అప్రమత్తంగా ఉండండి మరియు ప్రార్థించండి: యిర్మియా 33:14-16; 1 థెస్స 3:12—4:2; లూకా 21:25-28,34-36 (ఆగమాన 1/సి)

 

అప్రమత్తంగా ఉండండి మరియు ప్రార్థించండి

యిర్మియా 33:14-16; 1 థెస్స 3:12—4:2; లూకా  21:25-28,34-36 (ఆగమాన 1/సి)

“చెడు చేయడం మానేయండి, మంచి చేయడం నేర్చుకోండి, న్యాయం కోరండి” (Divine Office)

 

ఈరోజు ఆగమాన కాల మొదటి ఆదివారం. ఇది కొత్త అర్చనకాల సంవత్సర 2025 మొదటి ఆదివారం. “ఆగమనం” అనే పదం ఆగ్లంలో "అడ్వెంట్". ఈ పదం “అద్ వెనీరే” అనే లతీను పదాల నుండి వచ్చింది. "అద్ వెనీరే" అంటే "వస్తున్న" లేదా "అద్ వెంతుస్" అంటే "రాక" అని అర్ధం. ఈ పదాన్ని కేవలం ఒక ప్రముఖ వ్యక్తి “రాక” కు మాత్రమె వాడబడింది. ఇక్కడ మన ప్రాముఖ్యత క్రీస్తు రెండవ రాకడ కదా!  ఆగమాన కాలంలో నాలుగు ఆదివారాలు ఉంటాయి. ఈ కాలంలో, మనల్ని తీర్పు తీర్చడానికి మహిమతో వచ్చే ప్రభువు చివరి రాకడను మరియు యేసు జననంలో ప్రభువు అవతారాన్ని ధ్యానిస్తాము.  ఆగమాన కాల ముఖ్య ఇతివృత్తాలు – అప్రమత్తతో వేచి ఉండటం మరియు సిద్దపాటు కలిగి యుండడం. ఈ కొత్త అర్చన సంవత్సరంలో (లెక్షనరీ సైకిల్ - సి) తిరుసభ లూకా సువార్త పై దృష్టి సారిస్తుంది.  

యేసు రెండవ రాకడ కొరకు మొదటి క్రైస్తవ సంఘాలు ఎలా గుర్తించి ఎదురు చుసాయో మనం మన మునుపటి ఆదివార ధ్యానాలలో నేర్చుకున్నాము. అకస్మాత్తుగా ఉచ్చులా వచ్చిపడే క్రీస్తు రాకడను  భక్త పౌలుడు గుర్తించి ఎదురుచూశాడు. అందుకే పవిత్రమైన జీవితాన్ని గడపమని ఆయన మనకు సలహా ఇస్తున్నాడు (1 థెస్. 3:12). పవిత్రమైన జీవితం అనేది  కేవలం మన ప్రేమ మన స్నేహితులకు మాత్రమే పరిమితం కాకూడదని, ఆయన స్వరూపంలోనూ, పోలికలో సృష్టింప బడిన దేవుని బిడ్డలైన మన  శత్రువుల పట్ల కూడా ఉండాలని మనకు గుర్తుచేస్తుంది.

రెండవదిగా, యేసు మనలను “ఎల్లప్పుడూ మెళకువగా ఉండండి మరియు ప్రార్థించండి (లూకా 21:34) అని హెచ్చరిస్తున్నాడు. మనకు తెలియని లేదా మనం గుర్తించలేని భయంకర పరిస్థితులలో మనం చిక్కుకు పోవడం ఆయనకు ఇష్టం లేదు. అందుకే అతను , "ఎల్లప్పుడూ అప్రమత్తంగా ఉండండి మరియు అన్ని సమయాలలో ప్రార్థించండి..." అని హెచ్చరిస్తున్నాడు (లూకా 21:36). ఈ అప్రమత్తత మన  ప్రేమకు, సేవకు సరైన కొలమానంగా వుంటుంది. కొన్నిసార్లు అవును, కొన్నిసార్లు కాదు అనే నిర్ణయాలలో ఈ ప్రేమ-విశ్వసనీయత నిలబడదు. మనం ఎప్పటికీ ఇక్కడ శాశ్విత వారము కాదు (లూకా 21:26). యేసు ఆఖరి రాకడ తధ్యం. అతను తన ప్రపంచానికి తిరిగి సృష్టిస్తాడు. పేదలు, శక్తిలేని వారిపై కలిగిన  దోపిడీని అంతం చేస్తాడు. లోకంలోని వస్తువులను తమ దేవుళ్లుగా మార్చుకున్న వారిని ఆయన శిక్షిస్తాడు. తన నుండి తమను తాము దాచుకునే వారికి ఆయన తన ఉనికిని తెలియజేస్తాడు. ద్వేషం, అన్ని రకాల దుర్వినియోగం, విచ్ఛిన్నమైన సంబంధాలు మరియు మానవ బాధల పట్ల ఉదాసీనత, అనేవి లోకంలోని చీకటి కాలపు భాగం. ఆయన రాకడ లోక చీకటి సమయం ముగింపజేస్తుంది. క్రీస్తు కాంతి విజయాన్ని సాధిస్తుంది.

ఆగమాన కాలం వెలుగును తీసుకొస్తుంది. చీకటి అనేది మన జీవితాల్లో ఎక్కడ పట్టుకుందని మనల్ని మనం ప్రశ్నించుకోవాలని ఈ ఆగమానకాలం  కోరుతుంది. ప్రపంచాన్ని ద్వేషం నుండి ప్రేమగా మార్చడం క్రైస్తవుల పని. బహుశః మనం నా కోసం, మీ కోసం, చీకటి వారముగా కాకుండా వెలుగు వ్యక్తులుగా మారాలి. బహుశః, మన జీవితంలో క్రైస్తవ మతాన్ని ప్రసరింపజేయలేనటువంటి దేనినైనా విస్మరించడం  ద్వారా మనం క్రిస్మస్ బహుమతిని ఇవ్వాలి లేదా అందుకోవాలి. పునీత పౌలుడు ఇలా అంటున్నాడు, “సోదర సహోదరీలారా: మీ హృదయాలను దృఢపరచుకోవడానికి, మన తండ్రి అయిన దేవుని యెదుట పవిత్రతలో నిర్దోషులుగా ఉండేలా, మీ పట్ల మేము కలిగియున్నట్లే మీరును  ఒకరిపట్ల ఒకరు మరియు అందరి పట్ల ప్రేమను పెంచుకుని, సమృద్ధిగా ఉండేలా ప్రభువు చేస్తాడు. మన ప్రభువైన యేసు తన పరిశుద్ధులందరితో కూడ వస్తాడు." ఆమెన్.

"సజీవులకు మరియు చనిపోయినవారికి తీర్పు తీర్చడానికి అతను మహిమతో మళ్ళీ వస్తాడు, అతని రాజ్యానికి అంతం ఉండదు" (Divine Office)

 

 

Be Vigilant and Pray: Jer 33:14-16; 1 Thes 3:12—4:2; Lk 21:25-28,34-36 (Adv 1/ C)

 

Be Vigilant and Pray

Jer 33:14-16; 1 Thes 3:12—4:2; Lk 21:25-28,34-36 (Adv 1/ C)

“Cease to do evil, learn to do good, seek justice” 

(Divine Office)

 

Today is the first Sunday of Advent, also the first Sunday of the new liturgical year 2025. The word “Advent” comes from the Latin words “ad venire” meaning “to come to” and “adventus’ meaning “arrival” of a person of importance. Our importance is the second coming of Christ. The Advent season includes the four Sundays that precede Christmas. In this season, we reflect and meditate upon the final coming of the Lord in glory to judge us and the incarnation of the Lord in the birth of Jesus. The key themes of the Advent season are (1) watchful waiting and (2) preparation. In this new liturgical year (Lectionary Cycle C), we reflect mainly upon the Gospel of Luke which was authored after the temple's destruction.

 

We have already reflected on how the primitive Christian communities were already expecting Jesus' second coming. Paul looked forward to the final coming of Jesus, which would happen at an unknown time. That’s why he advises us to live a holy life (1 Thess. 3:12).  This reminds us that our love should not be limited to only our friends but also should be for enemies, as the children of God are formed in his image and likeness.

 

Jesus warns us: “Watch at all times and pray (Lk 21:34). He does not want us to be caught unawares. He warns, “Be vigilant at all times and pray…”. At all times (Lk 21:36).  This is the right measure of love. This love-fidelity is not made because of “sometimes yes, sometimes no”. We are not here forever (Lk 21:26). His final coming is definite. He will re-create his world.  He will put an end to the exploitation of the poor and powerless. He will punish those who have turned the things of the world into their gods. He will make his presence known to those who hide themselves from him. Hatred, abuse of all forms, broken relationships, and indifference to human suffering, are part of the dark times of the world.  The dark time will come to an end, and the light of Christ will triumph.

 

Advent brings light. It demands that we ask ourselves where darkness has a hold in our lives. The transformation of the world from hatred to love is the work of the Christian. Maybe, we must be changed for me, for you, to be people of light, not darkness.  Maybe, we need to give ourselves a Christmas gift by destroying anything in our lives that does not radiate Christianity. St. Paul says, “Brothers and sisters: May the Lord make you increase and abound in love for one another and all, just as we have for you, to strengthen your hearts, to be blameless in holiness before our God and Father at the coming of our Lord Jesus with all his holy ones”.  Amen.

 

“He will come again in glory to judge the living and the dead; his kingdom will have no end” (Divine Office)

Hail the King of Justice! Rule the Universe: Daniel 7:13-14; Revelation 1:5-8; John 18:33b-37 (B)

 

Hail the King of Justice! Rule the Universe

Daniel 7:13-14; Revelation 1:5-8; John 18:33b-37 (B)

The Rising Sun will sit on the throne and rule over all.  He will speak of peace to the peoples (Divine Office)

Today, the Church presents Jesus Christ to us as the King of the Universe. The Bible attributes the word “King” to our Lord. The Psalm says, “The Lord is king; he is robed in majesty” (Ps 93). John writes the claim of Jesus: “I am a king” (Jn 18:37). People shouted when he was entering Jerusalem, saying “Blessed is the king who comes in the name of the Lord” (Lk 19:38). But his “(My) kingship is not from here” (Jn 18:36).

The rule of Jesus is far removed from a dictatorship. This king robed in purple and crowned with thorns as a mock king before a ruthless Roman judge, claims only a spiritual authority that has nothing to do with the power or to compel by force. His authority is the authority of truth. He says, “For this I was born and came into the world, to bear witness to the truth. All who are on the side of truth listen to my voice” (Jn 18:37). Christ lived by the truth and died for it. The truth of Christ blends word and action in perfect harmony.

Getting deeper in touch with the truth demands a lifestyle change. For this, one needs quiet time with oneself in personal prayer. Truth cannot mark our lives without inspiration from Christ's spirit. It must flow from prayer to life and back into prayer again. A new commitment to the truth can give us a new vision of life. And Christ, the King of Truth, will be the one to set us free from all bondages and attachments.

Jesus is the King of the Universe. He is our Lord who rules our whole being. When we say, “Your kingdom come”, in the Lord’s prayer, we mean we would like to see more and more people find the source of their happiness in God alone (St. Ambrose). The kingdom is our hope, and we enjoy it whenever justice is done for the hungry, the thirsty, the naked, and the oppressed.

The best way to honor Christ our King is to work to make his kingdom a reality among us. Anything we do for the relief of the deprived and underprivileged is also a service to Christ because he identifies himself personally with people in need. The disciple of Christ the King cannot afford the luxury of comfortably keeping oneself to oneself. To be deaf to the cries of the neighbor in need is to close our ears to Christ. To be blind to the anguish of the dying is to shut our eyes to him. If we follow Jesus Christ as our Shepherd-king we must in some way, be shepherds ourselves, for his sake.

“He will judge the world with justice, and the peoples with equity” (Divine Office)

జయము! విశ్వ న్యాయాధి పతి: దానియలు 7:13-14; ప్రకటన 1:5-8; యోహాను 18:33b-37 (B)

 

జయము! విశ్వ న్యాయాధి పతి

దానియలు 7:13-14; ప్రకటన 1:5-8; యోహాను 18:33b-37 (B)

“ఉదయించే సూర్యుడు సింహాసనంపై కూర్చుని అందరినీ పరిపాలిస్తాడు.  అతను ప్రజలకు శాంతిని       బోధిస్తాడు” (Divine Office)

నేడు సత్య తిరుసభ యేసుక్రీస్తును విశ్వానికి రాజాధి రాజుగా ప్రకటిస్తుంది. పరిశుద్ధ గ్రంధం  “రాజు” అనే పదాన్ని మన ప్రభువుకు ఆపాదించింది. కీర్తన ఇలా చెబుతోంది, “ప్రభువు రాజు. అతను మహిమ కిరీట మును ధరించియున్నాడు” (కీర్త 93). అలాగునే "నేను రాజును" (యోహా 18:37) అన్న యేసు తన  నిర్ధారణను భక్త యోహాను తన సువార్తలో గ్రంథస్తం చేసాడు. అతను యెరూషలేములో ప్రవేశించినప్పుడు ప్రజలు, “ప్రభువు నామంలో వచ్చు రాజు ధన్యుడు” (లూకా 19:38) అని గొప్ప శబ్దాలతో ఆర్భాటిoచారు. కానీ అతను "నా రాజ్యం భూలోకమైనది కాదు” అని కూడా నిర్ధారించాడు (యోహా 18:36).

ఆయన పాలన నియంతృత్వానికి చాలా దూరం. క్రూరమైన రోమను న్యాయమూర్తి ముందు ఈ రాజు ఊదారంగు దుస్తులను ధరింప జేసియున్నవాడై, ముళ్ళ కిరీటంను పొందుకున్నవాడై, బలహీనమైన దీన స్థితిలోనే ఆధ్యాత్మిక అధికారాన్ని నిబద్ధత చేశాడు. ఇది భూలోక శక్తులకు ఎలాంటి సంబంధంలేని అధికారం. అతని అధికారం సత్య అధికారం. అందుకే ఆయన, “సత్యానికి సాక్ష్యమివ్వడానికి నేను పుట్టాను మరియు ప్రపంచంలోనే జీవించాను. సత్యం వైపు ఉన్నవారందరూ నా స్వరం వింటారు” (యోహా 18:37) అని అన్నాడు. క్రీస్తు సత్యంలో జీవించాడు మరియు అతను దాని కోసమే మరణించాడు.

క్రీస్తు సత్య జీవ వాక్కు అనేది దాని కార్యాన్ని తన సంపూర్ణ సామరస్యంతో మిళితం చేసుకుంటుంది. లోతైన సత్య జీవనంలో జివించడానికి మన జీవనశైలిలో పూర్ణ మార్పును కోరుకుంటుంది. దాని ప్రతి ఫలాల కొరకు మౌన ధ్యానం అవసరం. అందుకు మన వ్యక్తిగత ప్రార్థనలో మనలో మనం ఏకమయ్యే గడియలు చాలా అవసరం. క్రీస్తు నుండి వచ్చే ఆత్మ ప్రేరణ లేకుండా సత్యం అనేది మన జీవితాలను గుర్తించదు!! ఇది ప్రార్థన నుండి జీవితంలోకి ప్రవహించాలి మళ్లీ అదే సత్య జీవితం ప్రార్థనలోకి తిరిగి రావాలి. అప్పుడే సత్యం పట్ల మనం పొందుకున్న కొత్త నిబద్ధత మన జీవితానికి కొత్త దృష్టిని ఇవ్వగలుగుతుంది.  క్రీస్తు సత్య రాజు మనలను అన్ని రకాల బంధాల నుండి విడిపించగలుగుతాడు.

మన రాజు మన ప్రభువు యేసు క్రీస్తు. అందరకి ప్రభువు. అతను మనలను సంపూర్ణతన పాలించేవాడు. పునీత  ఆంబ్రోసు తన ప్రతులలో ఇలా ఫ్రాసాడు: ప్రభువు నేర్పిన  ప్రార్థనలో, “నీ రాజ్యం వచ్చునుగాక” అని ప్రతీ సమయం మనం చెప్పినప్పుడు, దాని అర్ధం - సమస్త  ప్రజలు తమ పరమానందానికి గల మూలాన్ని ఆతనిలోనే కనుగొనాలని మనము కోరుకుందాము. ఆకలితో ఉన్నవారికి, దాహంతో ఉన్నవారికి, వస్త్ర హినులైన వారికి మరియు అణగారిన వారికి న్యాయం జరిగినప్పుడల్లా ఆ పరమానందం అనేది యేసు రాజు రాజ్యంలో నెరవేరుతుందని ఆశించుదాం.  

మన రాజైన క్రీస్తును గౌరవించటానికి ఉత్తమ మార్గం ఏమిటంటే, ఆయన రాజ్యాన్ని మన మధ్య నిజం చేసేందుకు కృషి చేయడమే!! అణగారిన మరియు వెనుకబడిన వారి ఉపశమనం కోసం మనం చేసే త్యాగ క్రియ ఏదైనప్పటికి, అది క్రీస్తుకు సేవే అవుతుంది. ఎందుకంటే తనను తాను అక్కరలో వున్న వారితో పోల్చుకుంటాడు కదా!!! క్రీస్తు రాజు శిష్యులు అన్నవారు  తమను తాము  విలాస జివితానికి  అంటిపెట్టుకొని వుండలేరు. అవసరంలో ఉన్న పొరుగువారి ఏడుపులను గ్రహించకపోవడం అంటే క్రీస్తును వినలేని చెవిటి వారిగా వుండడమే. ఆకలితో చనిపోతున్నవారి వేదనను గ్రహించకుండా వుండడమంటే ఆకలితో వున్న క్రీస్తు వైపు మన కళ్ళను మూసేసుకోవడమే!  యేసుక్రీస్తును మన కాపరి-రాజుగా మనం అనుసరిస్తే, అతని కొరకు మనం ఏదో ఒక విధంగా సేవాత్మక సైనికులుగా ఉండాలి.

"ఆయన లోకమును న్యాయముతోనూ, ప్రజలందరినీ న్యాయముతోనూ తీర్పు తీర్చును" (Divine Office)

 

 

దేవుని రాజ్యం సమీపంలోనే ఉన్నది: దానియేలు 12:1-3; హెబ్రీ 10:11-14,18; మార్కు 13:24-32 (B 33)

 

దేవుని రాజ్యం సమీపంలోనే ఉన్నది

దానియేలు 12:1-3; హెబ్రీ 10:11-14,18; మార్కు 13:24-32 (B 33)

“సింహాసనం మీద కూర్చున్న మన దేవునికి మరియు గొర్రెపిల్లకు విజయం!” (Divine office)

ఈ ఆదివారం మన తిరుసభ ఆర్చన సంవత్సర కాలంలోని చివరి నుండి రెండవ ఆదివారం. ఈనాడు ప్రపంచ అంతం గురించి సువార్తలో యేసు చెప్పిన సూచనలను పరిశీలించమని మాతృ తిరుసభ మనల్ని ఆహ్వానిస్తోంది. నేటి సువార్త పఠనాన్ని పరిశీలించే ముందు దానిని గ్రంథస్తం గావించిన గ్రంథకర్త  జీవిత కాలంలోని రాజకీయ నేపథ్యాన్ని గమనించడం ముఖ్యం. యేసు తన మరణ పునఃరుత్థానములకు సుమారు  30 నుండి 40 సంవత్సరాల తర్వాత రోము నగరంలో లేదా రోము సమీపంలో నివసిస్తున్న క్రైస్తవుల కోసం సువార్తికుడు మార్కు తన సువార్తను వ్రాసాడు. అది రోమునగరంలో రాజకీయ గందరగోళ కాలం. నీరో చక్రవర్తి (క్రీ . శ. 64) పాలనలో కొంతమంది క్రైస్తవులు రోమను ప్రభుత్వంచే వేదహింసను అనుభవించారు. బరబ్బాసు వంటి యూదు విప్లవకారులు రోమన్లకు వ్యతిరేకంగా తిరుగుబాటు చేశారు. అదే  క్రీ . శ. 70 వ సం. లో రోమన్లు ​​జెరూసలేం ఆలయాన్ని నాశనం చేయడానికి కూడా దారితీసింది. ఈ రాజకీయ గందరగోళం మరియు వేద హింసల సమయంలో, యేసు ప్రవచించిన లోకాంత్య పరిమాణ వాస్తవానికి చాలా దగ్గరలో ఉన్నదని నాటి ఆదిమ క్రైస్తవ విశ్వాసులు భావించారు.

తిరుసభ అర్చనకాల సంవత్సరపు సువార్త అయినటువంటి మార్కు సువార్తపై మనం నిరంతరం శ్రద్ధ చూపీ వుండిన్నట్లయితే, ఆలయ విధ్వంసం, శిష్యరికంలో కలిగిన వ్యయ ప్రయాసలు మరియు అంత్యకాలంలో వచ్చే కష్టాల వంటి యేసు ప్రవచనాలను మనం బాగానే అర్ధం చేసుకొని యుండి వుంటాము.  తుది తీర్పుకు చివరి రోజు కోసం మెళకువగా ఉండవలసిన అవసరాన్ని గురించి యేసు తన శిష్యులకు బోధించడం మనం విన్నాము. యేసు మొదటి రాకడ ఒక రెస్క్యూ మిషన్ – అది మానవాళిని తన పాపం అనే బానిసత్వం నుండి విడిపించడం అయితే, అతని రెండవ రాకడలో అతని మిషన్ “అన్నిoటినీ క్రొత్తగా చేయడం” – అదే కొత్త స్వర్గం మరియు కొత్త భూమి – అనేది పూర్తి అవుతుంది. ఆ సమయంలో ఆతను మరణాన్ని ద్వంసం చేసి మన బలహీనమైన మత్స్యశరీరాలను అమరత్వానికి పునరుద్ధరిస్తాడు (దానియేలు 12:2-3 – 1 కొరింథి 15: 50).

నేటి సువార్తలో మనకు కనిపించే "ఆకాశ మేఘాలతో వస్తున్న మనుష్యకుమారుని" నిదర్శనం, ప్రవక్త దానియేలు (7:13-14) దర్శనం నుండి తీసుకోబడింది. దానియేలు పొందుకున్న దర్శనం యేసు తన రాచిరకపు శక్తి మరియు "అన్నిరకాల జాతులు, దేశాలు మరియు భాషలను" (దానియేలు 7:14) పాలించే అధికారం గురించి సూచిస్తుంది. అలాగునే నేటి సువార్తలోని ఉపమానం - అంజూరపు చెట్టు ఫలాలను ఇవ్వడం ప్రభువు అనుగ్రహానికి సంకేతమని యావేలు ప్రవక్త పేర్కొన్నాడు (యావేలు 2:22).  అంజూరపు చెట్టు ఫల భరితం అనేది కొత్త జీవితం, దాని ఆనందాన్ని మరియు దేవుని రాజ్యంలో శాంతి  ఆశీర్వాదాలతో కూడిన కొత్త యుగపు వాగ్దానాన్ని గురించి ముందే తెలియజేస్తున్న ఒక సూచన. అంజూరపు చెట్టు మొదటి ఫలాల సంకేతoవలె, దేవుని వాక్యాన్ని స్వీకరించే వారి హృదయాలలో దేవుని రాజ్యం "మొగ్గ" వలే మొదట ప్రారంభమవుతుంది. దేవుని వాక్యాన్ని నమ్మేవారు ఆయన రాజ్య ఫలాలను పొందుకుంటారు. ప్రభువు మహిమతో తిరిగి వచ్చే రోజు లేదా గంట మనకు తెలియదు! కానీ దానికి ముందుగానే ఇప్పుడు ఈ యుగంలో మనలో నివసిస్తున్న పవిత్రాత్మ, మనకు తన  ప్రేమ, శాంతి, సంతోషం, ఓర్పు, దయ, మంచితనం, విశ్వాసం, సౌమ్యత, ఆత్మనిగ్రహం వంటి వరాల కొత్త జీవితాన్ని మనం అనుభవిస్తున్నాము (గలతీ  5:22- 23; రోమా 14:17).

అయితే అంత్యకాల సమయం ఎప్పుడు వస్తుందో తండ్రికి తప్ప ఎవరికీ తెలియదని కూడా యేసు బోధిస్తున్నాడు. ఆతను "మహా శక్తితో మరియు మహిమతో మేఘాలలో వస్తాడు" (మార్కు 13:25-26). కాబట్టి, ఈ ముగింపు సమయం కోసం జాగ్రత్తగా ఉండమని ఆయన మనల్ని హెచ్చరిస్తూనే ఉన్నాడు!!! యేసు మాటలు మనలను భయపెట్టడానికి మాట్లాడలేదు. బదులుగా, ఆ అంత్య సమయాలకు మనలను సిద్ధం చేయడానికి మాత్రమే. ఆతని జీవపు మాటలు “ఆ భయంకర ఉగ్రపు రోజు” కొరకు మనలను సిద్ద పరుస్తున్నాయి. యేసు శాశ్వతమైన జీవపు మాటలు మరియు మనపట్ల దేవునికి కలిగిన అంతులేని ప్రేమలోనే మన ఓదార్పు మరియు నిరీక్షణ కలిగియున్నవి. ఆమేన్.

“మనుష్యకుమారుడు గొప్ప శక్తితో మరియు మహిమతో స్వర్గపు మేఘాలపై రావడం వారు చూస్తారు” (Divine Office)

The Kingdom of God is near at Hand: Dan 12:1-3; Heb 10:11-14,18; Mk 13:24-32 (B 33)

 

 The Kingdom of God is near at Hand

Dan 12:1-3; Heb 10:11-14,18; Mk 13:24-32 (B  33)

“Victory to our God, who sits on the throne, and to the Lamb!” (Divine Office)

 

This Sunday is the second to last Sunday of our liturgical year. The Gospel invites us to consider Jesus’ predictions about the end of the world. Before we consider today’s Gospel reading, it is important to note the political backdrop when it was written. Mark wrote his Gospel for Christians living in or near Rome about 30 to 40 years after the death of Jesus. This was a time of political turmoil in Rome. Some Christians experienced persecution by the Roman government during the reign of the emperor Nero (c 64 A.D.). Jewish revolutionaries like Barabbas rebelled against the Romans, which led the Romans to destroy the Jerusalem Temple in 70 A.D. In this time of political turmoil and persecution, the believers thought if the end times predicted by Jesus were in fact quite near.

 

If we had been paying attention to Mark’s Gospel continuously, we would have heard the predictions of Jesus like the destruction of the Temple, the costs of discipleship, and the woes that will accompany the end times. Finally, we would have heard Jesus instructing his disciples about the need for watchfulness for the final day of judgment. Jesus’ first coming was a rescue mission - to free humanity from its slavery to sin. His second coming will be the final completion of his mission “making all things new” - a new heaven and a new earth. He destroys death and restores our lowly bodies to immortality (Dan 12:2-3).

The image of a “Son of man coming with the clouds of heaven” seen in today’s Gospel, is taken from the vision of the prophet Daniel (Dan 7:13-14). Daniel’s vision speaks of Jesus royal power and authority to rule over “all peoples, nations, and languages” (Dan 7:14).  The prophet Joel mentions that the fruit-bearing of fig tree is a sign of favor from the Lord (Joel 2:22). It foretells the joy of new life and the promise of a new age of peace and blessing in God’s kingdom. Just as the signs of first fruits of fig tree so also the “budding” of God’s kingdom begins first in the hearts of those who receive God’s word. Those who trust in God’s word will bear the fruits of his kingdom. We do not know the day or hour when the Lord will return in glory! But now in this present age we experience the abundance of new life in the Holy Spirit dwelling within us, and giving us - love, peace, joy, patience, kindness, goodness, faithfulness, gentleness, self-control (Gal 5:22-23; Rom 14:17).

Jesus also teaches, however, that no one knows when the end time will come, except the Father. So, he continues to warn us to be on watch for this end time. Jesus’ words are not spoken to frighten us. Rather, they are offered to prepare us for the end times, for the day of “tribulation” and “shaking” when he will appear “coming in clouds with great power and glory” (Mk 13:25-26). Our consolation and hope are found in the lasting words of Jesus and God’s never-ending love for us.

“They will see the Son of Man coming on the clouds of heaven with great power and glory” (Divine Office)

In Giving We Receive: 1 Kings 17:10-16; Heb 9:24-28; Mk 12:38-44 (32 B)

 

In Giving We Receive

 

1 Kings 17:10-16; Heb 9:24-28; Mk 12:38-44 (32 B)

“Blessed are those who hunger and thirst for justice, for they shall have their fill” (Divine Office)

 

In ancient times widows were in a precarious situation if they did not have an adult son to protect and care for them. The widow of Zeraphath suffered from famine. Yet she cared for the stranger offering her little food. God rewarded her generosity. Elisha came upon another widow who cried to him, “Creditors have come to take my two children away as slaves.” She had no defender. She was at the mercy of dishonest judges. The Books of Exodus and Deuteronomy place a curse on anyone who would deprive widows of justice. The prophets noted that the land suffers the sin of those who abuse widows. 

 

God rewarded Ruth for her virtue. She said to her mother-in-law Naomi, “Wherever you go, I will go. Wherever you stay, I will stay. Your people will be my people. Your God, my God.” The reward was that one of her great-grandchildren would be King David. Another descendant would be Jesus Christ. God never abandons virtuous people.  

 

Jesus attacked the scribes who devoured the houses of widows. He stated that the widow gave her whole livelihood from her poverty. It was praised for her generosity. These widows were poor but rich in faith. So often the poor are more generous than the rich. How had these widows become impoverished? Had shrewd people found ways to take advantage of them? Or were they merely victims of the economic system of their day? How had it happened that society could take advantage of the destitute? How does it happen that society continues to take advantage of those who have no protection?

 

The Church has written quite a lot about the sinful structures of society. Pope Francis has been determined to lead the Church to be mindful of the poor. Wealth is not bad. What is wrong and sinful is using improper means to gain wealth. What is wrong and sinful is wasting wealth without regard for the poor around us. Jesus marveled at a widow with little given to the Temple Treasury.  He rejoices when those who care for society. The strength of society is measured by the concern we have for the weakest members.

 

Jesus teaches that real giving must come from the heart. A gift given with a grudge or for display loses its value. But a gift given out of love, with a spirit of generosity and sacrifice, is invaluable. The amount or size of the gift doesn't matter as much as the cost to the giver. What we have to offer may look very small and not worth much, but if we put all we have at the Lord's disposal, no matter how insignificant it may seem, God can do with it and with us what is beyond our reckoning.

 

“How then shall we repay him? What fruit can we bear that would be worthy of what he has given us?” (Divine Office)