ప్రేమ దీర్ఘకాలము సహించును 1 సమూ 26:2, 7-9,12-13,22-23; 1 కొరింథి 15:45-49; లూకా 6:27-38 (7 C)

 

ప్రేమ దీర్ఘకాలము సహించును

 

1 సమూ 26:2, 7-9,12-13,22-23; 1 కొరింథి 15:45-49; లూకా 6:27-38 (7 C)

“ఒకరు తన తల్లి గర్భం నుండి నగ్నంగా వస్తారు. నగ్నంగా మళ్ళీ వెళ్ళిపోతారు" (Divine Office)

 

క్రైస్తవులను ఇతర మతాల కంటే భిన్నంగా చూపించేది ఏది? అది దయ. ఇతరులను వారి అర్హతన   కాకుండా, దయకలిగి వారితో ప్రేమపూర్వకంగావ్యవహరించాలన్న దేవుని కోరుకను పాటించడంలో మన క్రైస్తవ్యం ఇతర మతాలకు చుక్కానిగా నిలుస్తుంది. “దేవుడు ప్రేమాస్వరూపి” (1 యోహాను 4:8,16). అన్యాయపరులకు మరియు నీతిమంతులకు ఒకే ప్రేమ ధర్మాన్ని చూపిస్తాడు దేవుడు. అతని ప్రేమ సాధువులను పాపులను సమానంగా ఆలింగనం చేసుకుంటుంది. ఇశ్రాయేలు ప్రజలు తమకు రాజు కావాలని దేవునితో తిరుగుబాటు చేసినప్పటికీ దేవుడు వారికి రాజును ఇచ్చాడు (1 సమూ 8: 4-6). తన ఉద్దేశ్యాలకు వ్యతిరేకంగా ఇశ్రాయేలు ప్రజలు వ్యవహరించినప్పటికీ వారి మీద దేవునకు కలిగిన ప్రేమ వల్ల తనను తాను మానవ కుంచిత పరిస్థితులకు కుదించుకొని వారి జీవితాలకు సంతోషాన్ని కల్పించాడు. వారిని దేవుడు విడిచి పెట్టి ఉండవలసినదే! కానీ అది తన దయా ప్రేమ తత్త్వం. ఆదర్శం కానటువంటి అన్ని రకాల దీనదశల్లోనూ వారిని ఆశీర్వదించాడు భగవంతుడు. ఇటువంటి ఆదర్శమున తనను చంపడానికి ప్రయత్నిస్తున్న సౌలు రాజు చేతికి చిక్కినప్పుటికీ విడిచిపెట్టిన దావీదు, “నిన్ను చంపడానికి నాకు చాలా కారణం ఉంది. నేను అలా చేయడం చాలా సులభం. కానీ దేవుడు నిన్ను రాజుగా ఎన్నుకున్నందున నేను అలా చేయడం తప్పు" (1 సమూ 24:3) అని తన విధేయతా ధర్మాన్ని చాటుకున్నాడు దావీదు.

శిలువ నుండి యేసు తనను హింసించేవారిని, “తండ్రి వారిని క్షమించండి ఎందుకంటే వారు ఏమి చేస్తున్నారో వారికే తెలియదు" (లూకా 23:34) అని క్షమించి ప్రార్ధించాడు. “తండ్రి కనికరం కలిగి ఉన్నట్లే మీరు కూడా కలిగి ఉండండి" (లూకా 6:36) అన్నది యేసు బోధన. దైవ ప్రేమకు అంకితం అయిన వాళ్ళు మాత్రమె ద్వేషపు దుర్మార్గ చక్రాన్ని ఖండించి ఆపగలరు. విశ్వాసం అనేది ప్రేమ ద్వారా వ్యక్తపరుపబడుతుంది (గలతీ 5:6) మరియు ఇతరులను ప్రేమించేవాడు ధర్మశాస్త్రాన్ని నెరవేరుస్తాడు (రోమా 13:8). ప్రేమ ధర్మశాస్త్రాన్ని పరిపూర్తి చేస్తుంది (రోమా 13:10). అలాగునే “నిన్నువలె నీ పొరుగువారిని ప్రేమించు (గలతీ 5:14) అన్న ఒక్క ఆజ్ఞను పాటించడంలోనే సమస్త దైవ చట్టం నెరవేరుతుంది. క్రీస్తు ఆత్మను కలిగి మనిషి ఎదుగుదల మనుగడకు ఉపయోగపడని "నియమాలను" మనం విడనాడాలని భక్త పౌలుడు కోరుకుంటున్నాడు (రోమా 8:9).

 

మనందరికీ మన కన్నీటి కథలు చాలానే ఉన్నాయి! బహుశ: మనలో కొందరు మన జీవితాల్లో మన మీద జరిగిన అన్యాయ లేదా దురాక్రమణకు ప్రతిగా  ఒక మాస్టర్ ప్లాను వేసి గెలిచి నెరవేర్చడం ద్వారా సామాజిక నీతి స్పృహను మరియు చెడును మరింత చెడ్డ  పరిస్థితికి దిగజార్చి ఉండవచ్చు! మనం కలిగి ఉన్న పగ ఏపాటిది! మనం చనిపోయినప్పుడు, మనం ప్రేమించగలిగిన సామర్థ్యాన్ని మాత్రమే మనతో తీసుకెళ్లగలము. జైలు గది నుండి, పునీత థామస్ మోర్ తన కీర్తిని మరియు అతని జీవితాన్ని నాశనం చేసినందుకు హెన్రీ VIII అను రాజును క్షమించాడు. ఆనందానికి గొప్ప బహుమతి ద్వేషాన్ని తిరస్కరించడమే! భగవంతునితో ముడిపడిన వారు మాత్రమె శాంతిని పొందుతారు. క్రూరత్వం, ద్వేషం, దౌర్జన్యం, పగ అనే వాటి నుండి క్రీస్తు శిలువ మాత్రమే మనల్ని విడిపించగలదు. అది చెడును మంచితో తిరిగి ఇచ్చే ధైర్యాన్ని ఇస్తుంది. అలాంటి ప్రేమ మరియు దయ మనలను విధ్వంసం నుండి స్వస్థపరిచే, రక్షించే శక్తిని కలిగి ఉంటాయి. అందుకే పౌలు మనకు "ఆశీర్వదించండి. శపించకండి లేదా పగ తీర్చుకోకండి మంచితో చెడును జయించండి" అని బోధిస్తాడు (రోమా 12:14,17,21).

కార్డినల్ న్యూమాన్, “ఓ యేసు! మేము వెళ్లిన ప్రతిచోటా మీ సువాసనను వ్యాపింపజేయడానికి మాకు సహాయం చేయండి. మీ ఆత్మ మరియు జీవంతో మా ఆత్మలను నింపండి. మా జీవితాలు మీ (...) ప్రకాశవంతంగా ఉండేలా, మా జివితాంత జీవిలో చొచ్చుకుపోండి మరియు దానిని స్వాధీనం చేసుకోండి. మేము సంప్రదించే లేదా తటస్థ పడే ప్రతి ఆత్మ వారి ఆత్మలో మీ ఉనికిని అనుభూతి చెందించు. మా  ద్వారా యేసు! ఇతరులపై మీ వెలుగు ప్రకాశింపజేయును గాక” అని తన ప్రతులలో వ్రాసుకున్నాడు. మన హృదయాలు దేవుని ప్రేమలో ఉన్నతమైనప్పుడు మాత్రమె మనం ఇతరులను ప్రేమించగలము, క్షమించగలము మరియు అంగీకరించగలము. యేసు ప్రేమ అనేది ‘మన తన’ అనే డిగ్రీ లేదా కేటగిరీ సరిహద్దులను లెక్కించదు. వాటికి భిన్నంగా అంగీకరించి ఆహ్వానించేదే మన యేసు ప్రేమ.

 

"మనము లోకములోనికి ఏమీ తీసుకురాలేదు. దాని నుండి ఏమీ తీసుకు పోలేము" (Divine Office)

 

LOVE BEARS EVERYTHING 1 Sam 26:2, 7-9,12-13,22-23; 1 Cor 15:45-49; Lk 6:27-38 (7 C)

 

LOVE BEARS EVERYTHING

 

1 Sam 26:2, 7-9,12-13,22-23; 1 Cor 15:45-49; Lk 6:27-38 (7  C)

“Naked from his mother’s womb a man comes; as naked as he will depart again”

 

What makes Christians different from any other religion? It is grace - treating others, not as they deserve, but as God wishes them to be treated with loving-kindness and mercy. God is good to the unjust as well as the just. His love embraces saints and sinners alike. “God is Love” (1 Jn 4:8,16). God granted the people of Israel a king even though they were in outright rebellion with God that they wanted a king. And God blessed them with a king. God accommodated situations that were not his original ideal and even blessed people in non-ideal stations of life. David said to King Saul who was trying to kill him, “I have plenty of reason to kill you, and it would have been simple for me to do so, but it would have been the wrong thing for me to do since God has chosen you to be king” (1 Sam 24:3).

 

From the cross, Jesus forgave his persecutors, “Father forgive them for they do not know what they do” (Lk 23:34). Jesus exhorts us to “Be merciful, just as our Father is merciful” (Lk 6:36). The vicious cycle of hatred can only be stopped by people who are determined to love. Faith expresses it through love (Gal 5:6) and whoever loves others fulfills the law (Rom13:8). Love is the fulfillment of the law (Rom 13:10) and the entire law is fulfilled in keeping one command: love your neighbor as yourself (Gal 5:14). Paul wants us to let go of “rules” possessing the spirit of Christ (Rom 8:9).

 

All of us have our battle stories. Perhaps, some of us have let bad situations become worse by taking a shot back against those unjust aggressors in our lives. How important is that grudge we hold? When we die, we can only take with us our capacity to love. From cell, St. Thomas More forgave King Henry VIII for destroying his reputation and his life. The greatest gift to happiness is rejecting hatred. Those who are tied to God find peace. Only the cross of Christ can free us from the tyranny of malice, hatred, revenge, and resentment. And that gives us the courage to return evil with good. Such love and grace have the power to heal and save us from destruction. That is why Paul tells us to “bless and not curse nor take revenge and to overcome evil with good” (Rom 12:14,17,21).

 

Cardinal Newman wrote: “O Jesus! Help us to spread your fragrance everywhere we go. Flood our souls with your spirit and life. Penetrate and possess our whole being, so utterly, that our lives may only be a radiance of yours (...). That every soul we come in contact with may feel your presence in their soul. May the light, O Jesus, shine on others through us”. We can love, forgive, and accept others when our hearts magnify in the love of God. The love of Jesus does not count the degree or category rater loves without boundaries.

 

“We brought nothing into the world and can take nothing out of it”.

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE (Lesson 4 – Feb 18, 2025) Ch. 1: 31-80

 

THE GOSPEL ACCORDING TO LUKE

(Lesson 4 – Feb 18, 2025) Ch. 1: 31-80

 

 

Lk: 32 Son of the Most High. In Lk 1:76 John is described as “prophet of the Most High”. “Most High” is commonly used by Luke (1:35.76; 6:35; 8:28; Acts 7:48;16:17).

 

V.34 The Virginal conception of Jesus takes place through the holy Spirit and God's power; therefore, Jesus has a unique relationship with Yahweh.

 

V.45: Blessed are you who believed: Luke portrays Mary as a believer whose faith stands in contrast to the disbelief of Zechariah (v.20)

 

Vv 39-40 According to Jewish customs. It was improper, or at least unusual, for single or betrothed females to travel alone. Mary, however, may have undertaken this journey with Joseph’s consent

 

The Magnificat is divided into four stanzas, each of which contains three verses (1) (46-48); (2) 1:48-50; (3) 51-53; (4)  54-55.

 

V.47 God my Saviour. Undoubtedly, Mary was looking for civil and political blessings, through the birth of the Messiah.

 

V. 52 The mighty overthrow of all anti-Messianic power seems, in her imagination, to begin with the fall of the Idumæan usurper.

 

V. 55 Abraham and his seed. A remarkable proof that Mary’s expectations concerning the Messiah’s appearance were universal. For the seed promised to Abraham was to be a blessing to the whole world.

 

46-55 except v.48, there is no specific connection of the canticle to the context of Mary’s pregnancy.

 

Traditionally called the Magnificat sung in the evening prayer. Referred to Abraham and the Jewish-Christian cast. It contains the reversal theme found in (1 Sam 2:1-10) but is modified. Those who oppress now will be overthrown, and the lowly will be exalted; those who are hungry now will have their fill, but those who are satiated now will be sent away.

 

He casts down the mighty--he exalts the humble: Stanley Jones said, “The Magnificat is the most revolutionary document in the world.” It is a moral revolution and a social revolution. Christianity puts an end to the world's labels and prestige. Christianity begets a revolution in each man and a revolution in the world.

 

V.59 On the eighth day they came to circumcise the child, these practices exist among the Khandi in India, and Africa; the Greeks, and Romans - also it was customary to name the child on the day of purification.

 

Circumcision is incorporated into the people of Israel by the sign of the Covenant (Gen 17:1-12)

 

Vv. 68-79 like the canticle of Mary (46-55) the canticle of Zechariah is loosely connected with the context.  Apart from vv 76-77 speaking about John the Baptist

V. 69. A horn of salvation. The well-known Biblical meaning (1 Sam 2:10; Ps 132:17, ) must be here understood, and not the horns of helmets but this horn is to spring from David’s race.

 

V.71 Salvation from our enemies. Undoubtedly the political element was chiefly present to Zachariah. The priest is at the same time the patriot in the best sense of the term, deeply moved by the sight of Roman tyranny and the reformation of divine worship: Luke 1:74-75.

 

V.72 The mercy promised to our fathers. The fulfillment of the promises concerning Messiah is not only a matter of rejoicing for the present, and a source of hope for the future, but also a healing balm for past sorrows (Lk 20:37-38; Jn 8:56).

 

V. 74 That He would grant unto us. The purpose for which God once swore it, and was now about to fulfill it (Gen 22:16-18).

 

Without fear: Not the fear of God, but the fear of enemies - the Macedonians, especially Antiochus Epiphanes, and the Romans, hindered the Jews in the exercise of their worship!

 

V. 75 In holiness and righteousness before Him. All the days of our life, or rather all our days.  Uninterrupted national prosperity, based upon true religion, is the ideal of his aspirations.

 

 

V. 78 The day springs from on high. An emblematic allusion to Messiah and His salvation, again referring to Malachi 4:2. There is a remarkable coincidence between the last Messianic prophecy and the very last before the incarnation of the Divine Word.

 

V. 79 Those sitting in darkness and the shadow of death. He foresees not only Israel but deprived of the light of truth and life (Is 9:2; Is 60:1).

 

To guide our feet. The end for which the day-spring should “give light” as this again was the end for which it “visited” our dark world. The hymn concludes with a boundless prospect into the still partly hidden future.

 

 

 

 

“For nothing will be impossible to God”.

 

“Behold, I am the handmaid of the Lord. May it be done to me according to your word” (vv. 37-38)

నీతిమంతుల మార్గము యెహోవాకు తెలియును: యిర్మియా 17:5-8; 1 కొరింథి 15:12,16-20; లూకా 6:17,20-26 (6 సి)

 

నీతిమంతుల మార్గము యెహోవాకు తెలియును

యిర్మియా 17:5-8; 1 కొరింథి 15:12,16-20; లూకా 6:17,20-26 (6 సి)

“మనము దేవుని శక్తి అయిన సిలువపై క్రీస్తును ప్రకటిస్తున్నాము” (Divine Office)

 

లూకా సువార్తలో మనకు కన్పించే “మైదాన ప్రసంగ” ప్రారంభం మత్తయి 5:1-7,11 “పర్వత ప్రసంగం” వలె ఉంటుంది. సువార్త పఠనాల మధ్య ఈ శీర్షికలు కొద్ది పాటి సారూప్యతలను సూచిస్తున్నాయి. మత్తయి తన సువార్తలో వ్రాసిన ధన్య వచనాల కంటే లూకా తన సువార్తలో వ్రాసిన ధన్యవచనాలు చాలా వ్యక్తిగతమైనవిగా కన్పిస్తాయి. లూకా “మీరు” అనే సర్వనామం ఉపయోగిస్తుండగా మత్తయి “వారు” లేదా “అయిన వారు” అని ఉపయోగిస్తాడు. సంఖ్యలో కూడా తేడా కన్పిస్తుంది. మత్తయి ఎనిమిది ధన్య వచనాలను వివరిస్తే లూకా కేవలం నాలుగు సమాంతర ధన్య వచనాలను హెచ్చరికలతో కలిపి అందజేస్తాడు.

 

సువార్తలలొ మనకు కన్పించే ధన్య వచనాల రూపం యేసు స్వంత ప్రత్యేక బోధన కాదు. కీర్తనలు మరియు జ్ఞాన సాహిత్య గ్రంథాల వంటి పాత నిబంధనలో కూడా ఇటువంటి ధన్య వచనాలు కనిపిస్తాయి. ‘దుష్టుల ఆలోచనలు కాకుండా యెహోవా చట్టాన్ని అనుసరించే వ్యక్తి సంతోషంగా ఉంటాడు’ అనే నేటి ప్రత్యుత్తర కీర్తన "రెండు మార్గాలు" అనే ఆలోచనను మనకు అందిస్తుంది. సామాజిక న్యాయం మరియు సమాంతర నిబద్ధత గురించి ప్రవక్తలు హెచ్చరించారు: “ఇంటికి మరొక ఇల్లు చేర్చి, పొలానికి మరొక పొలం చేర్చేవారికి అయ్యో, ప్రతిదీ వారికే చెందుతుంది! తెల్లవారుజాము నుండి మత్తు పానీయాల కోసం వెంబడించి, బ్రాందీలో తేలియాడుతూ రాత్రిపూట మెలకువగా ఉండేవారికి అయ్యో అనర్ధము! చెడును మంచిగా, మంచిని చెడుగా పిలచి వెలుగును చీకటిగా మార్చేవారికి అయ్యో!!  లంచం కోసం దోషులను నిర్దోషులుగా విడిచిపెట్టి, మంచి వ్యక్తిని మోసం చేసేవారికి అయ్యయ్యో!!! (యేష 5:8-23).  ఇవన్నీ ప్రవక్తలు మొదట ప్రకటించినప్పుడు ఎంతో సందర్భోచితంగా ఉండేవి.

"రెండు మార్గాలు" - "మంచి మరియు చెడు" అనే భావన ఆదిమ క్రైస్తవ సంఘాన్ని లోతుగా ప్రభావితం చేసింది. యేసు ఆనంద మార్గం మారు మనస్సు లేదా అంతరంగిక పరివర్తనను కోరుతుంది. ఇది కేవలం పరిశుద్ధాత్మ క్రియ  ద్వారా మాత్రమె మనస్సులో మార్పు చేకూరుతుంది. పేదరికం, ఆకలి, దుఃఖం మరియు హింసలలో ఆనందాన్ని ఎలా పొందగలరు అనేది మనకు ఎదురయ్యే ప్రశ్న! మనం స్వర్గపు ఆనందంతో నింపబడాలంటే, హృదయాలలో దేవుణ్ణి మూసివేసిన లేదా కమ్మివేసిన సమస్త విషయాల నుండి మనల్ని మనం ఖాళీ చేసుకోవాలి. మిలాను ప్రాంతపు పునీత ఆంబ్రోసు ఒక ఆదిమ సంఘ పితృపాదులు. మన నైతిక శ్రేష్ఠతను బలపరిచే నాలుగు ప్రధాన ధర్మాలతో దీవెనలను అనుసంధానించాడు ఆంబ్రోసు. అవి నిగ్రహం, న్యాయం, వివేకం మరియు దృఢత్వం. ధన్యులైనవారు ఆత్మలో పేదవారు, విధేయులు మరియు ప్రశాంతంగా ఉంటారు. వారు తమ ఆస్తులను పేదలకు విరాళంగాఇచ్చి వేసుకుంటారు. వారు పొరుగువారిని కుట్ర పూరితమైన ముసుగులోనికి దించరు. ఈ ధర్మాలు ఒకదానితో ఒకటి ముడిపడి ఉన్నాయి. అందువల్ల, నిగ్రహానికి హృదయం, ఆత్మకు స్వచ్ఛత, న్యాయానికి కరుణ, సహనానికి శాంతి మరియు ఓర్పులో సౌమ్యతను కలిగి ఉంటారు.

 

పేదల ఆర్థిక వ్యవస్థ పురోగమిస్తున్నట్లుగా మరియు దాని పునరుద్ధరణను గురించి మనం ఎంత విరివిగా ఆశావాద వార్తలను సామాజిక మాధ్యమాలలో వినగలం, చెప్పండి? అభివృద్ధి చెందిన ప్రపంచంలోని ఆర్థిక వృద్ధి అందునా ఈ స్థూల ఆర్థిక వ్యవస్థ - వస్తు సంపద వినియోగంలో “రోబోటు”ల విచ్చల విడితనానికి మరియు మనిషికి కూలి కరవైన భవిష్యత్తుకు మధ్య అగాధాన్ని కప్పివేస్తుంది! రెచ్చగొట్టే వస్తు వినియోగదారుల వ్యవస్థ అన్నది కడుపు నిండని కష్టార్జితుల కన్నీళ్ళు వారి  అభద్రతతో విభేదిస్తుంది. పునీత రెండవ జాన్ పౌలు  దీనిని ఇలా ఖండించారు, "... దాదాపు స్వయంచాలకంగా వ్యవస్థ పని చేస్తుంది. కొందరికి సంపద మరికొందరికి పేదరికం అనే పరిస్థితులను మరింత కఠినతరం చేస్తుంది." అలాంటి పరిస్థితిని “చావైన పాపం” అని తన సువార్త ఆధారిత (ఎన్సైక్లల్)  “సొల్లిసితూదో రేయ్ సోసియాలిస్” (ది సోషల్ కన్సర్న్) అనే అధికారిక పత్రంలో  పేర్కొన్నాడు. నేటి మనిషి/మానవత్వ ఉనికిని కప్పివేసే కృత్రిమ మేథ (AI)ను ఖండించగలిగే ఆతని బోధనలు ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. దేవుడు ఇచ్చిన తెలివితేటలను దుర్వినియోగం చేయడం ద్వారా నేటి కృత్రిమ మేథ (AI) ను దాని స్పృహ (కాన్షియస్నెస్) లోనికి తీసుకురావడం వంటి వస్తు సంపద దుర్వినియోగం లాంటి విషయాలు బాబేలు గోపురపు దుశ్చర్యలకు దేవుని ప్రతిచర్యను ప్రతిబింబించేలా చేస్తుంది, కదా!

 

పునీత రెండవ జాన్ పౌలు  తన “ఫిదేస్ ఎత్ రాత్సియో (ఫెయిత్ అండ్ రీసన్/ మతము మరియు సైన్సు) అన్న అధికారిక పత్రంలో “విశ్వాసము లేదా మతము అన్నది అన్ని రకాల ఒంటరితనాన్ని దాటి ముందుకు వెళ్లడానికి కారణాన్ని లేదా సైన్సును ప్రేరేపిస్తుంది. అలివిగాని కష్టతరం అన్న సమస్యనుకూడా అధిగమించి మానవాళికి అందమైనది, మంచిదైనది మరియు నిజమైన దేనినైనా సాధించి ఇష్టపూర్వకంగా అమలు చేస్తుంది” అని వ్రాసారు. కాబట్టి ఆర్ధిక స్థూల వ్యవస్థలో వస్తు వినియోగం, మానవ జ్ఞాన/ విజ్ఞాన సంపత్తి వినియోగం - లోక, అధ్యాతిక దారిద్ర్య చీకటిని రూపు మాపడానికి, సర్వ మానవాళి మనుగడకు ధన్యమార్గ మవ్వాలి. యేసు భాగ్య వాక్యాలు పోలిమేరల్లోకి గెంటి  వేయబడి, అణగారిపోయి పగతో రగులుతున్నవారి శక్తిహీనత నుండి పుట్టలేదు కానీ అన్యాయపు అధర్మ  విజయాన్ని అనుమతించని దేవుని దీర్ఘ దృష్టి నుండి మాత్రమె పుట్టింది. యేసు మాట ధనవంతులకు మరియు పేదలకు నిర్ణయాత్మకమైనది! ఖండించడం మరియు ప్రోత్సహించడం అనే భాగ్య పదజాలం ఎప్పుడూ సజీవంగా ఉటుంది. అది మనందరి ముందు ఎప్పుడూ సవాలుగా నిలుస్తుంది!

 

ధన్యులైన విశ్వాసులు ప్రార్థనాపరులు. వారు తమ మూల వేళ్ళను భూగర్భ జలం అనే దేవునిలోనికి చొచ్చుకొని  విస్తరించుకునే వారుగా ఉంటారు (కీర్తన 1:1). వారు భగవంతునిపై ఆధారపడి ఉంటారు. నిర్మలంగా వుంటారు. దేవునిపై ఆధారపడటం అనేది వారి బలహీనతకు సంకేతం కాదు. అది వారిని ఎప్పటికీ అంతం లేని దేవుని శక్తి బంధంలో నిలబెడుతుంది. విజయవంతులను చేస్తుంది. ఆమేన్.

"...ఈ ప్రపంచం జ్ఞానంగా భావించేది దేవుని దృష్టిలో అర్ధంలేనిది" (Divine Office)

The Lord Watches Over the Way of the Righteous: Jer 17:5-8; 1 Cor 15:12,16-20; Lk 6:17,20-26 (6 C)

 

The Lord Watches Over the Way of the Righteous

Jer 17:5-8; 1 Cor 15:12,16-20; Lk 6:17,20-26 (6 C)

“We proclaim Christ on the cross, Christ who is the power of God” (Divine Office)

The beginning of the Sermon on the Plain in the Gospel of Luke is similar to Matthew 5:1-7,11 the Sermon on the Mount. These titles suggest differences and similarities between these Gospel readings. The Beatitudes in Luke’s Gospel sound more personal than those in Matthew’s Gospel. Luke uses the pronoun “you” whereas Matthew uses “they” or “those.” There is also a difference in number. Matthew describes eight beatitudes, and Luke presents just four presenting a parallel warning.

The form of the Beatitudes in the Gospels is not a unique teaching of Jesus. Beatitudes are also found in the Old Testament, such as in the Psalms and Wisdom literature. Today’s responsorial Psalm offers the idea of the “two ways” – Happy the man who follows the law of the Lord not of the wicked. The prophets warned about social justice and sharing: “Woe to those who add house to house and join field to field until everything belongs to them. Woe to those who from the early morning chase after strong drinks and stay up late at night inflamed with wine. Woe to those who call evil good, and good evil, who substitute darkness for light. Woe to those who for a bribe acquit the guilty and cheat the good man of his due” (Is 5:8-23).  All these are just as relevant today as when the prophets first proclaimed them.

The concept of “Two Ways” – “good and evil” deeply influenced the early Church. Jesus' way of happiness demands a transformation from within - a conversion of heart and mind through the working of the Holy Spirit. How can one find happiness in poverty, hunger, mourning, and persecution? If we want to be filled with the joy and happiness of heaven, then we must empty ourselves of all that would shut God out of our hearts. St. Ambrose an early church father (Milan) links the beatitudes with the four cardinal virtues which strengthen our moral excellence. They are temperance, justice, prudence, and fortitude. They are poor in spirit, submissive, and tranquil. They are just giving away their goods. They do not trap neighbors. These virtues are interwoven and interlinked. Thus, temperance has purity of heart and spirit, justice has compassion, patience has peace, and endurance has gentleness.

How often do we hear optimistic news about the progressive recovery of the economy of the poor? Economic growth in the developed world often masks the gulf between the better and the without work or future in this macroeconomic system! The provocative system of consumerism clashes with the misery and insecurity of so many. Such was denounced by St John Paul II who said, “…function almost automatically, making more rigid the situations of wealth for some and of poverty for others.” In his Gospel-based encyclical “Sollicitudo Rei Socialis” (The Social Concern), he called such a situation sinful. His teachings reflect still today as the AI that engulfs the existence of humanity. Bringing AI to consciousness by misuse of God-given intelligence calls to reflect God’s reaction to the Tower of Babel!

In his “Fides et Ratio” (Faith and Reason), St John Paul II said, “It is faith which stirs reason to move beyond all isolation and willingly to run risks so that it may attain whatever is beautiful, good and true for humanity.” Jesus’ message isn’t born out of the powerlessness of cast-aside and resentful people, but out of his intense vision of God’s justice that can’t allow the final triumph of injustice. Jesus’ word keeps being decisive for the rich and the poor. Word of denouncing and encouragement is alive and challenges us all.

 

The Beatitudes are the faithful and prayerful. They are like trees that stretch their roots to the underground waters (Ps 1:1) which is God. They are dependent upon God and feel serene. Dependence upon God is not a sign of weakness rather it keeps them in contact with a never-ending source of strength.

“...for what this world considers to be wisdom is nonsense in God’s sight” (Divine Office)

CALLED TO BE CAUGHT UP IN THE GOD’S NET : Is 6:1-2a,3-8; 1 Cor 15:1-11; Lk 5:1-11(5 C)

 

CALLED TO BE CAUGHT UP IN THE GOD’S NET

 

Is 6:1-2a,3-8; 1 Cor 15:1-11; Lk 5:1-11(5 C)

 

“Whom shall I send, and who will go for us?” And I said, “Here am I; send me!”

The miraculous catch of fish in the Sea of Galilee is told in the synoptic Gospels, but only Luke ends the story with Peter as both a believing disciple and a sinner. After the extraordinary catch of fish, in the Gospel of Luke, Peter was suddenly aware of his own weakness and unworthiness to be chosen to be a disciple of Jesus saying, “Depart from me, Lord, for I am a sinful man” (Lk 5:8).  Jesus does not hesitate to have a sinful disciple in his company because the sinners understand his message of forgiveness and acceptance well.

 

St. Irenaeus of Lyons discovers a pedagogical aspect of sin. He says that those who are aware of their sinful nature and weakness can recognize their condition as creatures, and the Creator greater than the creature. God’s purpose is not dependent on virtue or worthiness. He does not wait for us to be worthy before calling us to share in his loving service to others. Indeed, our very sense of unworthiness creates an opening for Christ to work through us. If, like Peter, we are called to work with Jesus, we will do so as wounded healers, trying to practice what we preach amid the stormy waters of this world striving to swim against the currents seeking the good catch of a Gospel proclamation.

 

We also need to be caught up in God’s net where life with its faults, holds out a promise of acceptance and hope. The Gospel of Mathew and John (21) narrate that the net caught various fish. Today, various nets of consumerism can easily tangle us in a mesh of artificial needs than the net of Jesus. What about the net of success ethics, with an exclusive focus on financial growth and the outward self, to the detriment of human and spiritual values? Also, the net of drug and alcohol culture, and the net of depression, despair, and suicide for those for whom life loses its meaning! We are reminded of the mind of Jesus who came to seek out sinners and bring them safely home. If he had a hundred sheep, and one went astray, he would leave the ninety-nine to go after the one that is lost. This message is central to the Year of Jubilee proclaimed by the Holy Father!!!

Our strength is not enough to grip the sinner in the net. Trust in the Word of the one who will never leave us alone. Peter said, “Master, we have worked hard all night and have caught nothing, but at your command, I will lower the nets” (Lk 5:5). We can understand this response of Peter concerning the words of Mary at the wedding at Cana: “Do whatever he tells you” (Jn 2:5)! And it is in the confident fulfillment of the Lord’s will that he wants sinner to see the light of Christ in us in the way we live, speak, and witness the joy of the Gospel.

 

“The cross of the Lord is become the tree of life for us” (Divine Office)