Called to Believe in His Promises Is 7:10-14; Rom 1:1-7; Mt 1:18-24

 

Called to Believe in His Promises

Is 7:10-14; Rom 1:1-7; Mt 1:18-24

“The incomprehensible was working incomprehensibly,” St Ambrose

Do we hold on to the promises of God when we are faced with uncertainty or adversity? The prophet Isaiah speaks words of hope in a hopeless situation. When King Ahaz (735 B.C.) was surrounded by forces that threatened to destroy him and his people, God offered him a sign to reassure him of the promise he had made to David and his descendants. King Ahaz, however, had lost hope in God and refused to ask for a sign of favor. God, nonetheless, gave a sign assuring that he would indeed give them a Savior who would rule with peace and righteousness (Is 7:11ff). Like the prophet Isaiah, we are called to believe against hope (Rom 4:18) in his promises.

Mother Mary had an enormous challenge to her faith in God. She was asked to assume a tremendous responsibility. It had never been heard of before that a child could be born without a natural father. Mary was asked to accept this miraculous exception to the laws of nature, demanding trust in his promises. She was asked to take a great risk. She could have been rejected by Joseph, by all her own people. Mary knew that Joseph and her family would not understand without revelation from God. She nonetheless believed and trusted in God’s promises.

Joseph, a God-fearing man, did not wish to punish his espoused wife, Mary, when he discovered her pregnancy. Joseph, no doubt, took this troubling matter to God in prayer. He was not hasty to judge or to react with hurt and anger. God rewarded him not only with guidance and consolation but with the divine assurance that he had indeed called him the husband of Mary and to assume a mission that would require the utmost confidence in God. Joseph believed in the divine message to take Mary as his wife and accept the child in her womb as the promised Messiah.

Like Mary, Joseph is a model of faith for us. He is a faithful witness and servant of God’s unfolding plan of redemption. Are you ready to believe in the promises of God, even when faced with perplexing circumstances and what seems like insurmountable problems? God has not left us alone, but has brought us his only begotten Son, our Lord and Savior Jesus Christ. Let us celebrate Christmas, the feast of the Incarnation, with a joyful heart. Let us renew our faith and hope in God and in his redeeming work.

 

“The soul that has been able to reach this state proclaims the greatness of the Lord” St Ambrose

నమ్మదగిన వాగ్దానాలకు పిలుపు యెషయా 7:10-14; రోమా 1:1-7; మత్తయి 1:18-24

 

నమ్మదగిన వాగ్దానాలకు పిలుపు  

యెషయా 7:10-14; రోమా 1:1-7; మత్తయి 1:18-24

“గ్రహించలేనిది అర్థంకాని విధంగా పరిపూర్తి అయింది” పునీత ఆంబ్రోసు

అనిశ్చితి లేదా ప్రతికూలతను ఎదుర్కొoటున్న సమయాలలో మనం దేవుని వాగ్దానాలను గ్రహించి నమ్మగలమా? నిస్సహాయ పరిస్థితిలో ప్రవక్త యెషయా ఆశాదాయక ప్రవచనాలను అందిస్తున్నాడు. రాజు ఆహాజు (క్రీ.పూ.735) తనను మరియు తన ప్రజలను నాశనం చేయ బెదిరించే శక్తులు చుట్టుముట్టినప్పుడు... దావీదు మరియు అతని వారసులకు తాను చేసిన వాగ్దానపు భరోసాను దేవుడు ఒక సంకేత రూపంలో ఇచ్చి నట్లు గుర్తు తెచ్చుకున్నాడు . అయితే,  ఆహాజు రాజు దేవునిపై ఆశను కోల్పోయినప్పటికీ అనుగ్రహ సంకేతాన్ని అడగడానికి మాత్రం నిరాకరించాడు. అయినప్పటికీ, దేవుడు వారికి శాంతి మరియు నీతితో పరిపాలించే రక్షకుడిని నిజంగా ఇస్తానని హామీ ఇచ్చే ఒక సంకేతాన్ని ఇచ్చాడు (యెష 7:11..). ప్రవక్త యెషయా వలె, మనం కూడా తన వాగ్దానాలలో ఆశకు వ్యతిరేకంగా (రోమా 4:18) విశ్వసించాలని పులువ బడినాము.

దేవుని ఎడల తనకు వున్న విశ్వాసం నిమిత్తం మరియ తల్లి ఒక పెద్ద సవాలునే ఎదుర్కొంది. ఆమెను ఒక బృహత్తరమైన బాధ్యతను స్వీకరించమని అడిగాడు దేవుడు. సహజ తండ్రి లేకుండా బిడ్డ పుట్టవచ్చని ఇంతకు ముందు ఎప్పుడూ యూదు చరిత్రన వినబడలేదు!! ప్రకృతి నియమాలకు ఈ అద్భుతమైన మినహాయింపును అంగీకరించమని, ఆయన వాగ్దానాలపై నమ్మకం ఉంచమని మరియను కోరుకున్నాడు దేవుడు. ఆమెను ఈ గొప్ప సాహసం చేయమని అడిగాడు దేవుడు. యోసేపు మరియు ఆమె స్వంత ప్రజలందరూ ఈ విషయమై ఆమెను తిరస్కరించి ఉండేవారే. దేవుని నుండి ప్రత్యక్షత లేకుండా యోసేపు మరియు ఆమె కుటుంబం అర్థం చేసుకోలేరని మరియకు తెలుసు. అయినప్పటికీ ఆమె దేవుని వాగ్దానాలను నమ్మింది మరియు విశ్వసించింది.

దైవభక్తిగల యోసేపు, తన భార్య మరియ గర్భవతి అని తెలుసుకున్నప్పుడు ఆమెను శిక్షించడానికి ఇష్టపడలేదు. యోసేపు నిస్సందేహంగా ఈ బాధ కలిగించే విషయాన్ని ప్రార్థనలో దేవునికి తెలియజేశాడు. తీర్పు చెప్పడానికి లేదా బాధతో మరియు కోపంతో స్పందించడానికి అతను తొందరపడలేదు. దేవుడు అతనికి మార్గదర్శకత్వం మరియు ఓదార్పుతో మాత్రమే కాకుండా, అతను నిజంగానే మరియ భర్త అని పిలిచాడనీ,  మరియు దేవునిపై అత్యంత నమ్మకం అవసరమయ్యే ఒక లక్ష్యాన్ని చేపట్టాడని దైవిక హామీతో  ప్రతిఫలమిచ్చాడు. మరియను తన భార్యగా స్వీకరించి ఆమె గర్భంలో ఉన్న బిడ్డను వాగ్దత్త మెస్సీయగా అంగీకరించాలనే దైవిక సందేశాన్ని యోసేపు నమ్మాడు.

మరియవలే, యోసేపు కూడా మనకు విశ్వాసానికి ఒక నమూనా. ఆయన దేవుని విమోచన ప్రణాళికకు నమ్మకమైన సాక్షి మరియు సేవకుడు. గందరగోళ పరిస్థితులు మరియు అధిగమించలేని సమస్యలు ఎదురైనప్పుడు, దేవుని వాగ్దానాలను నమ్మడానికి మనం సిద్ధంగా ఉన్నామా? దేవుడు మనల్ని ఒంటరిగా విడిచిపెట్టలేదు, కానీ తన ఏకైక కుమారుడు, మన ప్రభువు మరియు రక్షకుడు అయిన యేసుక్రీస్తును మన ముందు ప్రత్యక్ష పరిచాడు. మనం క్రిస్టమసు మరియు సాక్షాత్కార పండుగలను ఆనందకరమైన హృదయంతో జరుపుకుందాం. దేవుని ఎడల, ఆయన విమోచన పనిలో మన విశ్వాసాన్ని మరియు దానిలోని ఆశను పునరుద్ధరించుకుందాం.

 

“ఈ స్థితికి చేరుకోగలిగిన ఆత్మ ప్రభువు గొప్పతనాన్ని ప్రకటిస్తుంది” పునీత ఆంబ్రోసు

 

 

The Inevitable Mission to Preach Is 35:1-6,10; Js 5:7-10; Mt 11:2-11

 

The Inevitable Mission to Preach

Is 35:1-6,10; Js 5:7-10; Mt 11:2-11

John is the voice, and Christ is the Word

The third Sunday of Advent is traditionally called Gaudete Sunday. Gaudete is the Latin word meaning “rejoice.” This Sunday is so named because “Rejoice” is the first word in the entrance antiphon for today’s Mass, taken from Philippians 4:4-5: “Rejoice in the Lord always; again I say, rejoice! The Lord is near.” Some people mark this Sunday on their Advent wreath with a pink candle instead of a purple candle. This Sunday is a joyful reminder that our salvation is found in visiting the glory of God, as manifested to us.

Today, just as on the previous Sunday, the Church presents to us the figure of John the Baptist. John was a final prophet before Christ of firm character—both in his way of life and in his fidelity to the Truth—which cost him imprisonment and martyrdom. Even from prison, he speaks effectively to Herod. John teaches us how to unite firmness of character with humility: “The one who is coming after me, whose sandal strap I am not worthy to untie” (Jn 1:27); “He must increase; I must decrease” (Jn 3:30). He rejoices that Jesus baptizes more people than he does, for he considers himself only “the one who has the bride is the bridegroom; the best man” (Jn 3:29).

John teaches us to take our journey on earth seriously. We need to be coherent Christians in leading our lives as children of God. How would Mary and Joseph have prepared for the birth of Jesus Christ? How did John prepare the teaching of Jesus? Considering their preparation, we should prepare to commemorate the birth of Jesus and to welcome his second coming at the end of time. Saint Cyril of Jerusalem says: “We preach not one advent only of Christ, but a second also, far more glorious than the former. For the former gave a view of his patience, but the latter brings with it the crown of a divine kingdom.”

“ ‘Now after John was arrested, Jesus came into Galilee, preaching the gospel of God, says: ‘The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand: repent, and believe in the gospel’’ (Mk 1:14-15). The Catechism of The Catholic Church (541), quoting this Markan text, teaches ‘to carry out the will of the Father Christ inaugurated the kingdom of heaven on earth’. Now the Father’s will is ‘to raise us to share in his own divine life’. He does this by gathering us around his Son, Jesus Christ. We, as the Church, and being saved individually, have the mission to preach the gospel boldly.

 

“The Lord will come without delay. He will bring to light what darkness hides.”

అనివార్యమైన ప్రబోధన లక్ష్యం యెష 35:1-6,10; యోహా 5:7-10; మత్త 11:2-11

 

అనివార్యమైన ప్రబోధన లక్ష్యం

యెష 35:1-6,10; యోహా 5:7-10; మత్త 11:2-11

యోహాను స్వరం మరియు క్రీస్తు వాక్కు 

ఆగమన కాలపు మూడవ ఆదివారం సాంప్రదాయకంగా “గౌదాతే” ఆదివారంగా  పిలువబడుతుంది. లతీను భాషా పదం “గౌదాతే” అంటే "ఆనందించండి" అని అర్థం. ఈ ఆదివారం గురువు సమర్పించే నేటి పూజా ప్రవేశ వచనంలోని (యాంటీఫోన్‌) మొదటి పదం "ఆనందించండి". కాబట్టి ఈ ఆదివారంను అలాంటి పేరున పిలువబడింది. సాధారణంగా పూజకు ముందు ప్రవేశ గీతమునకు బదులుగా ఇటువంటి ప్రవేశ వచనములను గురువు చెబుతారు. ప్రవేశ గీతములు సర్వ సాధారణమవ్వడం వల్ల ఇటువంటి మంచి వాక్యాలను మనం చాలా సమయాల్లో కోల్పో వలసివస్తుంది. ఈ ప్రవేశ వచనాలు వంద శాతం పరిశుద్ధ గ్రంధ వాక్యాలే!! నేటి “గౌదాతే” పదం కూడా పరిశుద్ద గ్రంధ వాక్యమే!! ఇది ఫిలిప్పీయులకు వ్రాయ బడిన పత్రిక 4:4-5 నుండి తీసుకోబడింది: "ఎల్లప్పుడూ ప్రభువులో ఆనందించండి; మళ్ళీ నేను చెప్తున్నాను, ఆనందించండి! ప్రభువు దగ్గరలో ఉన్నాడు" అని భక్త పౌలుడు తన ఫిలిప్పియ సంఘాన్ని ఉత్తేజ పరుస్తాడు. కొంతమంది ఈ ఆదివారం తమ ఆగమనకాలపు ఉట్టి (wreeth) లేదా ఆగమానపు పుష్ప గుచ్చమునకు పెట్టిన ఊదా రంగు కొవ్వొత్తికి బదులుగా గులాబీ రంగు కొవ్వొత్తితో గుర్తుంచుకుంటారు. ఇది కథోలిక కుటుంబ సంప్రదాయం. బహుశః మీ ఆలయాలలోనే మీరు ఈ తంతును చూసి వుంటారు. ఇళ్ళల్లోనికి చిన్నపాటి పశువుల పాక లేదా క్రిస్టమస్ Tree తప్ప ఈ wreeth సంప్రదాయ తంతు ఇంకా అంతగా చోటు చేసులోలేదు అనుకుంటాను. నేటి పఠనాలు  మనకు తెలియ చేస్తున్నట్లుగా దేవుని మహిమను సందర్శించడంలో మన రక్షణ కనుగొనబడుతుందని ఒక ఆనందకరమైన జ్ఞాపిక వుంటుంది ఈ ఆదివారం!

ఈరోజు గత ఆదివారం వలెనే తిరుసభ మనకు బాప్తిస్మ యోహాను మూర్తిని అందిస్తుంది. యోహాను తన జీవన విధానంలో మరియు సత్యం పట్ల తన విశ్వసనీయతలో దృఢమైన వ్యక్తిత్వం కలిగిన వ్యక్తి. అందు వలన అతనికి జైలు శిక్ష మరియు బలిదానం ఒక వరమయ్యాయి. జైలు నుండి కూడా, అతను హేరోదుతో ప్రభావవంతంగా మాట్లాడాడు. తప్పును మరియు అధర్మాన్నిఖండించాడు. యోహాను  స్వభావ దృఢత్వాన్ని వినయంతో ఎలా ఏకం చేయాలో : “నా వెనుక వచ్చువాడు, ఆయన చెప్పుల పట్టీని విప్పుటకైనా నేను అర్హుడిని కాదు” (యోహా 1:27); “ఆయన హెచ్చింప బడాలి; నేను తగ్గింపు బడాలి” (యోహా 3:30) అన్న వాక్యంతో మనకు బోధిస్తున్నాడు.  తనకంటే ఎక్కువ మందికి యేసు బాప్తిస్మం ఇస్తున్నందుకు అతను సంతోషించాడు. ఎందుకంటే అతను తనను తాను “పెండ్లి కుమార్తె గాన్నూ, యేసు “ఉన్నవాడు”, పెండ్లికుమారుడు మరియు ఉత్తమ పురుషుడు” (యోహా 3:26) అని భావించాడు.

 మన భూలోక ప్రయాణాన్ని తీవ్రతరం చేసుకోమని  యోహాను మనకు బోధిస్తున్నాడు. దేవుని బిడ్డలుగా మన జీవితాలను గడపడంలో మనం త్రికరణంగా స్థిరమైన క్రైస్తవులుగా ఉండాలి. యోసేపు యేసుక్రీస్తు జననానికి ఎలా సిద్ధమై ఉండేవారు? యోహాను యేసు బోధనకు ఎలా సిద్ధం చేశాడు? వారి తయారీని పరిగణనలోకి మనం తీసుకుంటే, యేసు జననాన్ని జ్ఞాపకం చేసుకోవడానికి మరియు ఆయన రెండవ రాకడను స్వాగతించడానికి మనం ఎంతగా సిద్ధం కావాలో అర్ధ మవుతుంది. జెరూసలేం పునీత సిరిల్ : “మేము క్రీస్తు రాకను మాత్రమే కాదు, రెండవ రాకను కూడా ప్రకటిస్తున్నాము. ఇది మునుపటి రాక కంటే చాలా మహిమాన్వితమైనది. ఎందుకంటే మొదటిది తన సహనాన్ని చూపిస్తుంది, కానీ తరువాతిది దానితో దైవిక రాజ్యపు కిరీటాన్ని తెస్తుంది” అని అంటున్నాడు.

“ ‘యోహాను బంధించబడిన తరువాత, యేసు గలిలయకు వచ్చి దేవుని సువార్తను ప్రకటిస్తూ, ‘సమయం పూర్తయింది, దేవుని రాజ్యం దగ్గరపడింది: పశ్చాత్తాపపడి సువార్తను నమ్మండి’ (మార్కు 1:14-15) అని  అన్నాడు. సువార్తికుడు మార్కు వచనాన్ని ఉటంకిస్తూ, కథోలిక సంఘం తన సత్యోపదేశ సంక్షేమ బోధన  (541), ‘తండ్రి చిత్తాన్ని నెరవేర్చడానికి, మరియు భూమిపై పరలోక రాజ్యాన్ని క్రీస్తుప్రారంభించాలని’ బోధిస్తుంది. ఇప్పుడు తండ్రి తన చిత్తం ‘తన స్వంత దైవిక జీవితంలో పాలుపంచుకోవడానికి మనల్ని ఉత్తేజపరుస్తుంది’. ఆయన తన కుమారుడైన యేసుక్రీస్తు వైపు మనల్ని ఆకర్షించడం ద్వారా ఈ పనిని పరిపూర్తి చేస్తున్నాడు. సంఘంగా మరియు రక్షణ పొందుకున్న క్రైస్తావునిగా ఆ  సువార్తను ప్రకటించే ధైర్య లక్ష్యo మనకు  ఉందా???

 

“ప్రభువు ఆలస్యం చేయకుండా వస్తాడు. చీకటి దాచిపెట్టిన దానిని ఆయన వెలుగులోకి తీసుకోస్తాడు.”

 

The Coming of the Holy and True One Is 11:1-10; Rom 15:4-9; Mt 3:1-12

 

The Coming of the Holy and True One

 

Is 11:1-10; Rom 15:4-9; Mt 3:1-12

“When the great King comes, the hearts of men will be made pure.”

 

In her concern for our salvation, our loving mother, the Church, uses the season of Advent to teach us to be grateful for the great blessing and be prepared for the second coming of Christ.

 

The prophet Malachi speaks of God’s “two comings”. The first coming speaks of the “Lord whom we (you) seek will come suddenly to his temple” (Mal 3:1); and “another coming” warns us, “Look, the Lord almighty will come, and will endure the day of his entry… who will stand in his sight? (Mal 3:2). He comes like a refiner’s fire, a fuller’s herb cleansing every stain. St Paul also speaks of these two comings to Titus. He says that the grace of God the Savior has appeared to all men, instructing all to put aside impiety and worldly desires and live temperately, uprightly, and religiously in this present age; (and) waiting for the joyful hope, the appearance of the glory of our great God and Savior, Jesus Christ (Tit 2:11-14).

 

These “two comings” speak of two aspects related to our Savior. At the “first coming”, he who was with God before the ages, wrapped in swaddling clothes in a manger from a virgin at the fullness of time. On his second arrival, he will be clothed in light like a garment. In the first coming, he endured the cross, despising the shame; in the “second coming”, he will be in glory, escorted by an army of angels. At the first coming, the angels sang, “Blessed is he who comes in the name of the Lord”. At the “second coming”, he will not come to be judged, but to judge us.

 

Jesus says, “About that hour no one knows, neither the angels nor the Son” (Mt 24:36). It is not for us to know times or moments. He has kept those things hidden so that we may keep watch. If he had revealed the time of his coming, his coming would have lost its savor. Keep watch. When the body is asleep, nature takes control of us. When deep listlessness takes possession of the soul, for example, faint-heartedness or melancholy, the enemy overpowers it and makes it do what it does not will. The force of nature, the enemy of the soul, is in control. When the Lord commands us to be vigilant, he means vigilance in both the body against the tendency to sleep; in the soul, against lethargy and timidity. St Ephraim, quoting Ps 138, says, “Wake up, you just, and I have risen, and am still with you; and again, “Do not lose heart” (Rev 1:8).

 

“…behold, your king is coming to you. Sion, do not be afraid: your salvation is at hand”.

 

 

 

 

పరిశుద్ధుడు మరియు సత్యవంతుడు వచ్చుచున్నాడు యేష 11:1-10; రోమా 15:4-9; మత్త 3:1-12

 

పరిశుద్ధుడు మరియు సత్యవంతుడు వచ్చుచున్నాడు

యేష 11:1-10; రోమా 15:4-9; మత్త 3:1-12

“గొప్ప రాజు వచ్చినప్పుడు, మనుష్యుల హృదయాలు పవిత్రం చేయబడతాయి.”

 

మన రక్షణ పట్ల ఆమెకున్న శ్రద్ధలో, మన ప్రేమగల మాతృ శ్రీసభ, మనం పొందుకున్న ఆశీర్వాదం నిమిత్తమై  కృతజ్ఞతతో ఉండటానికి మరియు క్రీస్తు రెండవ రాకడకు సిద్ధంగా ఉండు నిమిత్తం ఈ ఆగమన కాలాన్ని ఉపయోగిస్తూ మనకు పాఠాన్ని నేర్పిస్తుంది.

 

ప్రవక్త మలాకీ దేవుని రెండు రాకడల గురించి మాట్లాడుతాడు.  మొదటిగా “మనం (నీవు) వెతుకుతున్న ప్రభువు తన ఆలయానికి అకస్మాత్తుగా వస్తాడు” (మలా 3:1) అని మొదటి రాకడ గురించి మాట్లాడుతూ, “చూడు! సర్వశక్తిమంతుడైన ప్రభువు వస్తాడు, ఆయన ప్రవేశించే రోజును సహిస్తాడు... కానీ ఆయన దృష్టిలో ఎవరు నిలబడగలరు? (మలా 3:2) అని రెండవ రాకడ గురించి   హెచ్చరిస్తున్నాడు. ఆయన శుద్ధి చేసే అగ్నివలే, ప్రతి మరకను శుభ్రపరిచే ఒక దర్బలు వలె వస్తాడు. భక్త పౌలున్నూ  తీతుకు ఈ రెండు రాకడల గురించి జగురూకతో వుండమని వ్రాస్తాడు. అది – రక్షకుడైన దేవుని కృప (యేసు ప్రత్యక్షత) అందరికీ కనిపించిందనీ, ఈ ప్రస్తుత యుగంలో భక్తిహీనత మరియు లోక కోరికలను పక్కనపెట్టి, నిగ్రహంగా, నిజాయితీగా మరియు ఆధ్యాత్మికంగా జీవించమని అందరికీ సూచించిందనీ, (మరియు) ఆనందకరమైన ఆశ కోసం, మన గొప్ప దేవుడు మరియు రక్షకుడు అయిన యేసుక్రీస్తు మహిమ ప్రత్యక్షత కోసం ఇంకా ఎదురు చూస్తున్నాము అని తీతుకు హెచ్చరిక చేశాడు (తీతు 2:11-14).

 

ఇటువంటి రెండు రాకడలు మన రక్షకునికి సంబంధించిన రెండు అంశాలను గురించి మాట్లాడుతున్నాయి. మొదటి రాకడలో, యుగాలకు ముందు దేవునితో ఉన్నవాడుగాన్నూ, కాలం పరి పూర్తి అయినప్పుడు కన్యక నుండి జన్మించి పశువుల తొట్టిలో పురుటి వస్త్రాలతో చుట్టబడి యున్నాడు. తన రెండవ రాకడలో,  వస్త్రంను ధరించుకున్నాట్లు  తేజో మయుడైన భానుడి వెలుగును అతను ధరించుకుంటాడు. మొదటి రాకడలో, అవమానాన్ని తృణీకరించి, ఆయన శిలువను భరించాడు; రెండవ రాకడలో, ఆయన దేవదూతల సైన్యంతో పాటు మహిమలో ఉంటాడు. మొదటి రాకడలో మనం, "ప్రభువు నామమున వచ్చువాడు ధన్యుడు" అని దూతల గణములు శ్లాఘించగా, రెండవ రాకడలో, ఆయన తీర్పు తీర్చబడటానికి కాకుండా, మనల్ని తీర్పు తీర్చడానికి వస్తాడు.

"ఆ గడియ గురించి దేవదూతలకు గానీ, కుమారునికి గానీ తెలియదు" అని యేసు చెప్పాడు (మత్త 24:36). ఆ ఉగ్ర రాకడ సమయాలను లేదా క్షణాలను తెలుసుకోవడం మన పని కాదు. మనం జాగ్రత్తగా ఉండేలా ఆయన ఆ విషయాలను దాచిపెట్టాడు. ఆయన తన రాకడ సమయాన్ని వెల్లడించి ఉన్నట్లయితే, ఆయన రాకడలో దాగి యున్న మహిమోపేత కరుణా రహస్యాన్ని కోల్పోయేది.

 

జాగ్రత్తగా ఉండండి. దేహం నిద్రపోతున్నప్పుడు, ప్రకృతి మనపై నియంత్రణ తీసుకుంటుంది. లోతైన నిర్లక్ష్యం ఆత్మను స్వాధీనం చేసుకున్నప్పుడు, (ఉదాహరణకు మూర్ఖత్వం లేదా విచారం), శత్రువు అయిన సాతాను దానిని అధిగమించి, తాను చేయలేని దానిని చేయమని మనలను బలోపేతం చేస్తాడు. ప్రకృతి శక్తి, ఆత్మ శత్రువు అయిన సైతాను నియంత్రణలో ఉంటుంది. ప్రభువు మనల్ని అప్రమత్తంగా ఉండమని ఆజ్ఞాపించండలో, మన ఆత్మశరీరంలో అప్రమత్తంగా వుండమని జ్ఞాపకం చేయడమే! ఆ రెండింటిలోనూ మనం నిద్రపోయే ధోరణి లేకపోలేదు! ఆత్మలో పిరికితనానికి, శరీరంలో బద్ధకానికి వ్యతిరేకంగా వుంటూ  అప్రమత్తంగా ఉండాలని అర్థం. పితృ పాదులు పునీత ఎఫ్రాయిము, కీర్తన 138లోని, "నీవు న్యాయంగా మేల్కొనుము, నేను లేచాను, మరియు ఇంకా నీతోనే ఉన్నాను” అనే అభయ వాక్యాన్ని ఉటంకిస్తూ “ఇక నిరుత్సాహపడకు” (ప్రక 1:8) అన్న దర్నన గ్రంథ వాక్య ధైర్యాన్ని అందిస్తున్నాడు. కాబట్టి మెళకువతో వుంటూ ప్రభువు రాకడను కొనియడుదాము.

 

"...ఇదిగో! మీ రాజు మీ దగ్గరకు వస్తున్నాడు. సీయోనూ, భయపడకు: నీ రక్షణ సమీపించియున్నది.”

 

 

 

 

HAPPY NEW LITURGICAL YEAR Is 2:1-5; Rom 13:11-14; Mt 24:37-44

 

HAPPY NEW LITURGICAL YEAR

 

Is 2:1-5; Rom 13:11-14; Mt 24:37-44

 

“Behold, the heavenly king will come with power and great glory to save the nations.”  Alleluia.

 

Today marks the first Sunday of Advent and the beginning of a new liturgical year for the Church. The Advent season comprises the four Sundays before Christmas. It is a time of preparation for the coming of the Lord. In this season, we recall two central elements of our faith: the final coming of the Lord in glory and the incarnation of the Lord in the birth of Jesus. Key themes of the Advent season are watchful waiting, preparation, and justice. In this new liturgical year, the Gospel of Matthew will be the primary Gospel proclaimed (Cycle A). In today’s Gospel, we hear Jesus speaking about the need for wakefulness, watchful waiting for the coming of the Son of Man.

 

We must keep watch because, as Benedict XVI said, “only those who are alert are not taken by surprise.” We must be prepared with love burning in our hearts like the lamp of the wise virgins. That is precisely the point: the moment will come when we hear, “Behold, the bridegroom! Come out to meet him!” (Mt 25:6). His arrival is always a source of joy for the one who keeps the torch lit in one’s own heart. Advent teaches us to wait with peace and love for the Lord. Nothing of despair or impatience is characteristic of today’s world. Saint Augustine gives us a rule in waiting: “Live your life as you would like your death to be.” If we wait with love, God will fill our hearts and our hope.

 

“Stay awake, for you do not know on which day your Lord will come” (Mt 24:42). A clean house, a pure heart, thoughts, and affections need to be formed in the style of Jesus. Benedict XVI explains: “To be watchful means to follow the Lord, to choose what he has chosen, to love what he has loved, to conform one’s own life to his.” Then the Son of Man will come… and the Father will welcome us in his arms for resembling his Son.

 

“Wash yourselves, make yourselves clean, remove your evil deeds from before my eyes” (Is 1:16)