1:17-18). Faith is the key to understanding and experiencing God’s action and work in our personal lives. Paul the Apostle tells us that “God’s love has been poured into our hearts through the Holy Spirit which has been given to us” (Rom 5:5). We can know God personally, and we grow in recognizing his voice as we listen to his word and obey his instruction. Do we believe, as Peter did, that Jesus has the words of everlasting life and the power to change and transform your life? Ask the Lord Jesus to increase your faith that you may grow in knowing, loving, and serving him as our Lord and redeemer, teacher and healer.

 

“You, Lord, are my salvation and my glory: you lift up my head”